Gaan na inhoud

Vlieg (sterrebeeld)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Vlieg
Latynse naam Musca
Genitief Muscae
Afkorting Mus
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 12h
Deklinasie -70º
Grootte 138 vk. grade (77ste)
Kwadrant SQ3
Besonderhede
Hoofsterre 6
Helderste ster Alpha Muscae (α Mus)
Naaste ster Gliese 440
Sterre helderder as 3 m 1
Sterre met planete 1
Messier-voorwerpe 0
Bayer-/Flamsteed-sterre 13
Aangrensende sterrebeelde
Paradysvoël, Kiel, Sentour, Kameleon, Passer, Suiderkruis
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die Vlieg (Latyn: Musca) is ’n sterrebeeld in die suidelike hemelruim. Dit was een van die 12 sterrebeelde wat in die 16de eeu deur Petrus Plancius geskep is na aanleiding van waarnemings deur Pieter Dirkszoon Keyser en Frederick de Houtman.

Ruimtevoorwerpe

[wysig | wysig bron]

Nova Muscae 1991 is ’n dubbelvoorwerp wat uit ’n ster en ’n swart gat bestaan. ’n Uitbarsting in 1991 het tot die ontdekking daarvan gelei. Die sterrebeeld bevat ook die ongewone planetêre newel NGC 5189, sowat 3 000 ligjare van die Aarde af, en die Uurglasnewel (MyCn 18), sowat 8 000 ligjare ver. Die relatief ou bolvormige sterreswerm NGC 4833 naby Delta Muscae is 21 200 ligjare ver en word effens verberg deur stofwolke.

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]

Die Vlieg is in die laat 16de eeu deur Petrus Plancius voorgestel onder sy oorspronklike Latynse naam, Apis (die By), vir die voorheen ongekarteerde gebied om die suidelike hemelpool en as "voedsel" vir die sterrebeeld Kameleon. (Op 17de-eeuse kaarte word die kameleon se tong gewys wat probeer om die insek te vang.) In 1752 het Nicolas-Louis de Lacaille dit hernoem na Musca Australis (die Suidelike Vlieg) as teenvoeter vir die ou sterrebeeld Noordelike Vlieg, wat nou deel van die Ram is, en om verwarring te voorkom met Apus, die Paradysvoël. Die naam is later verkort na Musca.[1]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Horvatin, Shane. "Obsolete Constellations: Apis" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Mei 2017. Besoek op 10 Julie 2012.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • Ridpath, Ian; Tirion, Wil (2007), Stars and Planets Guide, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-13556-4 
  • Hamilton, Thomas W. (1968), Useful Star Names, Viewlex 

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]