Kenniswerker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Kenniswerkers is werkers wie se hoofkapitaal kennis is. Voorbeelde hiervan is rekenaarprogrammeerders, dokters, aptekers, argitekte, ingenieurs, wetenskaplikes, ontwerpdenkers, openbare rekenmeesters, prokureurs en akademici, en enige ander witboordjiewerkers wie se werk vereis dat 'n mens moet "dink vir 'n lewe".[1]

Definisie[wysig | wysig bron]

Kenniswerk kan van ander vorme van werk onderskei word deur die klem op "nie-roetine" probleemoplossing wat 'n kombinasie van konvergente en divergente denke vereis.[2] Maar ten spyte van die hoeveelheid navorsing en literatuur oor kenniswerk, is daar geen bondige definisie van die term nie.[3]

Kenniswerkers moet 'n kombinasie van konvergente en divergente denke as deel van hul werk gebruik.

Mosco en McKercher (2007) verwys na uiteenlopende standpunte oor die saak. Hulle verwys eers na die engste omskrewe definisie van kenniswerk, soos Florida se siening daarvan, spesifiek, "... die direkte manipulasie van simbole om 'n oorspronklike kennisproduk te skep, of om duidelike waarde aan 'n bestaande een toe te voeg", wat die definisie van kenniswerk beperk tot hoofsaaklik kreatiewe werk. Hulle kontrasteer dan hierdie siening van kenniswerk met die veral breër siening wat die hantering en verspreiding van inligting insluit, en beweer dat werkers wat 'n rol speel in die hantering en verspreiding van inligting werklike waarde toevoeg tot die veld, ondanks dat dit nie noodwendig 'n kreatiewe element bydra nie. Derdens kan 'n mens 'n definisie van kenniswerk oorweeg wat insluit: "...alle werkers wat betrokke is by die vervaardiging en verspreiding van kennisprodukte", wat 'n baie breë en inklusiewe kategorisering van kenniswerkers moontlik maak. Dit moet dus erken word dat die term "kenniswerker" redelik breed in sy betekenis is en nie altyd spesifiek is in na wie dit verwys nie.[4]

Sommige kenniswerkers spandeer tot ongeveer 38% van hul tyd op soek na inligting.[5] Hulle werk ook dikwels weg van hulle toesighouers, werk in verskillende departemente en tydsones of van afgeleë plekke soos tuiskantore en lughawens.[6] Aangesien besighede hul afhanklikheid van inligtingstegnologie verhoog, het die aantal velde waarin kenniswerkers werk, dramaties uitgebrei.

'n Argitek is 'n voorbeeld van 'n tipiese "kenniswerker".

Alhoewel hulle soms "goue krae" genoem word[7] as gevolg van hul hoë salarisse, sowel as hul relatiewe onafhanklikheid om die proses van hul eie werk te beheer[8], toon huidige navorsing dat hulle ook meer geneig is om uitbranding en baie noue normatiewe beheer van organisasies waarvoor hulle werk te ervaar, in teenstelling met gereelde werkers.[9]

Die bestuur van kenniswerkers kan 'n moeilike taak wees. Die meeste kenniswerkers verkies 'n mate van outonomie, en hou nie daarvan om toesig te hou of bestuur te word nie. Diegene wat kenniswerkers bestuur, is dikwels kenniswerkers self, of was in die verlede. Projekte moet deeglik oorweeg word voordat hulle aan 'n kenniswerker toegewys word, aangesien hul belangstelling en doelwitte die kwaliteit van die voltooide projek sal beïnvloed. Kenniswerkers moet as individue hanteer word.

