Gaan na inhoud

Donker Verligting

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Donker Verligting, ook genoem die neo-reaksionêre beweging (soms afgekort tot NRx), is 'n anti-demokratiese, anti-gelykwaardige,[1] reaksionêre filosofiese en politieke beweging. In 2007 en 2008 het die sagteware-ingenieur Curtis Yarvin, wat onder die pennaam Mencius Moldbug geskryf het, verwoord wat in Donker Verligting-denke sou ontwikkel. Yarvin se teorieë is uitgewerk en uitgebrei deur filosoof Nick Land, wat die eerste keer die term Donker Verligting in sy gelyknamige essay geskep het. Die term "Donker Verligting" is 'n reaksie op die Era van Verligting en verskoning vir die publieke siening van die "Donker Eeue".[2][3]

Die ideologie verwerp gewoonlik sogenaamde "Whig-geskiedskrywing"[4] – die konsep dat geskiedenis 'n onvermydelike vordering toon na groter vryheid en verligting, wat uitloop op liberale demokrasie en grondwetlike monargie[4] – ten gunste van 'n terugkeer na tradisionele samelewingskonstrukte en regeringsvorme, insluitend absolute monargisme en ander ouer vorme van leierskap soos kameralisme.[5]

In Julie 2010 het Arnold Kling, van die Cato-instituut, die term "neo-reaksionêres" geskep om Yarvin en sy volgelinge te beskryf.[2]

Oorsig

[wysig | wysig bron]

Neo-reaksionêres is 'n informele gemeenskap van bloggers en politieke teoretici wat sedert die 2000's aktief is. Klint Finley, 'n tegnologiejoernalis by Wire, het Steve Sailer beskryf as 'n hedendaagse voorloper van die ideologie, wat ook invloed trek van filosowe soos Thomas Carlyle en Julius Evola.[2]

Sentraal tot Land se idees is 'n geloof in vryheid se onversoenbaarheid met demokrasie. Land het inspirasie geput uit libertariërs soos Peter Thiel, soos aangedui in sy essay The Dark Enlightenment.[6] The Dark Enlightenment is deur joernaliste en kommentators beskryf as alt-regs en neo-fascisties.[4][7] 'n 2016-artikel in die tydskrif New York merk op dat "Neoreaksie 'n aantal verskillende stamme het, maar miskien is die belangrikste 'n vorm van post-libertariese futurisme wat, met die besef dat libertariërs waarskynlik nie enige verkiesings sal wen nie, argumenteer teen demokrasie ten gunste van van outoritêre regeringsvorme."[8]

Andy Beckett het gesê dat "NRx"-ondersteuners "glo in die vervanging van moderne nasiestate, demokrasie en regeringsburokrasieë deur outoritêre stadstate, wat op neoreaksie-blogs net soveel soos geïdealiseerde Middeleeuse koninkryke klink soos moderne enklawes soos Singapoer."[9]

Volgens strafregsprofessor George Michael poog neoreaksie om sy ideaal van Westerse beskawing te red deur die aanvaarding van 'n monargiese, of uitvoerende hoofmodel van regering om demokrasie te vervang. Dit omhels ook die idee van "versnelling", wat eers deur Wladimir Lenin verwoord is as "erger is beter", maar in die neoreaksie-weergawe bespoedig die skepping en bevordering van steeds meer samelewingskrisisse die aanvaarding van die neoreaktiewe staat in plaas van 'n kommunistiese een.[10]

Ander fokusse van neoreaksie sluit dikwels 'n idealisering van fisieke fiksheid in; 'n rasionalistiese of utilitaristiese regverdiging vir sosiale stratifikasie gebaseer op intelligensie, gebaseer op óf oorerwing óf meritokrasie; 'n omhelsing van Klassieke filosofie, en tradisionele geslagsrolle.

Teen die middel van 2017 het NRx verskuif na forums soos die Social Matter-aanlynforum, die Hestia Society en Thermidor Magazine.

In 2021 het Yarvin op Fox News se "Tucker Carlson Today" verskyn, waar hy die Verenigde State se onttrekking uit Afghanistan en sy konsep van die "katedraal" bespreek het, wat volgens hom die huidige samevoeging van politieke mag en invloedryke instellings is wat beheer oor die land uitoefen.[11]

Kritiek

[wysig | wysig bron]

Joernalis Andrew Sullivan voer aan dat neoreaksie se pessimistiese beoordeling van demokrasie baie vooruitgang wat gemaak is verwerp en dat globale vervaardigingspatrone ook die ekonomiese onafhanklikheid wat soewereine state van mekaar kan hê, beperk.[12]

In 'n artikel vir The Sociological Review, na 'n ondersoek van neoreaksie se kernbeginsels, betreur Roger Burrows die ideologie as "hiper-neoliberaal, tegnologies deterministies, anti-demokraties, anti-egalitêr, pro-eugenisisties, rassisties en waarskynlik fascisties" en bespot die hele versnellingsraamwerk as 'n foutiewe poging om "hoofstroom ... misoginistiese, rassistiese en fascistiese diskoerse."[13] Hy kritiseer neoreaksie se rassebeginsels en vir hul brutale "afwysing van enige diskoerse" wat pleit vir sosio-ekonomiese gelykheid en, daarom beskou dit as 'n "eugeniese filosofie" ten gunste van wat Land as "hiper-rassisme" beskou.[13]

Verwantskap met die alt-regs

[wysig | wysig bron]

