Laachermeer
| Laachermeer | |
|---|---|
 Uitsig op die kaldera. | |
| Koördinate: | 50°24′45″N 07°16′12″O / 50.41250°N 7.27000°OKoördinate: 50°24′45″N 07°16′12″O / 50.41250°N 7.27000°O |
| Ligging: | Rynland-Palts |
| Soort: | Kaldera |
| Oppervlakte: | 3,3 km² |
| Maksimum diepte: | 53 m |
| Opvangsgebied: | Duitsland |
Die Laachermeer is 'n kaldera met 'n deursnee van 2 km in Rynland-Palts, Duitsland, sowat 24 km noordwes van Koblenz en 37 km suid van Bonn. Dit is in die Eifelbergreeks geleë en is deel van die Oos-Eifelvulkaanveld in die groter Vulkaan-Eifel. Die meer is omstreeks 13000 v.C. deur 'n Pliniese uitbarsting geskep. Dit het 'n vulkaaneksplosiwiteitsindeks (VEI) van 6 gehad, soortgelyk aan dié van Pinatubo se uitbarsting van 1991.[1][2]
Beskrywing[wysig | wysig bron]
Die meer is ovaalvormig en omring deur hoë oewers. Die lawa was vir lank daarna 'n steengroef vir meulstene.[3] Die meer het geen natuurlike uitvloei nie, maar word gedreineer deur 'n tonnel wat voor 1170 gegrawe en sedertdien verskeie kere herbou is.
Die aanvanklike uitbarsting van die Laachermeer, wat laat in die lente of vroeg in die somer plaasgevind het, het bome tot 4 km ver platgevee. Die magma het 'n pad na die oppervlak weggevee wat sowat 10 uur lank uitgebars het, met die pluim wat waarskynlik 'n hoogte van sowat 35 km bereik het. Aktiwiteit het verskeie weke of maande geduur, en het piroklastiese strome geskep wat valleie tot 10 km ver met taai tefra bedek het. Naby die krater was neerslae tot 50 m dik. Alle plante en diere vir sowat 60 km noordoos- en 40 km suidooswaarts is waarskynlik uitgewis.[4]
Tefraneerslae van die uitbarsting het die Ryn geblokkeer en 'n meer van 140 km2 gevorm. Toe dié se walle breek, het water neergestroom wat neerslae tot by Bonn gelaat het.[5]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Oppenheimer, Clive (2011). Eruptions that Shook the World. Cambridge University Press. pp. 216–217. ISBN 978-0-521-64112-8.
- ↑ de Klerk, Pim; et al. (2008). "Environmental impact of the Laacher See eruption at a large distance from the volcano: Integrated palaeoecological studies from Vorpommern". Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology. 270 (1–2): 196–214. Bibcode:2008PPP...270..196D. doi:10.1016/j.palaeo.2008.09.013.
- ↑ Hull, Edward (1892). Volcanoes: Past and Present (2010 uitg.). Echo Library. pp. 73–74. ISBN 9781406868180. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 April 2022. Besoek op 2 Desember 2021.
- ↑ Oppenheimer, pp. 216–218
- ↑ Schmincke, Hans-Ulrich; Park, Cornelia; Harms, Eduard (1999). "Evolution and environmental impacts of the eruption of Laacher See Volcano (Germany) 12,900 a BP". Quaternary International. 61 (1): 61–72. Bibcode:1999QuInt..61...61S. doi:10.1016/S1040-6182(99)00017-8.
Nog leesstof[wysig | wysig bron]
- Ginibre, Catherine; Wörner, Gerhard; Kronz, Andreas (2004). "Structure and Dynamics of the Laacher See Magma Chamber (Eifel, Germany) from Major and Trace Element Zoning in Sanidine: a Cathodoluminescence and Electron Microprobe Study". Journal of Petrology. 45 (11): 2197–2223. Bibcode:2004JPet...45.2197G. doi:10.1093/petrology/egh053.
- Park, Cornelia; Schmincke, Hans-Ulrich (1997). "Lake Formation and Catastrophic Dam Burst during the Late Pleistocene Laacher See Eruption (Germany)". Naturwissenschaften. 84 (12): 521–525. Bibcode:1997NW.....84..521P. doi:10.1007/s001140050438. S2CID 36411187.
Skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Laachermeer.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
Normdata  |
|
|---|