Loo (2017)[10] het empiriese bevindinge van kenniswerkers van twee sektore, die reklame- en IT-sagteware-sektore, ondersoek. Die ondersoek is gedoen in drie ontwikkelde lande, Engeland, Japan en Singapoer en spesifieke soort kenniswerkers, naamlik, die kreatiewe kenniswerkers, is ondersoek in teenstelling met die generiese weergawes soos hierbo aangedui. Die bevindinge van die ontleding van empiriese data bied 'n komplekse prentjie van hierdie tipe werk in die kennisekonomie waar werkers 'n kombinasie van kreatiwiteit, vermoëns, talente, vaardighede en kennis gebruik om uiteindelik produksie van produkte en dienste te lewer. Hierdie ondersoek (Loo, 2017) het 'n definisie van kreatiewe kenniswerk uit vier spesifieke rolle van kopieskryf, kreatiewe regie, programmatuurprogrammering en stelselsprogramme in reklame- en IT-sagteware geïdentifiseer. Die wyse waarop elkeen van die kreatiewe toepassings toegepas word, hang af van die rol(le) van die kreatiewe werkers. Hierdie tipe werk sluit in 'n komplekse kombinasie van vaardigheidsstelle of 'kreatiewe kenniswerk (kkw) vermoëns.' 'Kreatiewe kenniswerkers gebruik 'n kombinasie van kreatiewe toepassings om hul funksies / rolle in die kennisekonomie te vervul, insluitende voornemende verbeelding, probleemoplossing, probleem soek en skep idees en estetiese sensitiwiteit "(Loo, 2017, bl 138).

As estetiese sensitiwiteit as voorbeeld geneem word, vir 'n kreatiewe regisseur, is dit 'n visuele beeldmateriaal of dit stil is of reeds deur 'n kamera lens beweeg, en vir 'n sagtewareprogrammeerder is dit die innoverende tegniese kundigheid waarin die sagteware geskryf word.

Ander sektorverwante kreatiewe toepassings sluit in 'n emosionele verband in die advertensiesektor en die krag van uitdrukking en sensitiwiteit in die IT-sagteware sektor. Terme soos 'algemene spons', 'sosiale verkleurmanetjie' en 'in harmonie met die zeitgeist' is geïdentifiseer wat die kreatiewe kenniswerkers emosioneel met hul potensiële gehoor in advertensievorming geïdentifiseer het. Uit die IT-sagteware perspektief gebruik kreatiewe kenniswerkers 'n sensitiewe kreatiewe toepassing om sake-intelligensie te bepaal en as 'n meting van inligting kan die sagtewarewerker van verskillende partye verkry word (Loo, 2017).

Kreatiewe werkers benodig ook vaardighede en aanleg. Passie vir die werk was generies vir die rolle wat in die twee sektore ondersoek is. Vir kopieskrywers is hierdie passie geïdentifiseer met pret, genot en geluk in die uitvoering van die rol saam met eienskappe soos eerlikheid (ten opsigte van die produk), vertroue en geduld in vind van die toepaslike kopie. Soos met die ander rolle, vereis 'n kreatiewe werker in sagtewareprogrammering spanwerk en interpersoonlike vaardighede om effektief te kommunikeer met dié van ander dissiplinêre agtergronde en opleiding. Wat die bestuursrolle van kreatiewe bestuurs- en stelselsprogrambestuur betref, die vermoëns om 'n visie vir die werk voor die hand te skep, te oortuig, strategie te ontwikkel, uit te voer en te beplan vir die uiteindelike voltooiing van die gegewe taak (soos 'n veldtog of 'n sagteware ) is die nodige vermoëns (Loo, 2017).

Die koppeling van hierdie vermoëns en bekwaamhede is samewerkende maniere om te werk, wat die bevindinge van hierdie studie geïdentifiseer het. Die twee werkswyses het gewissel van individueel tot samewerkend waar 'n werker een óf albei kan doen, afhangende van die spesifieke aktiwiteit. Die vaardighede om tussen hierdie twee werkswyses te beweeg, langs die toepaslike kreatiewe toepassing, is deel van die kompleksiteit van hierdie styl van werk.

Kreatiewe werkers benodig ook om die verskillende vorme van kennis te vertaan (Loo, 2017). Dit hou verband met dissiplines soos dié uit die geesteswetenskappe (bv. literatuur) en die kreatiewe kunste soos skilderkuns en musiek (bv. populêre en klassieke variëteite). Kreatiewe kenniswerkers benodig ook tegniese verwante kennis soos wiskunde en rekenaarwetenskappe (bv. sagteware-ingenieurswese) en fisiese wetenskappe (bv. fisika) alhoewel daar onderskeidings in die twee sektore is. In die IT-sagteware sektor is tegniese kennis van sagteware tale veral belangrik vir programmeerders soos vasgestel in die bevindings. Die mate van tegniese kundigheid kan egter minder wees vir 'n programbestuurder, aangesien slegs kennis van die betrokke sagteware taal nodig is om die probleme vir kommunikasie met die span ontwikkelaars en toetsers te verstaan. Die tegniese kennis vir 'n kreatiewe direkteur hou slegs verband met die begrip van die moontlikhede van tegnologieë (soos grafika en tipografie) om te kapitaliseer op die tegniese veroeëns. Die tegniese spesialiste moet dan die visie van die skeppende direkteur uitvoer.

