Josef Suk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Josef Suk

Josef Suk (4 Januarie 1874 – 29 Mei 1935) was 'n Tsjeggiese komponis en violis. Hy het onder Antonín Dvořák studeer, met wie se dogter hy getrou het.

Biografie[wysig | wysig bron]

Josef Suk, vroeë 1900s

Josef Suk (gebore in Křečovice, Boheme) was van 'n jong ouderdom af betrokke in, en goed opgelei in musiek. Hy het die orrel, viool, en klavier van sy vader, Josef Suk snr, geleer, en was ook verder opgelei in viool deur die Tsjeggiese violis Antonín Bennewitz. Sy teoretiese studies was saam met verskeie ander komponiste onderneem, insluitende Josef Bohuslav Foerster, Karel Knittl, en Karel Stecker. Hy het hom later daarop toegespits om kamermusiek te skryf onder die wakende oog en onderrig van Hanuš Wihan.[1] Ten spyte van uitgebreide musikale opleiding, was daar dikwels gesê dat sy musikale vernuf grootliks oorgeërf was.[2] Alhoewel hy voortgegaan het met sy lesse onder Wihan vir 'n verdere jaar na die voltooiing van sy studies, het Suk se grootste inspirasie egter gekom van een van sy ander onderwysers, die Tsjeggiese Meester en komponis Antonín Dvořák.[3]

Suk, bekend as een van Dvořák se gunsteling leerlinge, het ook op 'n persoonlike vlak naby gegroei aan sy mentor.[4] Onderliggend hieraan was Dvořák se respek vir Suk, wat gereflekteer is in Suk se troue in 1898 aan Dvořák se dogter, Otilie, wat sommige van die gelukkigste tye in die komponis se musiek en lewe uitgemaak het.[5] Die laasgenoemde gedeelte was egter met tragedie besaai.[6] Oor die relatief kort tydperk van veertien maande, in omstreeks 1904-1905, het nie slegs Suk se mentor, Dvořák, gesterf nie, maar ook sy gade Otilie. Hierdie tragiese gebeure het as inspirasie vir Suk se Asrael Simfonie gedien.

As gevolg van 'n gedeelde erfenis-en die toeval van hul sterfte 'n paar maande uit mekaar uit—is Suk al vergelyk, wat sy werk en styl betref, met sy mede Tsjeggiese komponis Otakar Ostrčil.[7] Suk, saam met Vitezslav Novak en Otakar Ostrčil, word beskou as een van die voorste komponiste in Tsjeggiese Modernisme, met gedeelde invloede tussen die drie wat op hul beurt van Dvořák afkomstig was.[8] Vooraanstaande Duitse persoonlikhede soos die groot meester Johannes Brahms en die kritikus Eduard Hanslick, het Suk se werk gedurende sy leeftyd saam met die Tsjeggiese Kwartet erken.[3] Met verloop van tyd het bekende Oostenrykse komponiste soos Gustav Mahler en Alban Berg ook begin kennis neem van Suk en sy werk.[4]

Alhoewel hy meestal instrumentale musiek geskryf het, het Suk soms uitgebrei na ander genres. Orkestrale musiek was sy sterk punt, en vernaam die Serenade vir Strykinstrumente, Op. 6 (1892).[3] Sy tyd met die Tsjeggiese Kwartet, alhoewel die kwartet tot en met sy aftrede suksesvolle konserte gehou het,[3] was nie altyd met goedkeuring begroet nie. Verskeie anti-Dvořák veldtogte het op die voorgrond getree; met kritiek wat nie slegs tot die kwartet gerig was nie, maar spesifiek tot Suk. Die linkse kritikus Zdeněk Nejedlý het die Tsjeggiese Kwartet daarvan beskuldig dat hulle op onvanpaste wyse konserte gegee het op Tsjeggiese grond tydens die Eerste Wêreldoorlog. Terwyl hierdie aanvalle tog Suk se gemoedstemming beïnvloed het, het hulle gelukkig nie sy werk gehinder nie.[9]

Suk het in 1933 afgetree,[3] alhoewel hy voortgegaan het om 'n waardevolle en inspirerende openbare figuur vir die Tsjegge te wees.[10] Hy het op 29 Mei 1935, in Benešov, Tsjeggo-Slowakye beswyk. Suk is die oupa van die bekende Tsjeggiese violis Josef Suk.[11]

Musikale styl[wysig | wysig bron]

