Cabernet Sauvignon

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Cabernet Sauvignon-druiwe in Gaillac, Frankryk

Cabernet Sauvignon is een van die wêreld se gesogste rooiwyne. Dit word verbou in alle groot wynproduserende lande in 'n diverse spektrum van klimaatstreke vanaf die Kanadese Okanagan-vallei tot by die Libanese Begaa-vallei.

Cabernet Sauvignon het internasionale aansien verkry vanweë sy prominensie in Bordeaux-wyne, waar dit dikwels met Merlot en Cabernet Franc versnit word. Vanaf Frankryk en Spanje het die druifsoort oor Europa versprei en daarna na die res van die wêreld waar dit gevind kan word in plekke soos Kalifornië se Santa Cruz-berge, Paso Robles, Napa-vallei; Nieu-Seeland se Hawkesbaai, Suid-Afrika se Stellenbosch-streek; Australië se Margaretrivier, McLaren-vallei en Coonawarra-streek en Chili se Maipo-vallei en Colchagua. Vir die grootste deel van die 20ste eeu was dit een van die wêreld se mees verboude premium rooiwyne tot dit in die 1990’s deur Merlot verbygesteek is.[1]

Ten spyte van sy prominensie in die produksienywerheid is die druif 'n relatief nuwe variëteit. Die druif is die produk van 'n toevallige kruising tussen Cabernet Franc en Sauvignon blanc tydens die 17de eeu in die suidweste van Frankryk. Die druif se gewildheid word dikwels aan sy maklike verbouing toegeskryf - die druif het 'n dik skil en die wingerdstok is gehard en bestand teen verroting en ryp – en ook aan sy konsekwente struktuur en geure wat aan die variëteit sy tiperende karakter verleen.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. J. Robinson (ed) "The Oxford Companion to Wine" Third Edition pg 119-121 Oxford University Press 2006 ISBN 0-19-860990-6