Sinksilikaat

**Eienskappe**
Algemeen
Naam	Sinksilikaat
Struktuurformule van
Chemiese formule	Zn₂SiO₄
Molêre massa
CAS-nommer
Fasegedrag
Selkonstantes	a=1394,8(2)pm; c=931,5(2)pm; Z=18; ^[1]
Ruimtegroep	R3
Strukturbericht	S1₃
Smeltpunt	1512 °C^[2]
Kookpunt
Digtheid	4,103^[2]
Oplosbaarheid	onoplosbaar
Hardheid	5,5 (Mohs)^[2]
Suur-basis eienskappe
pKa
Veiligheid
Flitspunt
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

Portaal Chemie

Sinksilikaat is 'n sout van sink en kieselsuur.

Dit is 'n ortosilikaat.

Dit kom in die natuur as die mineraal wilemiet voor.

Kristalstruktuur[wysig | wysig bron]

Dit kristalliseer in die romboëdriese (trigonale) phenakiet-struktuur.^[1] (S1₃ in die strukturbericht-klassifikasie.

Dit bevat ZnO₄-tetraëders en orto- of nesosilikaattetraëders (SiO₄). Die Si-O-bindingslengtes is 162,8(3), 162,9(3), 163,8(3) en 164,3(3) pm.^[1]

Chemiese eienskappe[wysig | wysig bron]

Sinksilikaat kan uit sinkoksied en silikondioksied verkry word deur goed gemengde poeiers van die twee stowwe in 'n inerte atmosfeer te verhit tot bo die smeltpunt van die silikaat (1512 °C). Verhitting moet vinnig wees om verdamping van die sinkoksied te voorkom.^[2]

2ZnO(s)+SiO_{2}(s)\xrightarrow {>1512\ ^{o}C} Zn_{2}SiO_{4}(l)

Dit is oplosbaar in 20% HF en ontbind met HCl.^[2]

Verwysings[wysig | wysig bron]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 Klaska, K.-.-H., Eck, J.C., Pohl, D. (1978). "New investigation of willemite". Acta Cryst. B,. 34: 3324–3325. doi:10.1107/S0567740878010778.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link) AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 F. Wagenknecht. R. Juza; Georg Bauer (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. New York; London: Academic press. p. 1089.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

Hierdie chemie-verwante artikel is 'n saadjie. U kan die wikipedia help deur dit uit te brei.

[Klaska-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 Klaska, K.-.-H., Eck, J.C., Pohl, D. (1978). "New investigation of willemite". Acta Cryst. B,. 34: 3324–3325. doi:10.1107/S0567740878010778.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link) AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

[Bauer-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 F. Wagenknecht. R. Juza; Georg Bauer (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. New York; London: Academic press. p. 1089.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)

[1]

[2]