Suk se musikale styl het aanvanklik onder die sterk beïnvloeding van sy mentor, Dvořák, ontwikkel. Die grootste verandering in Suk se styl was teweeggebring nadat hy 'n "dooie punt" bereik het in sy vroeë musikale styl (musiek het minder van 'n rol in Suk se lewe buitekant sy opleiding gespeel[3]), net voordat hy gedurende die jare 1897-1905 met 'n stilistiese paradigma skuif begin het. Hy het miskien besef dat die oorweldigende en oordadige invloed van Dvořák sy kreatiewe uitset sou beïnvloed.[4] Morbiditeit was altyd 'n groot faktor in Suk se musiek. Hy het byvoorbeeld in 1889 sy eie dodemars geskryf, en dit speel ook 'n wesentlike rol in een van sy ander groot werke, te wete die "Begrafnis Simfonie" (Asrael), Op. 27. Ripening, 'n simfoniese gedig, is ook 'n verhaal van pyn, en die bevraagtekening van die waarde van die lewe. Ander werke - soos die musiek wat hy getoonset het tot Julius Zeyer se drama Radúz a Mahulena – toon hom egter in gelukkiger luim, welke hy toegeskryf het aan sy troue met Otilie. Nog 'n werk van Suk, die Feeverhaal Pohádka, was afkomstig van sy werk met Radúz a Mahulena. Die naaste wat Suk aan opera gekom het was sy insidentele musiek tot die toneelstuk Pod jabloní (Benede die Appelboom).[12]

Die oorgrote meerderheid van Suk se oorblywende stukke word in Praag bewaar. Daar bestaan ook 'n nuwe katalogus van Suk se werke wat meer manuskripte bevat as die voorafgaande katalogusse. Sommige van die stukke daarvan bevat ook sketse deur Suk.[13]

Suk het van homself gesê: "Ek buig nie voor enigeen nie, behalwe voor my eie gewete en voor ons Edele Dame Musiek...en tog weet ek terselfdertyd dat ek daardeur my land dien, en loof ek die wonderlike mense van die tydperk van ons ontwaking, wat ons geleer het om ons land lief te hê."[14]

Gedenkplaat

Verwysings[wysig | wysig bron]

Aanhalings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Tyrell, John. "Suk, Josef." In Grove Music Online. Oxford Music Online. 1, date accessed: 25 September 2012. http://www.oxfordmusiconline.com/subscriber/article/grove/music/27094
  2. ↑ Helfert, Vladimir. "Two Losses to Czech Music: Josef Suk and Otakar Ostrčil." The Slavonic and East European Review, Vol. 14, No. 42 (April, 1936). 639, JSTOR. Date accessed: 30 September 2012. https://www.jstor.org/stable/4203158
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Tyrell, Grove. 1
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Novak, "Non-Obstinate." 86
  5. ↑ Helfer, "Losses." 640
  6. ↑ Novak, "Non-Obstinate." 87
  7. ↑ Helfert, "Losses." 649
  8. ↑ Helfert, "Losses." 641
  9. ↑ Red. Jana Vojtěšková. "Josef Suk – dopisy o životě hudebním i lidském." 2005. 1.
  10. ↑ Holland, Bernard. "A String Quartet as Family Affair And Showcase for Czech Masters." New York Times 23 Julie 2004: E10. Gale World History in Context. 1. Date accessed: October 2, 2012).
  11. ↑ Alena Němcová. "Suk, Josef (ii)." Grove Music Online. Oxford Music Online. Oxford University Press. Web. 7 Jul. 2015. <http://www.oxfordmusiconline.com/subscriber/article/grove/music/27095>.
  12. ↑ Tyrell, Grove. 2
  13. ↑ John Tyrrell. "Josef Suk: Tematický katalog skladeb/Thematic Catalogue of the Works (JSkat) (review)." Music and Letters 90, no. 3 (2009): 501–503.
  14. ↑ Beckerman, Michael. "In Search of Czechness in Music." 19th-Century Music, Vol. 10, No. 1 (Summer, 1986). 63, date accessed: 2 Oktober 2012. Sjabloon:Jstor

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Černušák, Gracián (red.) (1965). Československý hudební slovník II. M-Ž (in Tsjeggies). Praag: Státní hudební vydavatelství. p. 641.
  • The Games of the Xth Olympiad Los Angeles 1932 (PDF). Xth Olympiade Committee of the Games of Los Angeles, U.S.A. 1932. 1933. pp. 748–765. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 10 April 2008.
  • Wagner, Juergen. "Olympic Art Competition 1932". Olympic Games Museum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Mei 2008.
  • Kramer, Bernhard (Mei 2004). "In Search of the Lost Champions of the Olympic Art Contests" (PDF). Journal of Olympic History. 12 (2): 29–34. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 10 April 2008.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Josef_Suk&oldid=2478187"