Sommige beskou die Donker Verligting as deel van die alt-regs, wat sy teoretiese tak verteenwoordig.[4][14] Die Donker Verligting is deur sommige as neo-fascisties bestempel,[4] en deur professor Benjamin Noys aan die Universiteit van Chichester,[4] as "'n versnelling van kapitalisme tot 'n fascistiese punt." Land betwis die ooreenkoms tussen sy idees en fascisme, en beweer dat "Fascisme 'n massa anti-kapitalistiese beweging is,"[4]] terwyl hy verkies dat "[kapitalistiese] korporatiewe mag die organiserende krag in die samelewing moet word." [4]

Joernalis en kenner James Kirchick verklaar dat "hoewel neo-reaksionêre denkers die massas minag en beweer dat hulle populisme en mense meer in die algemeen verag, wat hulle aan die res van die alt-regs verbind, is hul onapologeties rassistiese element, hul gedeelde misantropie en hul wrok oor wanbestuur deur die regerende elite."[15]

Geleerde Andrew Jones het in 'n 2019-artikel gepostuleer dat die Dark Donker Verligting (d.w.s. die neo-reaksionêre beweging) "die sleutel is om die Alt-Right" politieke ideologie te verstaan.[16] "Die gebruik van affekteorie, postmoderne kritiek op moderniteit, en 'n fiksasie op kritiek op regimes van waarheid," merk Jones op, "is fundamenteel tot NeoReaction (NRx) en wat dit van ander Ver-Regse teorie skei".[16] Boonop voer Jones aan dat Donker Verligting se fiksasie op estetika, geskiedenis en filosofie, in teenstelling met die tradisionele empiriese benadering, dit onderskei van verwante ver-regse ideologieë.

Die geskiedskrywer Joe Mulhall, wat vir The Guardian geskryf het, het Nick Land beskryf as "wat baie ver-regse idees propageer."[17] Ten spyte van neoreaksie se beperkte aanlyn gehoor, beskou Mulhall die ideologie as "tewel 'n sytak in die alt-regs en as 'n belangrike samestellende deel [van die alt-regs]."[17]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Kindinger, Evangelia; Schmitt, Mark (4 Januarie 2019). "Conclusion: Digital culture and the afterlife of white supremacist movements". The Intersections of Whiteness (in Engels). Routledge. ISBN 978-1-351-11277-2. Besoek op 29 November 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Finley, Klint (22 November 2013). "Geeks for Monarchy: The Rise of the Neoreactionaries". TechCrunch. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Maart 2014. Besoek op 25 Junie 2017.
  3. ↑ Phillips, Jon (Fall 2014). "Troublesome Sources". Southern Poverty Law Center. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Februarie 2015. Besoek op 24 Februarie 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Goldhill, Olivia. "The neo-fascist philosophy that underpins both the alt-right and Silicon Valley technophiles". Quartz. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Junie 2017. Besoek op 27 Mei 2018.
  5. ↑ Gray, Rosie (10 Februarie 2017). "Behind the Internet's Anti-Democracy Movement". The Atlantic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Februarie 2017. Besoek op 15 Februarie 2017.
  6. ↑ Land, Nick (25 Desember 2012). "The Dark Enlightenment". The Dark Enlightmenent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2013. Besoek op 23 Desember 2014.
  7. ↑ Sigl, Matt (2 Desember 2013). "The Dark Enlightenment: The Creepy Internet Movement You'd Better Take Seriously". Vocativ. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Desember 2013. Besoek op 17 Junie 2016.
  8. ↑ MacDougald, Park (14 Junie 2016). "Why Peter Thiel Wants to Topple Gawker and Elect Donald Trump". New York Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2018. Besoek op 9 Oktober 2017.
  9. ↑ Beckett, Andy (11 Mei 2017). "Accelerationism: How a fringe philosophy predicted the future we live in | Philosophy | the Guardian". TheGuardian.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 April 2022.
  10. ↑ Michael, George. "An antidemocratic philosophy called 'neoreaction' is creeping into GOP politics". The Conversation (in Engels). Besoek op 28 Julie 2022.
  11. ↑ "Conservative blogger Curtis Yarvin joins 'Tucker Carlson Today'". Fox News (in Engels). 9 September 2021. Besoek op 31 Januarie 2022.
  12. ↑ Sullivan, Andrew (30 April 2017). "Why the reactionary right must be taken seriously". New York Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Oktober 2018. Besoek op 14 Oktober 2017.
  13. ↑ 13,0 13,1 Burrows, Roger (10 Junie 2020). "On Neoreaction". The Sociological Review. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Desember 2020. Besoek op 11 Junie 2020.
  14. ↑ Matthews, Dylan (25 Augustus 2016). "The alt-right is more than warmed-over white supremacy. It's that, but way way weirder". Vox. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Augustus 2017. Besoek op 15 Oktober 2017.
  15. ↑ Kirchick, James (16 Mei 2016). "Trump's Terrifying Online Brigades". Commentary Magazine. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Mei 2016. Besoek op 25 Oktober 2017.
  16. ↑ 16,0 16,1 Andrew Jones (2019). "From NeoReactionary Theory to the Alt-Right". In Christine M. Battista; Melissa R. Sande (reds.). Critical Theory and the Humanities in the Age of the Alt-Right. London: Palgrave Macmillan. pp. 101–120. doi:10.1007/978-3-030-18753-8_6. ISBN 9783030187521. S2CID 197950589. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Februarie 2021. Besoek op 10 Junie 2020.
  17. ↑ 17,0 17,1 Joe Mulhall (18 Februarie 2020). "Andrew Sabisky's job at No 10 shows how mainstream the alt-right has become". The Guardian. ISSN 0261-3077. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Junie 2020. Besoek op 11 Junie 2020.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Donker_Verligting&oldid=2637621"