Siklaam

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Siklaam
Cyclamen libanoticum.
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Divisie:
Klas:
Orde:
Familie:
Tribus:
Genus:
Cyclamen

Spesies

Cyclamen africanum
Cyclamen abchasicum
Cyclamen alpinum
Cyclamen balearicum
Cyclamen cilicium
Cyclamen colchicum
Cyclamen hederifolium
Cyclamen coum
Cyclamen creticum
Cyclamen cyprium
Cyclamen elegans
Cyclamen graecum
Cyclamen hederifolium
Cyclamen intaminatum
Cyclamen libanoticum
Cyclamen mirabile
Cyclamen parviflorum
Cyclamen persicum
Cyclamen pseudibericum
Cyclamen purpurascens
Cyclamen repandum
Cyclamen rhodium
Cyclamen rohlfsianum
Cyclamen somalense

Die siklaam of Cyclamen is ’n genus met 23 spesies meerjarige plante wat inheems is aan Europa en die Middelandse See-gebied oos tot Iran, met een spesie in Somalië.

Hulle groei van knolle en word gekweek vir hul opstaande kroonblare en bont blare. Hulle is aanvanklik geklassifiseer in die familie Primulaceae en vanaf 2000 in Myrsinaceae,[1] maar val nou weer in Primulaceae.[2]

Eienskappe[wysig | wysig bron]

’n Kersboompatroon op die blare van die Cyclamen coum.

Siklame het ’n knol, waaruit die blomme en wortels groei. By die meeste spesies kom die blare in die herfs uit, groei deur die winter en gaan in die lente dood. Dan is die plant rustend deur die droë Mediterreense somer.

Elke blaar van die plant het sy eie stingel. Die vroeë blaarstingels kan van die blomstingels onderskei word deur die rigting waarin die punt krul: die punte van blaarstingels krul na bo en dié van blomstingels na onder. Die vorm van die blare verskil van spesie tot spesie, en selfs binne ’n spesie. Die kleur van die bokant van die blare kan ook binne ’n spesie verskil. Die meeste spesies het bont blare in verskillende skakerings van groen en silwer.

Die kroonblare kom in verskillende kleure voor: van wit tot pienk of pers, met dikwels ’n donkerder skakering aan die punte. Die vorm van die kleure aan die punte kan ook verskil.

Die plante dra ook vrugte. Die blomstingels krul of buig wanneer die vrugte begin vorm. Die vrug is ’n ronde peul wat verskeie taai sade bevat wat bruin is as hulle ryp is. Die sade word deur miere versprei; hulle eet die taai buitekant en gooi die sade weg.

Siklame word meestal vir hul blomme gekweek – as tuin- sowel as huisplante. Verskeie spesies, veral Cyclamen hederifolium, is gehard en kan in gematigde streke buite gekweek word.

Probleme[wysig | wysig bron]

As die blare krip en afval, is dit warm en droog. Klein blomme kan die gevolg wees van ’n voedingstekort en verskroeide blare van direkte sonlig. Botrytis-swam en plantluise kan ook voorkom.[3]

Galery[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Källersjö, Bergqvist & Anderberg 2000
  2. Stevens, Peter F (Julie 2012). "Myrsinoideae". Angiosperm Phylogeny Website (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2020.
  3. Longman, David. Gesonde Huisplante, Stap vir Stap Geïllustreer, J.L. van Schaik, Pretoria. 1992. ISBN 0 627 01827 0

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]