Bogenoemde tipes vakkundige kennis kan in eksplisiete formate voorkom, wat uit formele programme by onderwysinrigtings soos hoër onderwys en professionele instellings geleer kan word saam met ander vaardighede en vermoëns met betrekking tot aanbieding, kommunikasie en spanwerk. Soos vasgestel in die bevindings, was daar ander nie-vakkundige kennis, wat nie eksplisiet nie maar stilswyend van aard was. Onderhoudvoerders het stilswyende ervarings van hul vorige werk en lewenservarings genoem, wat hulle gebruik het om hul kreatiewe kenniswerk uit te voer. Hierdie vorm van kennis is gesamentlik aangewend as 'n span (van 'n reklameveldtog of 'n sagtewareprogram). Hierdie samewerkende benadering tot werk, veral met rolle soos kreatiewe bestuur en programmatuurbestuur, vereis stilswyende kennis van die sterkte en swakhede en behoeftes en verwagtinge van die verwante spanlede (kennis van sielkunde). Hierdie vorm van werk kan binne die organisasie plaasvind, as 'n alleenstaande groep vir 'n spesifieke projek in die organisasie, of as 'n subkontrakteerde span buite die organisasie. Binne hierdie rol kan kreatiewe kenniswerkers hul aktiwiteite individueel en / of gesamentlik verrig as deel van hul bydrae tot die projek. Die bevindings het ook sekere eienskappe van gesamentlike werk, soos die verskeidenheid van belanghebbendes soos sub-gekontrakteerde groepe, en die indirekte verhoudings tussen kliënte, werkers (van 'n advertensieagentskap) en verbruikers (Loo, 2017) gebring.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die term is eerste deur Peter Drucker in The Landmarks of Tomorrow (1959) gebruik.[11] Hy het voorgestel dat "die waardevolste bate van 'n 21ste-eeuse instelling, hetsy besigheid of nie-besigheid, sy kenniswerkers en hul produktiwiteit sal wees."[12]

Paul Alfred Weiss (1960)[13] het gesê dat "kennis groei soos organismes, met data wat dien as voedsel om geassimileer te word eerder as om bloot gestoor te word." Karl Popper (1963) stel dat daar altyd 'n toenemende behoefte is aan kennis om voortdurend te groei en voort te gaan, selfs as dit stilswyend of eksplisiet plaasvind (Polanyi, 1975).

Alvin Toffler (1990) het opgemerk dat tipiese kenniswerkers (veral navorsings- en ontwikkelings-wetenskaplikes en ingenieurs) in die era van kennisekonomie 'n stelsel moet hê om hul eie kennis te skep, te verwerk en te verbeter. In sommige gevalle sal hulle ook die kennis van hul medewerkers moet bestuur.

Ikujiro Nonaka (1991)[14] het kennis as die brandstof vir innovasie beskryf, maar was bekommerd dat baie bestuurders nie verstaan het hoe kennis aangewend kon word nie. Maatskappye is meer soos lewende organismes as masjiene, het hy aangevoer, en die meeste beskou kennis as statiese insette in die korporatiewe masjien. Nonaka het 'n siening voorgestel om kennis as hernubare en veranderende hulpbron te beskou, en dat kenniswerkers die agente vir daardie verandering was. Kennis-skep maatskappye, het hy geglo, moet hoofsaaklik gefokus word op die taak van innovasie.

Dit het die grondslag gelê vir die nuwe praktyk van kennisbestuur, of "KB", wat in die 1990's ontwikkel het om kenniswerkers met standaard gereedskap en prosesse te ondersteun.

