Galina Djuragina
Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas. |
Galina Nikolaefna Djuragina Галина Николаевна Дюрягина (15 Junie 1898 – 11 Februarie 1991) was 'n Russiese skryweres en kindersielkundige. Sy is bekend om haar dagboeke, wat gepubliseer is onder die skuilnaam Alexandra of Alya Rakhmanova (Duits en Afrikaans: Alja Rachmanowa), en wat haar jeug, studies en huwelik in die tyd van die Oktoberrewolusie en haar lewe as vlugteling in Wene beskryf. W.E.G. Louw (Gladstone) maak melding van haar in een van sy briewe aan N.P. van Wyk Louw wat vervat is in J.C. Kannemeyer se boek oor die briefwisseling tussen die twee broers in die jare 1936-1939 getitel Ek ken jou goed genoeg … Die briefwisseling tussen N.P. van Wyk Louw en W.E.G Louw 1936-1939.[1]
Galina was die oudste dogter van 'n geneeskundige in die Kasli naby Jekaterinburg. Aangesien haar familie deel was van die aristokrasie van Rusland voor die rewolusie, het hulle baie gely en ontberings ondervind in die jare na 1917. Uiteindelik is Galina en haar Oostenrykse man Arnulf von Hoyer gedwing om na Wes-Europa te vlug. Haar dagboeke wat die lewe in Rusland onder kommunisme beskryf is in verskeie tale vertaal. Sy sterf in die Switserse stad Ettenhausen waar sy 'n paar jaar gewoon het.
Haar Die Fabrik der neuen Menschen (A. Pustet, Salzburg-Leipzig 1935) kom tot die gevolgtrekking dat die "nuwe mense se fabrieke" heeltemal onproduktief uitgedraai het.[2]
Lewe en werk
[wysig | wysig bron]Jeug in Rusland
[wysig | wysig bron]Galina Djuragina, wat later die skuilnaam Alja of Alexandra Rachmanowa aangeneem het, het grootgeword as die eerste van drie dogters van 'n middelklasgesin in Kasli naby Perm in die Oeral. Haar outobiografiese boek "Geheimnisse um Tataren und Götzen", (Afrikaans: "Geheime oor tatare en afgode") wat in 1932 gepubliseer is, beskryf haar relatief sorgelose kinderjare in die weelde van 'n Christelike huis, waar sy in kontak is met die argaïese leefwyse van die Tatare en avontuurlike uitstappies en ervarings beskryf: "Sie werden sehr glücklich werden, Fräulein, aber Sie werden auch viel Unglück und Kummer haben" (Afrikaans: "U sal baie gelukkig wees, juffrou, maar u sal ook baie ongeluk en hartseer hê"). Galina Djuragina het dit oorweeg om al haar dagboeke, waaruit baie van haar werke sou voortkom, as "lewensnoodsaaklikheid" te hou.
"Studenten, Liebe, Tscheka und Tod" (Afrikaans: "Studente, liefde, Tsjeka en die dood") is gepubliseer as die eerste bundel van die trilogie "Meine russischen Tagebücher" (Afrikaans: "My Russiese dagboeke") in 1931. Dit handel oor die gebeure in Rusland kort voor en na die Oktoberrewolusie vanuit die oogpunt van die Rachmanowa/Djuragin-familie. Wat begin as 'n beskrywing van 'n meisie se emosionele toestand, het vinnig tot 'n dramatiese scenario ontwikkel. Die Tsaar word omvergewerp, die Bolsjewiste is aan bewind, daar is skietery, onluste, arrestasies, plundering en siekte; vrees en angs kom gereeld voor as gevolg van die Rooi Terreur: "Wir können uns schon gar nicht mehr vorstellen, dass man ausgekleidet schlafen, anders als flüsternd sprechen, auch nur eine Minute leben kann, ohne zu fürchten, man werde erschossen" (Afrikaans: "Ons kan ons nie meer voorstel om uit te trek om te slaap nie, jy kan nie anders as om slegs te fluister nie, jy kan selfs nie 'n minuut leef sonder om bang te wees dat jy geskiet sal word nie"), deel die student in haar dagboek die leser mee. Haar tuisdorp word verower deur die Wit Leër, en ontspanning vind tydelik plaas, maar dan kom die Rooi Leër nader en die gesin vlug in 'n trein met beeswaens na Irkoetsk, waar Galina Djuragina begin sielkunde studeer.
