Gaan na inhoud

Bewyse (reg)

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die reg van bewyse, ook bekend as die bewysreëls, sluit die reëls en regsbeginsels in wat die bewys van feite in 'n regsgeding beheer. Hierdie reëls bepaal watter bewyse deur die feitebeoordelaar oorweeg moet word (of nie) om sy besluit te neem. Die feitebeoordelaar is 'n regter in regbankverhore, of die jurie in enige gevalle waar 'n jurie betrokke is.[1] Die reg van bewyse is ook gemoeid met die hoeveelheid, kwaliteit en tipe bewyse wat nodig is om te oorwin in litigasie. Die reëls verskil afhangende van of die plek 'n strafhof, siviele hof of gesinshof is, en dit verskil volgens jurisdiksie.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Trier of Fact". Merriam Webster Legal Dictionary. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 September 2016. Besoek op 15 September 2016.