Vera Moechina

Vera Moechina
Geboortenaam	Vera Ignatjewna Moechina
Gebore	(1889-07-01)1 Julie 1889 Riga, Letland
Sterf	6 Oktober 1953 (op 64) Moskou, Sowjetunie
Nasionaliteit	Rusland (1889–1914)  Sowjetunie (1922–1954)
Veld	Beeldhouwerk
Beweging	Sosialistiese realisme
Werke	Arbeider en Kolchoswerkster Tsjaikofski-monument Maxim Gorky-monument

Vera Ignatjewna Moechina (Russies: Вера Игнатьевна Мухина, wetenskaplike transliterasie Vera Ignat'evna Muchina; Lets: Vera Muhina; * 1 Julie 1889 in Riga, Letland; † 6 Oktober 1953 in Moskou), was 'n Russiese beeldhoueres.

Lewe

Opleiding en vroeë werk

Moechina is in 'n welvarende gesin gebore. Sy het 'n akademiese opleiding in Moskou gevolg en later na Parys gegaan waar sy verdere kunsopleiding by Bourdelle, een van Auguste Rodin se assistente, ontvang. Kort voor die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog het sy na Rusland teruggekeer waar die politieke gedagtes van Lenin haar geesdrif gewek het. Saam met haar kollega Lebedewa het sy ontwerpe by openbare kunswedstryde ingedien wat volgens Lenin se "Plan vir 'n monumentele propaganda" gehou is om staatskunswerke deur 'n nuwe generasie van beeldhouers te laat skep.

So het een van Moechina se eerste kunswerke, wat in 1919 ontstaan het, die titel "Die Vlam van die Rewolusie" gedra. Die werksomstandighede vir die jong kunstenaresse was egter ondraaglik. Die materiaal vir hul kunswerke was van slegte gehalte en is dikwels deur weersinvloede soos reën en ryp vernietig. Dikwels het net klein ontwerpe bewaar gebly. Moechina het haar ook met ander gebiede van ontwerp besig gehou. Projekte soos coulisses vir toneel en rolprente asook mode-ontwerpe is dikwels saam met ander kunstenaresse verwesenlik, onder wie Alexandra Exter en Nadjesjda Lamanowa. Teen die middel van die twintigerjare het beeldhoukuns weer sentraal in haar werk gestaan. Moechina het in hierdie periode veral naak- en borsbeelde geskep.

Stalinistiese tydperk

Рабо́чий и колхо́зница (Arbeider en Kolchoswerkster), standbeeld, 1937

Vir baie kunstenaars het intussen moeilike tye aangebreek. Die Sowjet-owerheid het steeds meer in die kunslewe ingemeng en streng riglyne vir kunstenaars daargestel. 'n Groot aantal van hulle het na die weste geëmigreer, sommige is in werkkampe aangehou. Moechina was gelukkiger daaraan toe. Die Volkskommissaris vir Opvoeding, Anatoli Wassiljewitsj Loenatsjarski, het groot waardering vir haar gehad, en so het die kunstenares in die 1930's en 1940's 'n groot aantal kunswerke in staatsopdrag geskep. Sy kon haar werk daarnaas nie net in die Sowjetunie nie, maar ook op kunsuitstallings in die buiteland vertoon.

Baie van haar kunswerke is deur die destydse ideologiese en patriotiese strominge geïnspireer, maar Moechina het temidde van 'n tyd van oppervlakkige kuns volgens die doktrine van Sosialistiese realisme haar eie styl probeer handhaaf. Haar bekendste werk is Arbeider en Kolchoswerkster, 'n standbeeld van monumentele afmetings wat die Sowjet-pawiljoen tydens die "Internasionale Uitstalling van Kuns en Tegnologie in die moderne lewe" in Parys in 1937 gekroon het. Die monument van vlekvrye staal bestaan uit 'n man en 'n vrou wat vorentoe beweeg en 'n hamer en 'n sekel omhoog hou. Die heroïese paar dien sedert 1947 ook as kenteken vir die Russiese rolprentmaatskappy Mosfilm.

Die standbeeld is tot in 2003 in die Moskouse Al-Russiese Uitstallingsentrum vertoon en het daarna intensiewe restourasiewerk ondergaan. In laat 2009 is dit op 'n hoër sokker geplaas en kan sedertdien weer op die uitstallingsterrein besigtig word.

Moechina se eggenoot, die militêre snykundige Aleksei Andrejewitsj Zamkof, het in 1928 bekendheid verwerf as ontdekker van die preparaat Gravidan wat uit die urine van swanger vroue ontgin is. Die preparaat het gebruikers na bewering met 'n intense geluksgevoel vervul en hul fisiese doeltreffendheid verhoog. Vera Moechina het dit volgens oorlewerings dikwels ingeneem, net soos die skrywer Maksim Gorki. Ná Gorki se afsterwe in 1936 het Gravidan verdag geword en sedertdien in vergetelheid geraak.

Literatuur

• Mjuda N. Jablonskaja: Russische Künstlerinnen („Women artists of Russia's new age“). Bergisch Gladbach: Gustav Lübbe Verlag 1990, ISBN 3-7857-0575-1