Sinksilikaat
|
Algemeen | |
|---|---|
| Naam | Sinksilikaat |
 | |
| Chemiese formule | Zn2SiO4 |
| Molêre massa | |
| CAS-nommer | |
| Fasegedrag | |
| Selkonstantes | a=1394,8(2)pm; c=931,5(2)pm; Z=18; [1] |
| Ruimtegroep | R3 |
| Strukturbericht | S1₃ |
| Smeltpunt | 1512 °C[2] |
| Kookpunt | |
| Digtheid | 4,103[2] |
| Oplosbaarheid | onoplosbaar |
| Hardheid | 5,5 (Mohs)[2] |
|
Suur-basis eienskappe | |
| pKa | |
|
Veiligheid | |
| Flitspunt | |
|
Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande. | |
Portaal  Chemie
| |
Sinksilikaat is 'n sout van sink en kieselsuur.
Dit is 'n ortosilikaat.
Dit kom in die natuur as die mineraal wilemiet voor.
Kristalstruktuur
[wysig | wysig bron]Dit kristalliseer in die romboëdriese (trigonale) phenakiet-struktuur.[1] (S13 in die strukturbericht-klassifikasie.
Dit bevat ZnO4-tetraëders en orto- of nesosilikaattetraëders (SiO4). Die Si-O-bindingslengtes is 162,8(3), 162,9(3), 163,8(3) en 164,3(3) pm.[1]
Chemiese eienskappe
[wysig | wysig bron]Sinksilikaat kan uit sinkoksied en silikondioksied verkry word deur goed gemengde poeiers van die twee stowwe in 'n inerte atmosfeer te verhit tot bo die smeltpunt van die silikaat (1512 °C). Verhitting moet vinnig wees om verdamping van die sinkoksied te voorkom.[2]
Dit is oplosbaar in 20% HF en ontbind met HCl.[2]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Klaska, K.-.-H., Eck, J.C., Pohl, D. (1978). "New investigation of willemite". Acta Cryst. B,. 34: 3324–3325. doi:10.1107/S0567740878010778.
{{cite journal}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link) - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 F. Wagenknecht. R. Juza; Georg Bauer (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. New York; London: Academic press. p. 1089.
Hierdie chemie-verwante artikel is 'n saadjie. U kan die Afrikaanse Wikipedia help deur dit uit te brei.