"Ehen im roten Sturm" ("Huwelike in die Rooi Storm") volg onmiddellik op die eerste bundel. Galina Djuragina raak verlief op 'n Oostenrykse krygsgevangene wat vanweë sy liefde vir haar in Sowjet-Rusland aangebly het. Vyf maande later trou hulle in Omsk, kort hierna moet die gesin verhuis, en woon hulle in 'n wa by 'n vragwerf. In 1922 word hul seun Jurka in haglike higiëniese toestande gebore. Die skrywer se eerste huweliksjare met haar man Arnulf von Hoyer, wat uit Czernowitz afkomstig was en in Salzburg grootgeword het, is oorskadu deur honger, koue en die vrees vir vervolging deur die Tsjeka, wat in 1922 die GPU geword het. Die huwelik het 'n "Insel des Glücks" ("eiland van geluk") geword wat moes meeding met die ontberinge van die post-rewolusionêre ekonomie. Op pad terug van Omsk ontmoet hulle hele treine vol apatiese en uitgehongerde mense. Toe hulle in hul tuisdorp aankom, het haar voormalige diensmeisie reeds al die kamers in haar huis verhuur en kon sy die kamers nie, vanweë die Kommuniste se aanwysings, teruggee nie. Arnulf von Hoyer (wat in die boek Otmar genoem word) het werk gevind as dosent in Engels. Galina Djuragina het lesings aangebied oor kinderpsigologie en kinderliteratuur. In 1925 is die gesin van drie uit die Sowjetunie, sonder enige vertrekking van redes, verdryf.
Ballingskap in Oostenryk
[wysig | wysig bron]Die gesin is in Wene geteister deur werkloosheid en nood. Galina Djuragina het 'n verhaal oor haar Russiese lewe aan 'n redakteur aangebied, maar dit is verwerp. Die gesin het besluit om 'n kruidenierswinkel te bedryf en het in 'n klein kamer agter 'n winkel in die Weense distrik Währing gewoon.
Terwyl Arnulf von Hoyer vir eksamens na Rusland moes vertrek, wat nie in Oostenryk erken is nie, het Galina Djuragina vir anderhalf jaar die gesin versorg. Die akademikus, wat aanvanklik slegs gebroke Duits kon praat, het elke gratis minuut gebruik om die verhale wat aan haar vertel is neer te pen. Sy het aan heimwee gely, en haar ouers se briewe was neerdrukkend; boonop het die Sowjet-geheime diens haar nog af en toe dopgehou. [3]
Werke
[wysig | wysig bron]- Studenten, Liebe, Tscheka und Tod. Tagebuch einer russischen Studentin. Übersetzt von Arnulf von Hoyer. Anton Pustet, Salzburg 1931; Neuaufl. Gustav Lübbe, Bergisch Gladbach 1979, ISBN 3-404-10134-0
- Ehen im roten Sturm. Verlag Anton Pustet, Salzburg, 1932, Neuauflage Gustav Lübbe Verlag, Bergisch Gladbach 1981, ISBN 3-404-10136-7
- Milchfrau in Ottakring. Anton Pustet, Salzburg 1933; Neuauflage mit einem Vorwort von Dietmar Grieser : Amalthea Signum Verlag, Wene 1997, ISBN 978-3-85002-923-0.
- Geheimnisse um Tataren und Götzen. Verlag Anton Pustet, Salzburg 1933.
- Die Fabrik des neuen Menschen. Salzburg 1935.
- Ssonja Tolstoj, Tragödie einer Liebe. Berlyn 1938.
- Wera Fedorowna. Graz 1939.
- Einer von vielen. Zürich, 1947.
- Das Leben eines großen Sünders. (Dostojefski). Zürich 1947.
- Sonja Kowalewski. Zürich 1950.
- Jurka erlebt Wien. Zürich 1951.
- Die Liebe eines Lebens (Toergenef). Frauenfeld 1952.
- Die falsche Zarin. Frauenfeld 1954.
- Im Schatten des Zarenhofes (Poesjkin). Frauenfeld 1957.
- Ein kurzer Tag (Tsjechof). Frauenfeld 1961.
- Tiere begleiten mein Leben. Frauenfeld 1963.
- Die Verbannten. Frauenfeld 1964.
- Tschaikowski. 1972.
- Auch im Schnee und Nebel ist Salzburg schön. Tagebücher 1942 bis 1945. Übersetzt und herausgegeben von Heinrich Riggenbach. Salzburg 2015, ISBN 978-3-7013-1230-6
Notas
[wysig | wysig bron]Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal. |
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Hoe dit ook al sy, wat ek jou na aanleiding van Hettie se boek (hier praat hy van haar roman "Sy kom met die sekelmaan", wat in 1937 deur die Vereniging vir die Vrye Boek (VVB) uitgegee is) wou sê, is dat ek nou so pas klaar is met die dagboek van 'n Russiese studentin, Alja Rachmanowa. "Studenten, Liebe, Tscheka und Tod" heet die eerste van die drie dele - soos alle vroue het sy 'n trilogie daarvan gemaak! - wat in die Verlag A. Pustet, Salzburg verskyn het. Ek weet nie of dit die beroemde dagboek, die groot "document humain" is waarvan Canis (hier bedoel hy J. du P Scholtz, die skrywer, taalhistorikus en kunsversamelaar) eenkeer gepraat het nie ....". Bl. 91
- ↑ M.A.G. van Meerhaeghe, Right and left - ideology and welfare state, International Review of Economics and Business, Vol. 32 (3), Maart 1985, bl. 264.
- ↑ Tenor-Karriere mit tödlichem Ende 110. Geburtstag von Trajan Grosavescu auf oe1.orf. Opgespoor op 26 November 2005, besoek op 20 Oktober 2016.