Il-khanaat

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
ایلخانان
Хүлэгийн улс

Il-khanaat
Flag
Flag
1256 – 1355 Flag

Flag of Il-khanaat
Vlag

Ligging of Il-khanaat
Ligging of Il-khanaat
Die Il-khanaat toe hy op sy grootste was.
Hoofstad Maragha (1256–1265)
Tabris (1265–1306)
Soltaniyeh (1306–1335)
Taal/Tale Persies en Mongools
Godsdiens Sjamanisme en Boeddhisme (1256–1295)
Islam (1295–1335)
Regering Monargie
Heerser
 - 1256–1265 Hülegü Khan
 - 1316–1335 Aboe Sa'id
Wetgewer Kurultai
Historiese tydperk Middeleeue
 - Stigting 1256
 - Ontbinding 1355
Oppervlakte
 - 1310 3 750 000 km2
1 447 883 sq mi

Die Il-khanaat (Persies: ایلخانان‎, Ilkhanan; Mongools: Хүлэгийн улс, Hülegü-oen Oeloes) was ’n wegbreek-khanaat van die Mongoolse Ryk wat deur die Huis van Hülegü regeer is. Dit is in die 13de eeu gestig en het hoofsaaklik bestaan uit die hedendaagse Iran, sowel as naburige streke in Azerbeidjan en die sentrale en oostelike dele van Turkye.

Ontstaan[wysig | wysig bron]

Die Il-khanaat was oorspronklik gebaseer op Djengis Khan se veldtogte in 1219 tot 1224 teen die Chorasmiede en is deur sy kleinseun Hülegü Khan gestig. Toe dit op sy grootste was, het dit uitgebrei tot in gebiede wat vandag in Iran, Irak, Turkmenistan, Armenië, Azerbeidjan, Georgië, Turkye, Wes-Afganistan en Suidwes-Pakistan lê.

Aanvanklik is baie gelowe toegelaat, maar later was dit hoofsaaklik beperk tot Boeddhisme en die Christendom. In 1295 het Ghazan hom bekeer tot die Islam.

Naam[wysig | wysig bron]

Volgens die historikus Rashid-al-Din Hamadani het Koeblai Khan aan Hülegü die titel Il-khan gegee nadat hy Ariq Böke verslaan het. Die term beteken "ondergeskikte khan". Dit is egter eers na 1260 in geskiedkundige geskrifte gebruik.[1]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Peter Jackson The Mongols and the West, bl. 127

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]