Hawker Hunter
| Hawker Hunter | |
|---|---|
.jpg) | |
| Tipe | Vegvliegtuig |
| Vervaardiger | Hawker Aircraft |
| Nooiensvlug | 20 Julie 1951 |
| Bekendstelling | 1954 |
| Onttrek | 2014 |
| Status | Uit diens gestel |
| Hoofgebruiker | Britse Lugmag |
| Aantal gebou | 1,972 |
Die Hawker Hunter is 'n Britse vegvliegtuig wat ontwerp is om die Gloster Meteor te vervang. Dit is ook tot op hede die vliegtuig wat die langste diens in die Britse Lugmag gedoen het. Daar meer as 1000 van die vliegtuie in modelle gebou van die vliegtuig. Die prototipe het op 20 Julie 1951 sy nooiensvlug afgelê. Dit was aangedryf deur 'n Avon 100 Series turbostraal motor van 2,948 kg stukrag. Dit het supersonies snelheid bereik in 'n klein duikvlug.
Die prototipe WB188 is in 1951 op die Farnborough SBAC Lugskou vir die eerste keer aan die publiek vertoon. IN April 1952 het toetsvlieënier Neville Duke die klankgrens gebreek in 'n gelyk vlug. Die eerste produksie model F 1 het op 16 Mei 1953 gevlieg; die vliegtuig tesame met 22 ander produksie modelle was gebruik vir verdere ontwikkeling.
Die Hunter is amptelik in Julie 1954 in diens gestel toe 43 Eskader se Meteor's vervang is. Die ontwikkeling van die vliegtuig het twee bane gevolg: modelle 1 en 4 wat met Rolls-Royce Avonmotors toegerus is en modelle 2 en 5 wat met Armstrong Siddeley Sapphire turbostraal motors toegerus is.
Model F 1[wysig | wysig bron]
Model F.Mk 1 het 'n probleem gehad: die onderskepping vermoë was beperk omrede die kanon aan boord slegs tot op 'n hoogte van 9 150 m gevuur kon word omrede die uitlaatgasse van die kanon die straalmotor laat stol. Ook kon die leë doppe van die koeëls skade veroorsaak of ook in die luginlaat van die motor ingesuig word. Die Mk 1 was aangedryf deur 'n Rolls-Royce Avonmotor.
Model F2[wysig | wysig bron]
Die Mk2 was aangedryf deur 'n Armstrong Siddeley Sapphire turbostraal motor. 257 Eskader was toegerus met F 2 modelle in September 1954. Die Armstrong Siddeley-motors het nie stol probleem gehad soos die Avonmotors nie.
Beide die F1 en F2 modelle het 'n kort tog afstand gehad en Hawkers het maniere ondersoek om die afstand te verbeter.
Model F4[wysig | wysig bron]
Mk4 is in Junie 1955 in diens gestel by 111 Eskader en het die Mk1 's vervang. Hierdie model was aangedryf deur Avon 115 motors in stede van die problematiese Avon 113. Die vliegtuig kon meer brandstof dra in versterkte vlerke wat ook meer bomme en vuurpyle kon dra asook weggooibare tenks.
Model F5[wysig | wysig bron]
Mk5 is bykans dieselfde as Mk4 maar is deur die Sapphire-motor aangedryf en is in diens gestel in April 1955 by 263 Eskader. Dit was die eerste model van die Hunter wat in aktiewe diens betrokke was gedurende die Suez-kanaal krisis.
Model F6[wysig | wysig bron]
Die model was toegerus met die Avon 203 motor van 4536 kg stukrag wat die vliegtuig se vermoë drasties verbeter het; dit kon aansienlik beter klim. Die vliegtuig was transonies in 'n duik en van hierdie model was die grootste aantal gebou. Van die eerste eenhede van die model het die neiging gehad om sy neus te lig teen hoë snelhede; die neiging was uitgeskakel deur die rande van die buitenste gedeeltes van die vlerke te verleng. Die F6 kon die vinnigste van al die modelle opstyg vanaf 'n stilstaan posisie omrede dit die AVPIN motor aanskakel stelsel gebruik het in stede van die doppie aanskakel metode. Die F6 was in Oktober 1956 in diens gestel en kon saam met die beste vliegtuie kompeteer maar net vir 'n kort rukkie. Die Britse se V-bomwerpers kon hoër klim en die nuwe geslag Amerikaanse vegters het hulle oorskadu.
Die koms van die English Electric Lightning het die einde beteken van die Hawker Hunter as 'n onderskepper vliegtuig. Die laaste F-6's is in April 1963 onttrek uit die rol en daarna in 'n grond aanval rol gebruik. Die laaste model was die FGA.9 wat tot 1970 diens gedoen het. Hulle is daarna vervang deur 'n mengsel van Blackburn Buccaneer, McDonnell Douglas F-4 Phantom II en Harrier Jump Jet vliegtuie. Die Hunter is gebruik vir opleiding tot in die 1980's.
Hunter in ander lande[wysig | wysig bron]
Die Hunter was 'n uitvoer sukses vir Engeland; dit was uitgevoer na 19 lande. Hulle was onder lisensie vervaardig in Nederland, België, Swede, Singapoer, Denemarke en Switserland. Switserland het die vliegtuie die langste bedryf: tot in 1995. Indië was die eerste land wat die Hunter ingevoer het. Hulle het dié vliegtuig gebruik vanaf 1957 tot die vroeg 1980's. Hulle het die Hunter aangewend in die 1965 en 1971 konflikte met Pakistan. Hulle was gebruik in grond aanvalle en was ook in luggevegte betrokke met die North American F-86 Sabre. Die Indiese Lugmag het agt Sabre's neergeskiet.
Ander gebruikers van die Hunter in die Midde-Ooste was Abu Dhabi, Qatar, Saoedi-Arabië en Koeweit. Jordanië het die Hunter van 1958 tot 1974 bedryf. Hulle vliegtuie was die eerste wat die Israeliese Lugmag aangeval het tydens die Sesdaage Oorlog van 1967. Libanon en Zimbabwe het ook van die vliegtuie bedryf.
Tegniese besonderhede[wysig | wysig bron]
| Item | Statistiek |
|---|---|
| Aantal motors | 1 |
| Tipe motor | Straalmotor |
| Vervaardiger | Rolls-Royce Avon 203 |
| Kraglewering per motor | 4 542 kg stukrag |
| Vlerkspan | 10,2 m |
| Lengte | 14,0 m |
| Hoogte | 4,01 m |
| Vlerkoppervlakte | 31,6 m2 |
| Maks. opstygmassa | 8 062 kg |
| Maks. snelheid | 1 150 km/h |
| Operasionele hoogte | 15 707 m |
| Togafstand | 2 960 km |
| Klimvermoë | 13 725 m in 7.5 minute |
| Bewapening | Vier 30 mm kanonne Tot 454kg bomme onder vlerke of 7.62 mm vuurpyle |
Sien ook[wysig | wysig bron]
Bron[wysig | wysig bron]
- Crosby, Francis: THE WORLD ENCYCLOPEDIA OF FIGHTERS & BOMBERS. 2015. ISBN 978-1-84476-917-9