Charles Savage (1995) beskryf 'n kennisfokus as die derde golf van menslike sosio-ekonomiese ontwikkeling. Die eerste golf was die landbou-tydvak met rykdom wat gedefinieer word as eienaarskap van grond. In die tweede golf was die industriële tydperk, met rykdom gebaseer op eienaarskap van kapitaal, soos in die vorm van fabrieke. In die kennis-tydvak is rykdom gebaseer op die eienaarskap van kennis en die vermoë om daardie kennis te gebruik om goedere en dienste te skep of te verbeter. Produkverbeterings sluit in koste, duursaamheid, geskiktheid, tydigheid van lewering en sekuriteit. Met gebruik van data, wat nodig is in die kennis-tydvak, sal 2% van die werkende bevolking op die grond werk, 10% sal in die industrie werk en die res sal kenniswerkers wees.[15]

Kenniswerk in die 21ste eeu[wysig | wysig bron]

Thomas Davenport (2005) sê dat die opkoms van kenniswerk eintlik al vir dekades voorsien is.[1]:4 Hy wys daarop dat Fritz Machlup baie vroeë werk gedoen het op sowel kennis as kenniswerkrolle en so vroeg soos in 1958 verklaar dat dié sektor baie vinniger gegroei het as die res van die ekonomie, met kenniswerkers wat bykans 'n derde van die arbeidsmag in die Verenigde State uitmaak. "Volgens die Organisasie vir Ekonomiese Samewerking en Ontwikkeling (1981), aan die begin van die 1970's is ongeveer 40 persent van die werkende bevolking in die VSA en Kanada in die inligting sektor geklassifiseer, terwyl die syfers in die meeste ander OESO-lande nog aansienlik laer was."[3]:118

Tapscott (2006) sien 'n sterk, deurlopende verband tussen kenniswerkers en innovasie, maar die tempo en wyse van interaksie het meer gevorderd geword. Hy beskryf sosiale media gereedskap op die internet wat nou meer kragtige vorms van samewerking dryf. Kenniswerkers maak deel uit van portuurnetwerk kennisdeling oor organisatoriese en maatskappy grense, wat kundigheidnetwerke vorm. Sommige van hierdie is oop vir die publiek. Terwyl hy bekommerd is oor kopiereg en intellektuele-eiendomsreg wat in die mark uitgedaag word, voel hy sterk dat besighede betrokke moet raak in samewerking om te oorleef. Hy sien die voortgesette alliansie van openbare (regerings) en private (kommersiële) spanne om probleme op te los, met verwysing na die oopbron Linux bedryfstelsel saam met die Menslike Genoomprojek as voorbeelde waar kennis vrylik uitgeruil word, met kommersiële waarde gerealiseer.

Nathaniel Palmer (2014)[16] het die produktiwiteit en werkpatrone van kennisgewers ondersoek. Deel van hierdie navorsing het betrekking op die ontleding van hoe 'n gemiddelde kenniswerker hul dag spandeer. Hy wys daarop dat effektiewe en doeltreffende kenniswerk staatmaak op die gladde navigasie van ongestruktureerde prosesse en die uitwerking van persoonlike en eenmalige prosedures. "Soos ons in die 21ste eeuse sakemodel beweeg, moet ons fokus op die bemagtiging van kenniswerkers met gereedskap en infrastruktuur wat kommunikasie en inligtingsdeling moontlik maak, soos netwerking, e-pos, inhoudsbestuur en toenemend sosiale media." Palmer wys op die opkoms van Adaptive Case Management (ook bekend as Dynamiese of Gevorderde gevallestudies) wat die paradigmaskuif verteenwoordig, wat veroorsaak word deur die aanpassing van sakepraktyke aan die ontwerp van IT-stelsels, tot stelsels wat reflekteer hoe werk werklik uitgevoer word.

As gevolg van die vinnige wêreldwye uitbreiding van inligtinggebaseerde transaksies en interaksies via die internet, is daar 'n toenemende vraag na 'n werksmag wat in staat is om hierdie aktiwiteite te verrig. Na raming oorskry kenniswerkers alle ander werkers in Noord-Amerika met minstens 'n vier-tot-een-marge.[17]:4

Terwyl kennerrolle swaar oorvleuel met beroepe wat universiteitsgrade vereis, vereis die omvattende aard van kenniswerk in vandag se gekoppelde werkplek feitlik alle werkers om hierdie vaardighede op een of ander vlak te verwerf. Die openbare onderwys- en gemeenskapskollege stelsels het toenemend gefokus op lewenslange studie om te verseker dat studente vaardighede ontvang wat nodig is om produktiewe kenniswerkers in die 21ste eeu te wees.

