Gil Shaham

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Gil Shaham
Gebore19 Februarie 1971 (1971-02-19) (53 jaar oud)
GenresKlassiek
Beroep(e)Violis, musikant
InstrumenteViool
Jare aktief1981–tans
Etikette

Gil Shaham (Hebreeus: גיל שחם; gebore op 19 Februarie 1971) is 'n Amerikaanse violis van Israelies-Joodse afkoms.

Biografie[wysig | wysig bron]

Gil Shaham is in Urbana, Illinois, gebore, terwyl sy ouers - Israeliese wetenskaplikes - deel was van 'n akademiese genootskap aan die Universiteit van Illinois. Sy vader Jacob was 'n astrofisikus, en sy moeder, Meira Diskin, 'n sitogenetikus. Sy suster is die pianis Orli Shaham. Hy is 'n gegradueerde van die Horace Mann-skool in Riverdale, New York. Die gesin het teruggekeer na Jerusalem toe Gil twee jaar oud was. Shaham het op ouderdom van sewe vioollesse by Samuel Bernstein aan die Rubin Musiekakademie in Jerusalem begin neem en jaarliks beurse van die Amerika-Israel Kulturele Stigting ontvang. [1]

In 1981 het Gil Shaham sy buiging saam met die Jerusalem Simfonieorkes en die Israel Filharmoniese Orkes gemaak as student van Haim Taub. Later daardie jaar het hy die Aspen Musiekskool in Colorado bygewoon waar hy onder Dorothy DeLay en Jens Ellermann studeer het. [1] Later, in 1982, nadat hy eerste plek in Israel se Claremont-kompetisie behaal het, het hy 'n beursstudent aan die Juilliard-skool geword. Hy het ook aan die Universiteit van Columbia studeer.

Shaham is getroud met die Australies-gebore violis Adele Anthony. Hulle het drie kinders, Elija, Ella Mei en Simon. Gil Shaham woon tans saam met sy gesin in New York. [1]

Musiekloopbaan[wysig | wysig bron]

Shaham het op 10-jarige leeftyd as solis gedebuteer saam met die Jerusalem Simfonieorkes wat deur die violis Alexander Schneider gedirigeer is. Minder as 'n jaar later het Shaham saam met Israel se voorste orkes, die Israel Filharmoniese Orkes, gespeel, wat deur Zubin Mehta gedirigeer is. Op 11-jarige ouderdom, in 1982, het Shaham eerste prys tydens die Claremont-kompetisie gewen en het hy ingeskryf aan die Juilliard-skool in New York waar hy onder Dorothy DeLay en Hyo Kang studeer het. Boonop het hy sowel as sy jonger suster, die pianis Orli Shaham, die Universiteit van Columbia bygewoon.

Shaham se loopbaan het in 1989 'n hupstoot gekry toe hy gevra is om 'n vir 'n ongestelde Itzhak Perlman in te staan vir 'n reeks konserte met Michael Tilson Thomas en die Londen Simfonieorkes. Hy het tyd afgeneem van sy studies aan die Horace Mann-skool (waar hy 'n senior was), en na Londen gevlieg en die vioolkonserte van Bruch en Sibelius opgevoer.

In 1990 het Shaham die Avery Fisher Loopbaan-toegif ontvang. In 1992 is hy bekroon met die Premio Internazionale van die Accademia Chigiana in Sienna.

Shaham het saam met verskeie van die wêreld se voorste orkeste opgetree, waaronder die New York Filharmoniese Orkes, Berliner Philharmoniker, Toronto Simfonieorkes, Weense Filharmoniese Orkes, Israel Filharmoniese Orkes, Chicago Simfonieorkes, Boston Simfonieorkes, Los Angeles Filharmoniese Orkes, Russiese Nasionale Simfonieorkes, Academy of St. Martin in the Fields, San Francisco Simfonieorkes, Philadelphia Orkes, en die Nasionale Jeugorkes van die Verenigde State van Amerika .

Shaham speel 'n viool van Stradivarius uit die "lang patroon", tydperk, d.i. die "Comtesse de Polignac" van 1699. Dit is in 1989 deur die Stradivarius Genootskap van Chicago aan Shaham op lening gegee.

