Gaan na inhoud

Sinksilikaat

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Sinksilikaat
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule Zn2SiO4
Molêre massa
CAS-nommer
Fasegedrag  
Selkonstantes a=1394,8(2)pm; c=931,5(2)pm; Z=18; [1]  
Ruimtegroep R3  
Strukturbericht S1₃
Smeltpunt 1512 °C[2]
Kookpunt
Digtheid 4,103[2]
Oplosbaarheid onoplosbaar 
Hardheid 5,5 (Mohs)[2]

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Sinksilikaat is 'n sout van sink en kieselsuur.

Dit is 'n ortosilikaat.

Dit kom in die natuur as die mineraal wilemiet voor.

Kristalstruktuur

[wysig | wysig bron]

Dit kristalliseer in die romboëdriese (trigonale) phenakiet-struktuur.[1] (S13 in die strukturbericht-klassifikasie.

Dit bevat ZnO4-tetraëders en orto- of nesosilikaattetraëders (SiO4). Die Si-O-bindingslengtes is 162,8(3), 162,9(3), 163,8(3) en 164,3(3) pm.[1]

Chemiese eienskappe

[wysig | wysig bron]

Sinksilikaat kan uit sinkoksied en silikondioksied verkry word deur goed gemengde poeiers van die twee stowwe in 'n inerte atmosfeer te verhit tot bo die smeltpunt van die silikaat (1512 °C). Verhitting moet vinnig wees om verdamping van die sinkoksied te voorkom.[2]

Dit is oplosbaar in 20% HF en ontbind met HCl.[2]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 1,2 Klaska, K.-.-H., Eck, J.C., Pohl, D. (1978). "New investigation of willemite". Acta Cryst. B,. 34: 3324–3325. doi:10.1107/S0567740878010778.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link) AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 F. Wagenknecht. R. Juza; Georg Bauer (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. New York; London: Academic press. p. 1089.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)