Baie van die kenniswerkers wat tans die arbeidsmag betree, kom uit die generasie X-demografie. Hierdie nuwe kenniswerkers waardeer lewenslange studie bo lewenslange werk.[18] "Hulle soek indiensneembaarheid bo werk [en] waardeer selfstandigheid bo loopbaan" (Elsdon en Lyer, 1999). Waar die na-oorlogse geslag (baby boomers) vaardig is in gespesifiseerde kennis aangaande 'n spesifieke firma, verkry generasie X-kenniswerkers kennis van baie firmas en neem die kennis saam met hulle van maatskappy tot maatskappy (2002).[18]

Rolle[wysig | wysig bron]

Kenniswerkers bring voordele vir organisasies op verskeie maniere. Dit sluit in:

  • data ontleed om verhoudings te vestig
  • insette assesseer om komplekse of teenstrydige prioriteite te evalueer
  • identifiseer en verstaan tendense
  • maak verbindings
  • verstaan oorsaak en gevolg
  • die vermoë tot dinkskrum, om breed te dink (divergente denke)
  • die vermoë om diep te soek, die skep van groter fokus (konvergente denke)
  • die skep van 'n nuwe vermoëns
  • 'n strategie skep of verander

Hierdie bydraes van kennisgewers is in teenstelling met aktiwiteite wat nie verpligtend is nie, insluitende:

  • transaksieverwerking
  • roetine take
  • eenvoudige prioritisering van werk

Daar is 'n stel oorgangstake wat rolle insluit wat oënskynlik roetine is, maar dit vereis dieper tegnologie, produk of kliënt kennis om die funksie te vervul. Dit sluit in:

  • voorsiening van tegniese of kliëntediens
  • hantering van unieke kliënte kwessies
  • aanspreek van oop navrae

Oor die algemeen, as die kennis behoue bly, sal bydraes van kennerwerkers die kennisbates van 'n maatskappy uitbrei. Alhoewel dit moeilik is om te meet, verhoog dit die algehele waarde van die maatskappy se intellektuele kapitaal. In gevalle waar die kennisbates kommersiële of monetêre waarde het, kan maatskappye patente rondom hul bates skep, waarna die materiaal se intellektuele eiendom beperk word. In hierdie kennisintensiewe situasies speel kenniswerkers 'n direkte, belangrike rol in die verhoging van die finansiële waarde van 'n maatskappy. Hulle kan nuwe maniere vind om wins te maak. Dit kan ook verband hou met mark en navorsing. Davenport (2005) sê dat selfs as kenniswerkers nie die meerderheid van alle werkers is nie, hulle die meeste invloed op hul ekonomieë het.[1] Hy voeg by dat maatskappye met 'n hoë volume kenniswerkers groei in leidende ekonomieë, waaronder die Verenigde State.

Reinhardt 2011) se hersiening van huidige literatuur toon dat die rolle van kenniswerkers baie uiteenlopend en divers is. In twee empiriese studies het hulle "'n nuwe manier voorgestel om kenniswerkers se rolle te klassifiseer en die kennis aksies wat hulle in hul daaglikse werk aanwend."[2]:150 Die tipologie van kenniswerker rolle wat deur hulle voorgestel word is "beheerder, helper, leerder, skakelaar, netwerker, organiseerder, herwinaar, deeler, oplosser en moniteerder"ː[2]:160

