Giorgio Napolitano
Giorgio Napolitano | |
---|---|
President van Italië | |
Termyn 15 Mei 2006 – 14 Januarie 2015 | |
Voorganger | Carlo Azeglio Ciampi |
Opvolger | Sergio Mattarella |
President van die Kamer van Adjunkte | |
Termyn 3 Junie 1992 – 14 April 1994 | |
Voorganger | Oscar Luigi Scalfaro |
Opvolger | Irene Pivetti |
Minister van Binnelandse Sake | |
Termyn 18 Mei 1996 – 21 Oktober 1998 | |
Eerste minister | Romano Prodi |
Voorganger | Giovanni Rinaldo Coronas |
Opvolger | Rosa Russo Iervolino |
Lid van die Senaat van die Republiek | |
Lewenslank 14 Januarie 2015 – 22 September 2023 | |
Lewenslank 23 September 2005 – 15 May 2006 | |
Appointed by | Carlo Azeglio Ciampi |
Lid van die Europese Parlement | |
Termyn 25 Julie 1989 – 10 Junie 1992 | |
Persoonlike gegewens | |
Gebore | Napels, Koningkryk van Italië | 29 Junie 1925
Sterf | 22 September 2023 (op 98) Rome, Italië |
Politieke party | Onafhanklik (2006-2023) |
Ander politieke verbintenisse | Italiaanse Kommunistiese Party (1945–1991) PDS (1991–1998) DS (1998–2006) |
Gade | Clio Maria Bittoni |
Kinders | 2 |
Alma mater | University of Naples Federico II |
Handtekening |
Giorgio Napolitano OMRI (Italiaans: [ˈdʒordʒo napoliˈtaːno]; 29 Junie 1925 - 22 September 2023[1]) was 'n Italiaanse politikus wat van 2006 tot 2015 as die 11de president van Italië gedien het, en die enigste Italiaanse president wat herkies is tot die presidentskap. Vanweë sy monargiese styl en sy dominante posisie in die Italiaanse politiek, het kritici dikwels na hom verwys as Re Giorgio ("King George"). Hy was die langsdienende president in die geskiedenis van die moderne Italiaanse Republiek, wat sedert 1946 bestaan.
Alhoewel die presidentskap 'n nie-partydige amp as borg van die Grondwet van Italië is, was Napolitano jarelange lid van die Italiaanse Kommunistiese Party (en van sy post-kommunistiese sosiaal-demokratiese opvolgers, van die Demokratiese Party van die Linkses). Hy was 'n toonaangewende lid van 'n moderniserende faksie aan die regterkant van die party. Hy is eers in 1953 verkies tot die Kamer van Afgevaardigdes, en neem 'n groot belangstelling in die parlementêre lewe. Hy was van 1992 tot 1994 president van die Kamer van Afgevaardigdes. Hy was van 1996 tot 1998 Minister van Binnelandse Sake onder Romano Prodi.
Napolitano is in 2005 deur president Carlo Azeglio Ciampi as lewenslange senator aangestel. In Mei 2006 word hy deur die parlement tot president van Italië verkies. Tydens sy eerste ampstermyn het hy toesig gehou oor regerings van beide die sentrum-links, gelei deur Prodi, en die sentrum-regs, onder leiding van Silvio Berlusconi. In November 2011 het Berlusconi bedank as premier te midde van finansiële en ekonomiese probleme. In ooreenstemming met sy grondwetlike rol, het Napolitano die voormalige EU-kommissaris Mario Monti gevra om 'n kabinet te vorm wat deur kritici 'n "regering van die president" genoem is.
Toe sy presidensiële termyn van sewe jaar in April 2013 verstryk het, het Napolitano (destyds 87 jaar oud) huiwerig aanvaar om herverkies te word en die eerste president van Italië te word om 'n tweede termyn te dien, om die kontinuïteit van die land se instellings te beveilig tydens die parlementêre periode wat gevolg het op die algemene verkiesing van 2013. Nadat hy herkies is as president met breë kruisparty-steun in die parlement, het hy die skaakmat oorwin deur Enrico Letta te versoek om 'n regering in die vorm van 'n groot koalisie te vorm. Toe Letta sy bedanking op 14 Februarie 2014 inhandig, het Napolitano die opdrag aan Matteo Renzi (Letta se faksie-uitdager) gegee om 'n nuwe regering te vorm. Na 'n rekord van agt en 'n half jaar as president, het Napolitano in Januarie 2015 op 89-jarige ouderdom bedank.
Hy was gereeld deur sy kritici daarvan beskuldig dat hy 'n grootliks seremoniële rol in 'n politieke rol omskep het en in die jare van sy ampstermyn die ware koningmaker van die Italiaanse politiek geword het.
Verwysings
[wysig | wysig bron]Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Giorgio Napolitano.