Colin Eglin

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Colin Eglin
Colin Eglin
Colin Eglin in 1958.

Ampstermyn
1986 – 1987
Voorafgegaan deur Frederik Van Zyl Slabbert
Opgevolg deur Andries Treurnicht
Ampstermyn
1977 – 1979
Voorafgegaan deur Radclyffe Cadman
Opgevolg deur Frederik Van Zyl Slabbert

Persoonlike besonderhede
Gebore (1925-04-14)14 April 1925
Seepunt, Kaapstad
Sterf 30 November 2013 (op 88)
Kaapstad
Politieke party Verenigde Party (1958–1959)
Progressiewe Party (1959–1975)
Progressiewe Reformisteparty (1975–1977)
Progressiewe Federale Party (1977–1989)
Demokratiese Party (1989–2000)
Demokratiese Alliansie (2000–2013)
Alma mater Universiteit van Kaapstad

Militêre Diens
Lojaliteit Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Diens/Tak Suid-Afrikaanse Weermag
Oorloë/Veldslae Tweede Wêreldoorlog
Colin Eglin tydens die Tweede Wêreldoorlog
Die parlementêre koukus van die Progressiewe Party in 1960 op die trappe voor die parlement afgeneem. Voor: Walter Stanford, Harry Lawrence, Boris Wilson, Jan Steytler, Helen Suzman, Colin Eglin, Owen Williams. Agter: Ray Swart, Clive van Ryneveld, John Cope, Zach de Beer, Ronald Butcher.
Foto van plakkaat geneem van die koukus van die P.F.P. in 1988. Colin Eglin staan voor aan Helen Suzman se regterkant.

Colin Eglin (14 April 192530 November 2013) was van 1970 meermale leier van die Progressiewe Party en sy opvolgers.

Opleiding[wysig | wysig bron]

Colin Wells Eglin is op 14 April 1925 in Seepunt, Kaapstad, gebore en voltooi sy skoolopleiding aan die Hoërskool De Villiers Graaff op Villiersdorp. Daarna dien hy in die Tweede Wêreldoorlog in Italië voor hy hom as landmeter bekwaam aan die Universiteit van Kaapstad.

Politieke loopbaan[wysig | wysig bron]

Sy politieke loopbaan begin op die ouderdom van 26, toe hy van 1951 tot 1954 in die dorpsraad van Pinelands dien. Daarna was hy lid van die Provinsiale Raad en word in 1958 se algemene verkiesing 'n Parlementslid vir die Verenigde Party in Pinelands.

In 1959, tydens die V.P. se kongres in Bloemfontein, bedank hy en ander progressiewe lede van die V.P., die sogenaamde "Jong Turke", en stig op 13 November daardie jaar die Progressiewe Party, voorloper van die huidige Amptelike Opposisie, die Demokratiese Alliansie. Eglin was Kaaplandse voorsitter van die P.P. van 1959 tot 1966 en daarna nasionale voorsitter van 1966 tot 1971. Hy verloor sy parlementêre setel, Pinelands, in die verkiesing van 1961, maar keer terug na die Parlement in 1974 as Volksraadslid vir Seepunt, ná hy in 1966 en 1970 daar verloor het, wat hy bly tot met die koms van die demokrasie in 1994. Hy dien daarna nog tot 2004 as eers voorbanker-L.P. van die Demokratiese Party en later die Demokratiese Alliansie.

Politieke leier[wysig | wysig bron]

Eglin is in Februarie 1971 verkies as leier van die Progressiewe Party, hoewel hy nie 'n L.V. was nie. Met die samesmelting van die Progressiewe Party en die Reformisteparty in Julie 1975, word Eglin leier van die Progressiewe Reformisteparty. Op 28 Junie 1977 ontbind die Verenigde Party en word die Nuwe Republiekparty gestig. 'n Groep oud-V.P.-lede, onder aanvoering van Japie Basson, weier om by die N.R.P. aan te sluit en saam met die P.R.P. stig hulle op 5 September 1977 die Progressiewe Federale Party, weer met Eglin as leier en later leier van die Amptelike Opposisie ná die verkiesing van 30 November 1977.

Hy word op 3 September 1979 opgevolg deur die jong, charismatiese dr. Frederik Van Zyl Slabbert. Ná Slabbert in 1986 bedank, word Eglin weer partyleier tot hy vervang word deur dr. Zach de Beer.

Bronne[wysig | wysig bron]

  • Mostert, J.P.C., Politieke Partye in Suid-Afrika, Instituut vir Eietydse Geskiedenis, U.O.V.S., Bloemfontein, 1986.
  • Rosenthal, Eric, Encyclopaedia of Southern Africa, Juta and Company Limited, Kaapstad en Johannesburg, 1978.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]