Rol Beskrywing Tipiese kennisaksies (verwag) Bestaan van rol in die literatuur
Beheerder Mense wat die organisatoriese prestasie monitor op grond van rou inligting. Analise, verspreiding, inligting organisasie, monitering (Moore and Rugullies, 2005) (Geisler, 2007)
Helper Mense wat inligting aan ander oordra om hulle te leer sodra hulle 'n probleem opgelos het. Skryf, analise, verspreiding, terugvoering, inligting soek, leer, netwerk (Davenport and Prusak, 1998)[19]
Leerder Mense wat inligting en praktyke gebruik om persoonlike vaardighede en bevoegdheid te verbeter. Verkryging, analise, kundige soektog, inligting soek, leer, diens soek
Skakelaar Mense wat inligting uit verskillende bronne assosieer en saamvoeg om nuwe inligting te genereer. Analise, verspreiding, inligting soek, inligting organisasie, netwerk (Davenport and Prusak, 1998)[19] (Nonaka and Takeushi, 1995)(Geisler, 2007)
Netwerker Mense wat persoonlike of projekverwante verbindings skep met mense wat betrokke is by dieselfde soort van werk, om inligting te deel en mekaar te ondersteun. Ontleed, versprei, kundige soek, monitering, netwerk, diens soek (Davenport and Prusak, 1998)[20](Nonaka and Takeushi, 1995) (Geisler, 2007)
Organiseerder Mense wat betrokke is by persoonlike of organisatoriese beplanning van aktiwiteite, bv. doen-lyste en skedulering. Analiseer, inligting organisasie, monitering, netwerk (Moore and Rugullies, 2005)
Herwinaar Mense wat inligting oor 'n gegewe onderwerp soek en versamel. Verkryging, ontleding, kundige soektog, inligting soek, inligting organisasie, monitering (Snyder-Halpern et al., 2001)
Deeler Mense wat inligting in 'n gemeenskap versprei. Skryf, mede-outeur, verspreiding, netwerk (Davenport and Prusak, 1998)[20] (Brown et al., 2002) (Geisler, 2007)
Oplosser Mense wat soek of 'n manier bied om 'n probleem te hanteer. Verkryging, analise, verspreiding, inligting soek, leer, diens soek (Davenport and Prusak, 1998)[20] (Nonaka and Takeushi, 1995)(Moore and Rugullies, 2005)
Moniteerder Mense wat moniteer en reageer op persoonlike en organisatoriese aksies wat probleme kan word. Ontleed, inligting soek, monitering, netwerk (Moore and Rugullies, 2005)

Additionele konteks en raamwerke[wysig | wysig bron]

Peter Drucker (1966) definieer ses faktore vir kenniswerker produktiwiteit:[21]

  1. Kenniswerker produktiwiteit vereis dat ons die vraag vra: "Wat is die taak?"
  2. Dit vereis dat ons die verantwoordelikheid vir hul produktiwiteit op die individuele kenniswerkers self oplê. Kenniswerkers moet hulself bestuur.
  3. Voortgesette innovasie moet deel wees van die werk, die taak en die verantwoordelikheid van kenniswerkers.
  4. Kenniswerk vereis deurlopende studie van die kenniswerker, maar ook deurlopende onderrig van die kenniswerker.
  5. Produktiwiteit van die kenniswerker is nie - ten minste nie hoofsaaklik nie - 'n kwessie van die hoeveelheid uitset nie. Kwaliteit is minstens net so belangrik.
  6. Ten slotte vereis die kenniswerker produktiwiteit dat die kenniswerker beide gesien word en behandel word as 'n "bate" eerder as 'n "koste". Dit vereis dat kenniswerkers vir die organisasie wil werk ten spyte van die vooruitsig van alle ander geleenthede.

Die teorie van Menslike Interaksiebestuur (Human Interaction Management) beweer dat daar 5 beginsels is wat effektiewe kenniswerk kenmerk:

  1. Bou effektiewe spanne
  2. Kommunikeer op 'n gestruktureerde wyse
  3. Skep, deel en onderhou kennis
  4. Bring tyd in lyn met strategiese doelwitte
  5. Onderhandel die volgende stappe soos u werk

Nog 'n onlangse uiteensetting van kenniswerk (outeur onbekend) toon aktiwiteit wat wissel van take wat deur individuele kenniswerkers uitgevoer word na globale sosiale netwerke. Hierdie raamwerk strek oor elke klas kenniswerk wat onderneem of waarskynlik onderneem sal word. Daar is sewe vlakke of skale van kenniswerk, met verwysings vir elkeen word aangehaal.