Diskografie[wysig | wysig bron]

  • Mendelssohn, Bruch: Vioolconcertos (met Giuseppe Sinopoli as dirigent van die Philharmonia-orkes ) (1990)
  • Schumann: Werke vir viool en klavier (1990)
  • Franck/Saint-Saëns: Vioolsonates (met Gerhard Oppitz) (1991)
  • Paganini: Vioolconcerto nr. 1 Op. 6 in D majeur/Saint-Saëns: vioolconcerto nr. 3 (met Giuseppe Sinopoli as dirigent van die New York Filharmoniese Orkes ) (1992)
  • Wieniawski: Vioolconcertos nr. 1 en 2 (met Lawrence Foster as dirigent van die Londen Simfonieorkes ) (1992)
  • Sibelius/Tsjaikofski: Vioolconcertos (met Giuseppe Sinopoli as dirigent van die Philharmonia-orkes) (1993)
  • Samuel Barber: Vioolconcerto; Erich Wolfgang Korngold : Vioolconcerto en sy Much Ado about Nothing Suite (met Andre Previn en die Londense Simfonieorkes) (1994)
  • Paganini for Two (met Göran Söllscher ) (1994)
  • Vivaldi: Die Vier Seisoene (met die Orpheus Kamerorkes) (1995)
  • Prokofiëf: Vioolconcertos nr. 1 en 2 (met Andre Previn as dirigent van die Londense Simfonieorkes) (1996)
  • Viool Romanse (met die Orpheus Kamerorkes ) (1996)
  • Dvořák vir twee (met Orli Shaham ) (1997)
  • The Fiddler of the Opera (met Jascha Heifetz ) (1997)
  • Israel Filharmoniese Orkes 60-jaar Herdenking Galakonsert (1997)
  • Berlin Gala: A Salute to Carmen (met Anne Sofie von Otter en Roberto Alagna ) (1998)
  • American Scenes (Werke van Copland, Previn, Barber, Gershwin) (1998)
  • Glazoenof/Kabalevski: Meeting in Moscow (1998)
  • Bartók: Vioolconcerto nr. 2 (met Pierre Boulez as dirigent van die Chicago Simfonieorkes) (1999)
  • Pärt: Tabula Rasa (1999)
  • Devil's Dance (2000)
  • Two Worlds (met Lee Ritenour en Dave Grusin ) (2000)
  • John Williams : Treesong / Vioolconcerto/3 Stukke uit Schindler's List (met John Williams en die Boston Simfonieorkes) (2001)
  • Messiaen: Kwartet vir die Einde van Tyd (met Myung-whun Chung) (2001)
  • Brahms: Vioolconcerto/dubbelconcerto (met Jian Wang en Claudio Abbado wat die Berlynse Filharmoniese Orkes dirigeer) (2002)
  • Schubert Vir Twee (met Göran Söllscher ) (2003)
  • The Fauré Album (2003)
  • Prokofiëf: Werke vir viool en klavier (met Orli Shaham ) (2004)
  • Beethoven: Trippelconcerto/Septet (met David Zinman en Jefim Bronfman) (2006)
  • The Butterfly Lovers 'Concerto for Violin/Tsjaikofski: Vioolconcerto (2007)
  • Mozart in Paris (met Orli Shaham ) (2008)
  • Elgar: Vioolconcerto (met David Zinman en die Chicago Simfonieorkes) (2008)
  • Tsjaikofski: Klaviertrio in A mineur (met Jefim Bronfman en Truls Mørk ) (2008)
  • Sarasate: Virtuose vioolwerke (met Adele Anthony ) (2009)
  • Haydn: Vioolconcertos/Mendelssohn: Oktet (met die Sejong Soloists) (2010)
  • Nigunim: Hebreeuse melodieë (met Orli Shaham ) (2013)
  • 1930's Vioolconcertos (2014)
  • Bach: Sonates en Partitas vir Soloviool (2015)

Toekennings[wysig | wysig bron]

  • Avery Fisher Loopbaan-toegif [1] (1990)
  • Premio Internazionale van die Accademia Chigiana in Sienna (1992)
  • Grammy-toekenning vir beste uitvoering van kamermusiek : André Previn & Gil Shaham vir American Scenes (Werke van Copland, Previn, Barber, Gershwin ) ( 1999 )
  • Avery Fisher-prys (2008) Aangebied deur sy dierbare vriend Gustavo Dudamel tydens 'n Live from Lincoln Center privaat aanbieding van die musiek van Pablo de Sarasate in die Stanley H. Kaplan Penthouse.
  • Instrumentalis van die jaar [2] (2012)

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "Gil Shaham Biography". Gilshaham.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 November 2019. Besoek op 22 Januarie 2017.
  2. ↑ Rooney, Dennis D. "Instrumentalist of the Year 2012". Musical America. Besoek op 22 Januarie 2017.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Gil_Shaham&oldid=2435298"