Giorgio Abetti
Giorgio Abetti (5 Oktober 1882, Padua, Italië - 24 Augustus 1982, Florence, Italië) was 'n Italiaanse sterrekundige wat op sonne gespesialiseer het. [1]
Hy is in Padua gebore, die seun van die bekende sterrekundige Antonio Abetti. Hy was opgelei by die Universiteit van Padua en die Universiteit van Rome. [1]
Hy het sy loopbaan by die Collegio Romano-sterrewag in Rome begin as 'n assistentsterrekundige. In 1921 het hy sy vader as direkteur van die Osservatorio Astrofisico di Arcetri opgevolg en tot 1957 voortgesit. Terselfdertyd was hy ook professor aan die Universiteit van Florence en het tot 1957 in hierdie posisie voortgegaan.[1]
Giorgio Abetti is bekend vir die ekspedisies wat hy na Siberië (1936) en Soedan (1952) gelei het om sonsverduisterings waar te neem. Hy was ook 'n besoekende professor aan die Universiteit van Kaïro in 1948-49. Hy was die vise-president van die Internasionale Sterrekunde Unie in 1938 en het die Medaglia d'argento van die Italiaanse Geografiese Genootskap (1915), die Premio-reaal van die Accademia dei Lincei (1925) en die Janssen-medalje (1937) ontvang.[1]
In 1937 het Abetti die Prix Jules Janssen, die hoogste toekenning van die Societe Astronomique de France, die Franse Sterrekundige Vereniging, ontvang.
Die Abetti krater op die maan en asteroïde 2646 Abetti word na hom en sy pa Antonio Abetti vernoem.
Bibliografie[wysig | wysig bron]
Hy is die skrywer van verskeie werke rakende astronomie.
- Handbook of Astrophysics
- Nebulae and Galaxies
- Solar Research
- Stars and Planets
- The Exploration of the Universe
- The History of Astronomy (1952, English edition)
- The Sun (1957)
Sien ook[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 G. Godoli ABETTI, Giorgio. Dizionario Biografico degli Italiani (in Italian)
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- Giorgio Abetti: i viaggi e la scoperta dell'America Geargiveer 27 September 2011 op Wayback Machine
Normdata  |
|
|---|