  1. Kenniswerk (bv. skryf, analiseer, adviseer) word deur vakkundiges op alle gebiede van 'n organisasie uitgevoer. Alhoewel kenniswerk begin het met die oorsprong van skryf en tel, is dit eers geïdentifiseer as 'n kategorie werk deur Drucker (1973).
  2. Kennisfunksies (bv. vaslegging, organisering en toegang tot kennis) word deur tegniese personeel uitgevoer om kennisprosesse te ondersteun. Kennis funksies dateer uit ongeveer 450 v.C., met die Biblioteek van Alexandrië, maar hul moderne wortels kan gekoppel word aan die opkoms van inligtingbestuur in die 1970's.
  3. Kennisprosesse (bewaring, deel, integrasie) word uitgevoer deur professionele groepe, as deel van 'n kennisbestuursprogram. Kennisprosesse het ontwikkel in saamehang met algemene tegnologie, soos die drukpers, posaflewering, die telegraaf, telefoonnetwerke en die internet.
  4. Kennisbestuursprogramme skakel die skepping van kennis (bv. uit wetenskap, sintese of studie) met die gebruik daarvan (bv. beleidsanalise, verslagdoening, programbestuur) asook die fasilitering van organisatoriese studie en aanpassing in 'n kennisorganisasie. Kennisbestuur het in die 1990's as 'n dissipline ontwikkel (Leonard, 1995).
  5. Kennisorganisasies dra uitsette (inhoud, produkte, dienste en oplossings) oor, in die vorm van kennisdienste, om eksterne gebruik moontlik te maak. Die konsep van kennisorganisasies het in die 1990's ontstaan.
  6. Kennisdienste ondersteun ander organisatoriese dienste, lewer sektoruitkomste en lei tot voordele vir burgers in die konteks van kennismarkte. Kennisdienste het in die 2000's as 'n vak verskyn.
  7. Sosiale media netwerke stel kennisorganisasies in staat om kennisuitsette te mede-vervaardig deur hul interne vermoeëns met massiewe sosiale netwerke te benut. Sosiale netwerke het in die 2000's ontstaan.

Dié hiërargie strek van die pogings van individuele spesialiste, deur tegniese aktiwiteite, professionele projekte en bestuursprogramme, tot organisatoriese strategie, kennismarkte en wêreldwye netwerke. Voorste is hierdie raamwerk nuttig vir die posisionering van die talle tipes kenniswerk relatief tot mekaar en binne die konteks van organisasies, markte en die globale kennisekonomie. Dit bied ook 'n nuttige konteks vir die beplanning, ontwikkeling en implementering van kennisbestuursprojekte.

Loo verken die werklike wêreld van hoe mense in hierdie opkomende verskynsel die verhoudings tussen kennis en kreatiewe dimensies werk en verken om nuwe leer- en werkraamwerke te bied. Hierdie navorsing het drie vlakke van kreatiewe kennis toepassings geïdentifiseer. Hulle het betrekking op intra-sektorale benaderings, intersektorale benaderings (waar werk verskillende style van werk vereis afhangende van sektore) en veranderinge in kultuur / praktyke in die sektore. Met die intra-sektorale werk verwys hulle na die rolle en funksies van spesifieke werksgeleenthede in elk van die twee sektore van reklame (bv. kopieskryf en kreatiewe regie) en sagteware-ontwikkeling (bv. sagtewareontwikkeling en sagtewarebestuur). Met die intersektorale werk kan dit programmatuurbestuurders insluit wat verskillende funksies uitvoer wanneer hulle in verskillende organisasies werk - bv. 'n rekenaar sagteware maatskappy en 'n multinasionale finansiële organisasie. Met die nuutste kreatiewe werk kan dit aspekte insluit soos "goeie praktyk" kultuur van tegniese probleemoplossing en die "mag van uitdrukking" in sagtewareprogrammering. Al drie soorte mikrovlak kreatiewe kenniswerk bied 'n hoogs gekontekstualiseerde begrip van hoe hierdie werkers in die kennisekonomie funksioneer. Hierdie benadering verskil van dié van Zuboff (1988), Drucker (1993), Nonaka en Takeuchi (1995) en Reich (2001) wat probeer om 'n meer generiese begrip te gee (Loo, 2017).

Ten slotte benodig komplekse kreatiewe kenniswerk 'n ondersteunende omgewing. Een sodanige omgewing hou verband met die ondersteunende tegniese basis. Op grond van die bevindings word inligting, kommunikasie en elektroniese tegnologie (IKET) beskou as 'n organisatoriese hulpmiddel, 'n bron van idees (soos die internet) en 'n manier om 'n konsep te modellereer. Dit kan ook toegepas word op intersektorale aktiwiteite soos sagteware vir kruisdissiplinêre toepassings. Hierdie organisatoriese hulpmiddel stel kreatiewe kenniswerkers in staat om hul energie aan te wend tot gevorderde aktiwiteite soos die analise van groot datastelle en die aanwending van nuwe werk soos die ontwerp van webwerwe. IKET stel werkers in staat om meer tyd aan gevorderde aktiwiteite te spandeer, wat lei tot die intensivering van kreatiewe toepassings. Laastens is opgemerk uit die bevindinge dat 'n ondersteunende omgewing gefokus is op opleiding, werksomgewing en onderwys (Loo, 2017).

