Bob Fosse

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Bob Fosse
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
Fosse en Viveca Lindfors in die Broadway-toneelstuk Pal Joey (1963).

Geboortenaam Robert Louis Fosse
Geboorte (1927-06-23)23 Junie 1927
Sterfte 23 September 1987 (op 60)
Nasionaliteit Amerikaans
Beroep(e) Regisseur, akteur, choreograaf, danser, draaiboekskrywer
Aktiewe jare 1947–1986
Rolprente Cabaret,
All That Jazz
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Robert Louis "Bob" Fosse (23 Junie 192723 September 1987) was ’n Amerikaanse regisseur, akteur, choreograaf, danser en draaiboekskrywer.[1] Hy het agt Tonys vir choreografie gewen, die meeste nog, en een vir regie. Hy is vir vier Oscars benoem, waarvan hy een vir beste regisseur gewen het vir Cabaret (1972).

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Fosse het as jong man saamgespan met ’n ander danser, Charles Grass, om The Riff Brothers te vorm. Hulle het in Chicago in teaters opgetree. Hy was daarna in die variëteitvertoning Tough Situation, wat na militêre basisse getoer het. Fosse het na New York verhuis en in die vertoning Call Me Mister, saam met sy eerste vrou en destydse dansmaat, Mary Ann Niles, die aandag getrek van Dean Martin en Jerry Lewis. Fosse en Niles het daarna op televisie opgetree in Your Hit Parade en Colgate Comedy Hour.

Fosse het in 1953 ’n kontrak met MGM geteken.[2] Sy vroeë rolle op die silwerdoek was in onder meer Give A Girl A Break, The Affairs of Dobie Gillis en Kiss Me Kate (almal 1953). ’n Kort dans wat hy in laasgenoemde gechoreografeer en gedans het, het die aandag getrek van Broadway-vervaardigers.[3] In 1954 het Fosse sy eerste musiekspel, The Pajama Game, gechoreografeer, gevolg deur Damn Yankees die volgende jaar. Hier het hy sy tweede vrou, Gwen Verdon, ontmoet. In 1957 het hy die rolprentweergawe van Pajama Game, met Doris Day, gechoreografeer.

In 1960 was hy vir die eerste keer regisseur en choreograaf, vir die musiekspel Redhead.[4] Die stuk het ’n Tony vir beste musiekspel gewen en Fosse die prys vir beste choreografie.[5] Daarna het Sweet Charity in 1966 en Chicago in 1975 gevolg, ook met Fosse as regisseur en choreograaf.[6]

Fosse het ’n kenmerkende dansstyl gehad en rekwisiete soos hoede, stoele en kieries gebruik. Van sy gewildste nommers sluit in "Steam Heat" (The Pajama Game) en "Big Spender" (Sweet Charity).

Hy het vyf rolprente geregisseer. Sy eerste, Sweet Charity in 1969 met Shirley MacLaine, is ’n verwerking van die Broadway-musiekspel wat hy geregisseer en gechoreografeer het. Sy tweede, Cabaret (1972), het agt Oscars gewen, insluitende vir beste regisseur. Liza Minnelli en Joel Grey het albei Oscars vir hul rolle gewen.

In 1974 was hy die regisseur van Lenny, met Dustin Hoffman. In dié tyd was hy siek en het hy ’n opehartoperasie ondergaan. In 1979 het hy ’n semi-outobiografiese prent, All That Jazz, help skryf en geregisseer. Dit beeld ’n rokjagter-dwelmslaaf-choreograaf-regisseur uit te midde van triomf en mislukking. Die prent het vier Oscars gewen, en Fosse het sy derde benoeming gekry vir beste regisseur. Dit het ook in 1980 die Palme d'Or op die Cannes-rolprentfees gewen.

Sy laaste prent was 1983 se Star 80, oor die vermoorde Playboy Playmate Dorothy Stratten. Dit is vir verskeie pryse benoem.[7] In 1986 het hy die Broadway-produksie Big Deal geskryf, geregisseer en gechoreografeer. Sy volgende fliek sou oor die rubriekskrywer Walter Winchell en die donker kant van roem gegaan het, maar hy is aan ’n hartaanval dood voor hy aan die projek begin werk het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. John T. McQuiston (24 September 1987). "Bob Fosse, Director and Choreographer, Dies". New York Times.[dooie skakel]
  2. "Choreographer and Director Bob Fosse Dies". Los Angeles Times.
  3. "Bob Fosse Biography" pbs.org; besoek op 27 Januarie 2010
  4. 'Redhead' pbs.org, besoek op 27 Januarie 2010
  5. "'Redhead' Broadway" playbillvault.com, besoek op 12 Januarie 2016
  6. "'Chicago' Broadway" playbillvault.com, besoek op 12 Januarie 2016
  7. "Berlinale: 1984 Programme". berlinale.de (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Julie 2019. Besoek op 6 Januarie 2011.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]