Bologna
| Comune di Bologna | |||
 |
|||
|
|||
 |
|||
| Land | Italië | ||
|---|---|---|---|
| Streek | Emilia-Romagna | ||
| Provinsie | Metropolitaanse Stad Bologna (BO) | ||
| Gevestig | Ongeveer 534 v.C. | ||
| Regering | |||
| - Burgemeester | Matteo Lepore (PD) | ||
| Oppervlakte | |||
| - Totaal | 141 km² (54,4 myl²) | ||
| Bevolking (31 Augustus 2020) | |||
| - Totaal | 394 843 | ||
| - Digtheid | 2 777/km² (7 192,4/myl²) | ||
| Poskode | 40100 | ||
| Areakode(s) | 051 | ||
| Webwerf: www.comune.bologna.it | |||
Bologna is die hoofstad van die administratiewe streek Emilia-Romagna in die noorde van Italië. Bologna, wat in administratiewe opsig 'n Metropolitaanse stad vorm, is teen die suidelike rand van die Povlakte aan die voet van die Apennyne en tussen die Reno- en die Savena-rivier geleë.[1] Die munisipale gebied het sowat 394 843 inwoners (soos op 31 Augustus 2020). In 2021 is Bologna se portieke deur Unesco as wêrelderfenisgebied gelys.
Bologna is een van die mees ontwikkelde stede in Italië en word ook dikwels as een van die stede met die hoogste lewenskwaliteit in Italië gelys. In 2006 was dit die stad met die vyfde hoogste lewenskwaliteit en in 2007 twaalfde (uit 103 Italiaanse stede).[2] Bologna het hierdie status te danke aan sy sterk nywerheidstradisie en ligging: by die kruising van die land se belangrikste hoofweë en spoorweë, asook sy wye reeks hoogs ontwikkelde maatskaplike dienste. Dit is ook die tuiste van die oudste universiteit van die Westerse wêreld, die "Alma Mater Studiorum", wat in 1088 gestig is.
Naas sy universiteit word Bologna in Italië ook verbind met die rooi baksteenargitektuur van sy torings, booggange en paleise in die historiese middestad (Centro storico) en die tradisionele sterk steun vir linksgesinde partye en sy gesofistikeerde kookkuns – vandaar sy byname la Dotta ("die Geleerde"), la Rossa ("die Rooie") en la Grassa ("die Vette").
Kulinêre gebruike[wysig | wysig bron]
Die kulinêre landskap van Bologna en Emilia-Romagna se mees befaamde bakens sluit naas ragù prosciutto crudo (Parma-ham), parmesaankaas, pienk mortadella, eierpasta (soos tortellini) en balsamico-asyn in. Vir kaloriebewuste besoekers word egter ook ligte variante van Bologna se tradisionele disse berei. Bolognese-sous word nie hierby gereken nie – Spaghetti Bolognese word dus nie op plaaslike spyskaarte gelys nie. In Bologna word in plaas daarvan tagliatelle (die klassieke pastasoort van Emilia-Romagna) met ragù alla bolognese bedien.
Vir argitektuurliefhebbers is Bologna 'n volmaakte voorbeeld van Romeinse en Middeleeuse stadsbeplanning, met 'n stervormige straatrooster en lang reguit strate en paaie. Die stad is langs die Via Emilia geleë, een van die vernaamste antieke Romeinse paaie wat Rimini met Piacenza verbind het. Die stad het al vroeg voordeel uit sy ligging getrek, temidde van vrugbare vlaktes en wingerde. Die welvaart binne sy stadsmuur het gepaard gegaan met 'n liberale gees en atmosfeer waarin vrydenkers en entrepreneurs kon floreer. Die hoë torings van invloedryke families, wat in die Middeleeue verrys het, getuig van hierdie periode in die stadsgeskiedenis. Hulle het as wonings, wagtorings en statussimbole vir magtige dinastieë gedien voordat Bologna in 1506 deel van die Pouslike State geword het.
Vandag is Bologna een van Italië se mees vooruitstrewende stede met 'n sterk ekonomiese basis en 'n groot studentebevolking wat bydra tot sy lewendige atmosfeer en kulturele lewe. In 1999 het die ministers van onderwys uit 29 Europese lande in Bologna vergader om 'n polities-programmatiese verklaring ten opsigte van die standardisering van Europese akademiese studies en grade en die Europeeswye mobiliteit van studente te teken. Hierdie transnasionale hervorming van tersiêre onderwysstelsels word na as die Bologna-proses verwys.
Besienswaardighede[wysig | wysig bron]
- San Petroniobasiliek (kerk)
- Santo Stefanokerk
- Torre Asinelli ('n toring van 97 meter)
Industriële erfenis[wysig | wysig bron]
Vanaf die 12de eeu het Bologna 'n kunsmatige stelsel van waterlope ontwikkel, bestaande uit kanale, sluise en ondergrondse pyplyne wat as energiebron vir nywerhede gedien het. So het die stad tot 'n belangrike industriële sentrum ontwikkel – met 'n verskeidenheid verwerkingsnywerhede wat van syvervaardiging tot meganiese ingenieurswese gestrek het. Sommige historiese nywerheidsgeboue het bewaar gebly en is omskep in muse en uitstalruimtes.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
- ↑ Qualità della vita – Il Sole 24 ORE
Literatuur[wysig | wysig bron]
- (de) Carl Wilhelm Macke (red.): Bologna und Emilia Romagna. Eine literarische Einladung. Berlin: Verlag Klaus Wagenbach / SALTO 2019
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Bologna. |
- (en) Toerisme-inligting oor Bologna op Wikivoyage
- (it) Amptelike webwerf
- (en) (fr) Amptelike Unesco-bladsy
- (en) "Bologna". Encyclopædia Britannica. Besoek op 29 Julie 2021.