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Davenport, Thomas H. (2005). Thinking For A Living: How to Get Better Performance and Results From Knowledge Workers. Boston: Harvard Business School Press. ISBN 1-59139-423-6.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Reinhardt, W.; Schmidt, B.; Sloep, P.; Drachsler, H. (2011). "Knowledge Worker Roles and Actions – Results of Two Empirical Studies". Knowledge and Process Management. 18 (3): 150–174. doi:10.1002/kpm.378.
  3. ↑ 3,0 3,1 Pyöriä, P. (2005). "The Concept of Knowledge Work Revisited". Journal of Knowledge Management. 9 (3): 116–127. doi:10.1108/13673270510602818.
  4. ↑ Mosco, V.; McKercher, C. (2007). "Introduction: Theorizing Knowledge Labor and the Information Society". Knowledge Workers in the Information Society. Lanham: Lexington Books. p. vii–xxiv. ISBN 978-0-7391-1781-1.
  5. ↑ Crabtree, R.A., Fox, M.S., Baid, N. (1997). "Case Studies in Coordination Activities and Problems in Collaborative Design" (PDF). Research in Engineering Design. 9: 70–84. doi:10.1007/bf01596483.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  6. ↑ Mcdermott, Michael (2005). "Knowledge Workers: You can gauge their effectiveness". Leadership Excellence. 22 (10): 15–17. ISSN 8756-2308.
  7. ↑ Kelley, Robert E. (1986). The Gold-collar Worker: Harnessing the Brainpower of the New Workforce. Reading: Addison-Wesley. ISBN 0-201-11739-8.
  8. ↑ Cortada, James W. (1998). Rise of the Knowledge Worker. Boston: Butterworth-Heinemann. ISBN 0-7506-7058-4.
  9. ↑ Jemielniak, Dariusz (2012). The New Knowledge Workers. Cheltenham: Edward Elgar. ISBN 978-1-8484-4753-0.
  10. ↑ Loo, S. (2017). Creative Working in the Knowledge Economy. Abingdon: Routledge ISBN 9781315453095
  11. ↑ Drucker, P. F. (1959). The Landmarks of Tomorrow New York: Harper and Row.
  12. ↑ Drucker. P.F. (1999). Management Challenges for the 21st Century. Harper Collins.
  13. ↑ Weiss, Paul A. (1960). "Knowledge a growth process". Science. 130: 1716–1719. doi:10.1126/science.131.3415.1716.
  14. ↑ Nonaka,, I. (1991). "The Knowledge-Creating Company". Harvard Business Review. 69(6): 96.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: ekstra leestekens (link)
  15. ↑ Savage, Charles (1995). Fifth Generation Management: Co-creating through Virtual Enterprising, Dynamic Teaming and Knowledge Networking. Boston: Butterworth-Heinemann. ISBN 0-7506-9701-6.
  16. ↑ Palmer, Nathaniel (2014). Empowering Knowledge Workers.Future Strategies Inc. ISBN 978-0-984976478."Where is ACM Today?"
  17. ↑ Haag, S.; Cummings, M.; McCubbrey, D.; Pinsonneault, A.; Donovan, R. (2006). Management Information Systems for the Information Age (3rd Canadian uitg.). Canada: McGraw Hill Ryerson. ISBN 0-07-095569-7.
  18. ↑ 18,0 18,1 Bogdanowicz, Maureen S.; Bailey, Elaine K. "The Value of Knowledge and the Values of the New Knowledge Worker: Generation X in the New Economy". Journal of European Industrial Training. 26 (2–4): 125–129. doi:10.1108/03090590210422003.
  19. ↑ 19,0 19,1 Mcgee, James; Prusak, Lawrence (1993). Managing Information Strategically: Increase Your Company's Competitiveness and Efficiency by Using Information as a Strategic Tool. New York: John Wiley & Sons. ISBN 0-471-57544-5.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Davenport, Thomas H.; Prusak, Laurence (1998). Working Knowledge: How Organizations Manage What They Know. Boston: Harvard Business School Press. ISBN 0-87584-655-6.
  21. ↑ Drucker, Peter F. (1999). Management Challenges of the 21st Century. New York: Harper Business. ISBN 0-88730-998-4.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kenniswerker&oldid=2522132"