Bill Evans

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Bill Evans
Evans in 1961
Agtergrondinligting
GeboortenaamWilliam John Evans
Gebore16 Augustus 1929 (1929-08-16) (94 jaar oud)
Plainfield, New Jersey, Verenigde State
Sterf15 September 1980 (op 51)
New York Stad, New York
GenresJazz, cool jazz, post-bop
Beroep(e)Musikant
Komponis
Rangskikker
InstrumenteKlavier
EtiketteRiverside Records,
Verve Records,
Fantasy Records
AssosiasiesGeorge Russell, Miles Davis, Cannonball Adderley, Philly Joe Jones, Scott LaFaro, Paul Motian, Eddie Gómez, Marty Morell, Tony Bennett, Jim Hall, Stan Getz, Monica Zetterlund, Chet Baker

William John Evans (16 Augustus 192915 September, 1980) was 'n Amerikaanse jazzpianis en komponis. Sy meeste musiek is afkomstig van sy tyd as leier van 'n jazztrio.[1] Sy gebruik van impressionistiese harmonie, die interpretasie van tradisionele jazz repertorium, kenmerkende ritmiese onafhanklikheid en die speel van melodiese lyne beïnvloed vandag nog jazzpianiste.

Hy is gebore in Plainfield, New Jersey, VSA, en het sy musiekopleiding ontvang aan die Southeastern Louisiana University en die Mannes School of Music in New York, waar sy hoofvak komposisie was.

In 1955 verhuis hy na New York, waar hy die onder die "bandleader" en teoretikus George Russell werk. In 1958 sluit Evans aan by Miles Davis se jazzsekstet, wat in 1959 Kind of Blue opneem. Laasgenoemde is vandag nog die jazz cd met die meeste verkope.

Aan die einde van 1959 verlaat Evans die Miles Davis "band" en begin sy loopbaan as "bandleader" saam met die basspeler Scott LaFaro en tromspeler Paul Motian. Die groep word vandag beskou as 'n seminale moderne jazztrio. In 1961 het die groep twee plate (Sunday at the Village Vanguard en Waltz for Debby) opgeneem by New York se Village Vanguard-jazzklub. 'n Volledige stel van die Vanguard-opnames (op 3 cd's) is dekades later vrygestel. Tien dae na die optrede by Village Vanguard sterf LaFaro egter tydens 'n motorvoertuigongeluk. Ná maande se afsondering tree Evans terug in die kalklig as deel van 'n nuwe jazztrio, saam met die basspeler Chuck Israels.

In 1963 het Evans Conversations with Myself opgeneem. In 1966 ontmoet hy basspeler Eddie Gómez, met wie hy 11 jaar saamwerk. Gedurende die middel-1970's het Evans saam met die sanger Tony Bennett aan twee bekroonde albums: The Tony Bennett/Bill Evans Album (1975) en Together Again (1977) gewerk.

Baie van Evans se komposisies, soos Waltz for Debby, het standaard jazzwerke geword, en is gespeel en opgeneem deur verskeie kunstenaars. Evans het 31 Grammy-benoemings en sewe toekennings ontvang, en is opgeneem in die DownBeat Jazz Hall of Fame.[2]

Verdere leestof[wysig | wysig bron]

  • Forte, Allen (2000). "Harmonic Relations: American Popular Harmonies (1925–1950) and Their European Kin", pp. 5–36, Traditions, Institutions, and American Popular Music (Contemporary Music Review, Vol. 19, Part 1), p. 7. Covach, John and Everett, Walter; eds.. Routledge. ISBN 90-5755-120-9.
  • Pettinger, Peter (2002) [1999]. Bill Evans: How My Heart Sings (Nuwe uitg.). Yale University Press. ISBN 0-300-09727-1.
  • Shadwick, Keith (2002). Bill Evans Everything Happens To Me – a musical biography (Sagteband uitg.). Backbeat Books. ISBN 0-87930-708-0.
  • Verchomin, Laurie (2011) [2010]. The Big Love, Life and Death with Bill Evans (Sagteband uitg.). Amazon. ISBN 978-1-4565-6309-7.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Cook, Richard; Morton, Brian (2008). The Penguin Guide to Jazz Recordings 9th edition. Penguin. ISBN 978-0-14-103401-0.
  2. "1981 Down Beat Critics Poll". Down Beat. 31 Augustus 1983. Besoek op 12 November 2012.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]