Ségolène Royal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Ségolène Royal
Ségolène Royal
Ségolène Royal in 2012

Minister van ekologie, volhoubare ontwikkeling, en energie
Ampstermyn
2 April 2014 – 10 Mei 2017
Eerste minister Manuel Valls
Bernard Cazeneuve
Voorafgegaan deur Philippe Martin
Opgevolg deur Nicolas Hulot

Voorsitter van die Gewestelike Raad van Poitou-Charentes
Ampstermyn
30 Maart 2004 – 21 April 2014
Voorafgegaan deur Élisabeth Morin
Opgevolg deur Jean-François Macaire

Minister van bewaring en lewenswyse
Ampstermyn
2 April 1992 – 29 Maart 1993
Eerste minister Pierre Bérégovoy
Voorafgegaan deur Brice Lalonde
Opgevolg deur Michel Barnier

Adjunk van die Nasionale Vergadering vir Deux-Sèvres se 2de Kiesafdeling
Ampstermyn
19 Junie 2002 – 19 Junie 2007
Voorafgegaan deur Jean-Pierre Marché
Opgevolg deur Delphine Batho
Ampstermyn
2 April 1993 – 4 Julie 1997
Voorafgegaan deur Jean-Pierre Marché
Opgevolg deur Jean-Pierre Marché
Ampstermyn
23 Junie 1988 – 2 Mei 1992
Voorafgegaan deur Proporsionele verteenwoordiging
Opgevolg deur Jean-Pierre Marché

Persoonlike besonderhede
Gebore 22 September 1953 (1953-09-22) (70 jaar oud)
Dakar, Frans-Wes-Afrika (tans Senegal)
Politieke party Parti Socialiste
Eggenoot/-note François Hollande (1978–2007)
Alma mater Nancy 2 University
Institut d'Études Politiques de Paris
École nationale d'administration
Handtekening

Ségolène Royal, gebore Marie-Ségolène Royal (sego'lɛn ʁwa'jal) (Dakar, Senegal, 22 September 1953) is 'n Franse politikus en was die Sosialistiese Party van Frankryk (PS) se kandidaat vir die presidentsverkiesing in 2007.

Sy is sedert Junie 2002 lid van die Franse parlement vir Deux-Sèvres en beklee sedert Augustus 2004 ook die amp van voorsitter van die Gewestelike Raad van Poitou-Charentes.

Presidentsverkiesing in 2007[wysig | wysig bron]

In haar verkiesingsveldtog wat in 2006 begin het, het Royal veral haar charismatiese persoonlikheid gebruik om as die moontlike eerste vroulike President van Frankryk 'n stuk geskiedenis te skryf.

In plaas van 'n presiese politieke houding ten opsigte van kwessies soos Turkye se beplande lidmaatskap van die Europese Unie en die toekoms van die noue politieke samewerking met Duitsland het sy eerder oor basiese politieke waardes gepraat - moontlik met die oog op 'n meerderheid van stemme van sowel links- asook konserwatief gesinde kiesers.

Op sommige gebiede het sy wél haar politieke prioriteite omlyn. Sy het beplan om hernubare energiebronne se aandeel in Frankryk tot by twintig persent te verhoog en het die Amerikaanse President George W. Bush se buitelandse beleid verwerp. Burgerlike verbintenisse sou aan huwelike gelykgestel word.

'n Aantal onvoorbedagte uitlatings tydens onderhoude, soos byvoorbeeld dié met die Kanadese politikus André Boisclair, toe Royal die "soewereiniteit en vryheid" van die Kanadese provinsie Québec beklemtoon het, het haar aansien en gewildheid skade berokken.[1]

In die eerste stemming van die Franse presidentsverkiesing op 21 en 22 April 2007 het Ségolène Royal 25,84 persent van die uitgebragte stemme op haar verenig - die beste resultaat van 'n Sosialistiese kandidaat in twintig jaar. Royal se teenstander in die herstemming op 6 Mei was die konserwatiewe kandidaat Nicolas Sarkozy (31,11 persent), wat haar uiteindelik met 53 persent van die uitgebragte stemme geklop het. Royal het 43 persent van die stemme op haar verenig.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Philippe Sauvagnargues: Des propos de Ségolène Royal sur le Québec provoquent des remous au Canada. Yahoo! Actualités France, 23 Januarie 2007 (in Frans)