George Berkeley

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
George Berkeley
Portret van George Berkeley deur John Smybert, 1727

Gebore (1685-03-12)12 Maart 1685
Kilkenny, Ierland
Oorlede 14 Januarie 1753 (op 67)
Oxford, Engeland
Burgerskap Ierland
Nasionaliteit Ierland
Vakgebied Christendom, metafisika, epistemologie, taal, wiskunde, persepsie
Alma mater Trinity College, Dublin
Bekend vir Subjektiewe idealisme, meester argument
Beïnvloed deur John Locke, Isaac Newton, Nicolas Malebranche
Invloed op David Hume, Edmund Burke, Immanuel Kant, Thomas Reid, Arthur Schopenhauer, John Stuart Mill, Ernst Mach, A.J. Ayer, Jorge Luis Borges, Samuel Beckett, Francis Bowen, Borden Parker Bowne

George Berkeley (Kilkenny, 12 Maart 1685Oxford, 14 Januarie 1753) was 'n Ierse filosoof van Engelse afkoms en 'n Anglikaanse biskop. Hy staan dus soms ook bekend as Biskop Berkeley. Hy word as die grondlegger van die spiritualistiese of subjektiewe idealisme beskou.

Berkeley het belangrike kritiek op die idee van infinitesimale in kalkulus gelewer, wat hy as die spoke van vergane hoeveelhede beskryf het. Destyds het daar onsekerheid geheers oor die presiese eienskappe van hierdie nietig-klein waardes, en konsepte soos grenswaardes (limiete) was nog net intuitief en informeel. Die wiskundiges van die era (Newton, Leibniz ens) het egter die onweerlegbare resultate van hul berekeninge voorgehou as bewys dat die grondbeginsels reg moet wees, en Berkeley het hierdie redeneringswyse gekritiseer. Sy kritiek, en die van mense na hom, het wiskundiges deur die eeue heen aangespoor om 'n formeler basis vir analise te skep, iets wat eers met Weierstrass se werk in die 19e eeu voldoende bereik is.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]