Gaan na inhoud

Samuel Alito

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Samuel Alito
Samuel Alito

Assosiaat-regter van die Federale Hooggeregshof van die Verenigde State van Amerika
Ampsbekleër
Termynaanvang
31 Januarie 2006
Voorafgegaan deur Sandra Day O'Connor

Mede-regter van die 3de afdeling van die federale appèlhof
Voorafgegaan deur John Joseph Gibbons
Opgevolg deur Joseph Greenaway

Prokureur-generaal van New Jersey
Voorafgegaan deur Thomas Grenlish
Opgevolg deur Michael Chertoff

Persoonlike besonderhede
Gebore 1 April 1950
Trenton, New Jersey
Nasionaliteit Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State

Samuel Anthony Alito Jr. (1 April 1950, Trenton) is 'n Amerikaanse regsgeleerde van Italiaanse afkoms wat tans as mede-regter van die Federale Hooggeregshof van die Verenigde State dien.

Hy studeer aanvanklik aan Princeton-universiteit, en later vanaf 1972 tot 1976 aan Yale-universiteit in Connecticut. Daarna dien hy as regsadviseur vir 'n aantal regters en aanklaers in New Jersey en Pennsilvanië.

Alito is 'n praktiserende Katoliek. Hy en sy vrou Martha woon in West Caldwell, New Jersey. Hulle het twee kinders.

Tydens 2020 se bestrede presidensiële verkiesing het Regter Alito gelas dat stembriewe in Pennsilvanië wat na 3 November 2020 (stemdag) ontvang is apart gehou moet word van die stembriewe wat voor dié datum ontvang is. [1].

Regter

[wysig | wysig bron]

Regter Alito is in 1990 deur president George HW Bush aangestel om in die federale appèlhof vir die deelstate van Pennsilvanië, Delaware en New Jersey (die 3rd circuit) te dien; hy was aldaar bekend om sy konserwatiewe sienings. Hy het dikwels nie saamgestem met die ander drie regters nie. Sy regspraak toon ooreenkomste met die van die ontslape hooggeregshofregter Antonin Scalia: hul konserwatiewe interpretasie van die Grondwet, met die klem op die oorspronklike bedoeling van die teks, en hul gesamentlike Italiaanse oorsprong, het veroorsaak dat sommige regslui aan die appèlhof aan hom die bynaam "Scalito" (klein Scalia) gegee het.

In verband met die praktyk van aborsie stem hy in 1991 daarteen om 'n wet in Pennsilvanië ongrondwetlik te verklaar wat vereis dat 'n getroude vrou wat 'n aborsie wil hê, haar man daarvan in kennis moet stel (sien Planned Parenthood v. Casey). Die hooggeregshof het egter later wel beslis dat hierdie wet ongrondwetlik is.

In 2000 het hy ander regters gevolg in 'n besluit om 'n wet in New Jersey wat verband hou met laat vrugafdrywing ongrondwetlik te verklaar. Die hof het beslis dat die staat uitsonderings moet verskaf vir gevalle waar die gesondheid van vroue in gevaar gestel word. Dit hou verband met die hooggeregshofsaak van Stenberg v. Carhart uit 2000 waarin 'n wet van die deelstaat Nebraska ongeldig verklaar is omdat dit nie vir daardie uitsondering voorsiening gemaak het nie.

Benoeming tot die Hooggeregshof

[wysig | wysig bron]

Op 31 Oktober 2005 het George W. Bush Alito as hooggeregshofregter in Washington DC ter vervanging van regter Sandra Day O'Connor benoem. Die Senaat se judisiële komitee het hom op 24 Januarie 2006 aanbeveel. Hy het die steun van die tien Republikeine in hierdie komitee ontvang, terwyl die agt Demokratiese komiteelede teen sy kandidatuur gestem het.

Die destydse demokratiese senatore John Kerry en Edward Kennedy het op die nippertjie probeer om nog 'n stemming oor Alito te blokkeer deur die filibuster te gebruik. Hierdie prosedure vereis 41 stemme vir die afsluiting van 'n debat. Die Republikeine het egter reeds in Mei gedreig om die nuclear option (of grondwetlike opsie) te gebruik, wat die Demokrate van die geleentheid sou ontneem om die filibuster te gebruik.

'n Konfrontasie hieroor is egter voorkom deur 'n kompromie tussen 14 senatore, waarin sewe Demokrate beloof het om die filibuster slegs in buitengewone omstandighede te gebruik, met sewe Republikeine wat belowe het om teen die nuclear option te stem. Die senatore is die "gang of fourteen" genoem, en sonder hulle was daar derhalwe nie 'n meerderheid vir die nuclear option of die filibuster nie.

Uiteindelik het die "gang of fourteen" besluit dat Alito se benoeming nie 'n filibuster regverdig nie. Die poging om 'n stemming oor Alito te blokkeer, misluk dus op 30 Januarie 2006, met 72 stemme teen 25 ten gunste van die afsluiting van die debat. Die volgende dag is Alito se aanstelling met 58 teenoor 42 stemme deur die Senaat van die Verenigde State bevestig.

Hooggeregshof

[wysig | wysig bron]

In sy eerste beslissing stem Alito saam met die meerderheid van die hof teen die uitstel van die teregstelling van 'n man uit Missouri wat aangevoer het dat teregstelling deur dodelike inspuiting ongrondwetlik kan wees. Regters John Roberts, Antonin Scalia en Clarence Thomas het gestem om die uitstel op te hef, wat van groot belang was, aangesien daar algemeen verwag is dat Alito by laasgenoemde regters sou aansluit. President Bush het tydens sy presidensiële veldtogte beloof om regters soos Scalia en Thomas, twee gunstelinge van die konserwatiewe beweging, aan te stel.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. http://praag.co.za/?p=47685 Geargiveer 13 November 2020 op Wayback Machine Opgespoor en besoek op 11 November 2020


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal.