Kurt Sanderling

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Erich Honecker en Kurt Sanderling tydens 'n konsert in 1987 ter herdenking van die 750ste bestaansjaar van Berlyn

Kurt Sanderling, (19 September 1912 – 18 September 2011) was 'n Duitse dirigent.

Vroeë lewe en loopbaan[wysig | wysig bron]

Sanderling is in Arys, Pruise, Duitse Ryk (nou Orzysz, Pole) gebore. Sy ouers was Joods.

Sy vroeë werk by die Deutsche Oper Berlin waar hy gedien het as direkteur van repetisies vir Wilhelm Furtwängler en Erich Kleiber is egter kortgeknip toe die regering van die NSDAP hom van sy pos verwyder het omdat hy Joods was.[1] Hy het toe in 1936 na die Sowjetunie uitgewyk waar hy met die Moskou Radio-simfonieorkes gewerk het. Hy het in 1939 dirigent van die Kharkiv (nou Kharkov) Filharmoniese Orkes geword.[2] Hy het gedurende die beleg van Leningrad in Novosibirsk, Siberië, gewerk.[3]

Sanderling was van 1942 tot 1960 saam met Jefgeni Mrawinski gesamentlike hoofdirigent van die Leningrad Filharmoniese Orkes. Hy het om en by 1942-1943 die eerste keer met Dmitri Sjostakowitsj kennis gemaak, welke die begin was van hul professionele werksverhouding en persoonlike vriendskap.[1][2]

Latere lewe en loopbaan[wysig | wysig bron]

Sanderling het in 1960 na Oos-Duitsland teruggekeer ten einde die hoofdirigentskap van die Berlyn Simfonieorkes op te neem. Hy sou tot 1977 daar bly. Hy was ook van 1964 tot 1967 hoofdirigent van die Dresden Staatskapelle. Hy het in 1970 sy Britse buiging gemaak. Sy eerste verskyning as gasdirigent saam met die Philharmonia Orchestra was in 1972 as plaasvervanger vir Otto Klemperer. Hulle werksverhouding het verder ontwikkel na 'n reeks uitvoerings in Januarie 1980 van die volledige simfonieë van Beethoven by Wembley, en 'n daaropvolgende kommersiële opname van die Beethoven simfonieë vir EMI. Die Philharmonia het Sanderling in 1996 as die orkes se Emeritus Dirigent aangestel.[2] Hy was ook Emeritus Dirigent van die Madrid Simfonieorkes.[4] Hy het gereeld in die VSA as gasdirigent opgetree saam met die Los Angeles Filharmoniese Orkes.[5]

Sanderling het in Mei 2002 sy uittrede aangekondig.[5] Sanderling was in September 2002 aangestel as 'n kommandeur van die orde van die Britse ryk, en die Ernst Reuter Gedenkplaat van Berlyn is ook aan hom toegeken.[6] Bykomend tot sy Philharmonia Beethoven simfoniese siklus, sluit sy kommersiële opnames die Beethoven klavierconcertos saam met die pianis Mitsuko Uchida in;[7] Nos. 3, 4 saam met die Koninklike Concertgebouw-orkes en Nos. 1, 2 en 5 saam met die Beiere Radio-simfonieorkes. Hy was een van die eerste dirigente om Deryck Cooke se voltooiing van Gustav Mahler se 10de Simfonie uit te voer en op te neem, welke sy vriend Berthold Goldschmidt die eerste uitvoering van gegee het.

Sterfte en familie[wysig | wysig bron]

Sanderling het op 18 September 2011 in Berlyn beswyk, te wete een dag voor sy 99ste verjaardag.[8][9][10] Hy was twee keer getroud. Sy eerste troue met Nina Bobath het in 1941 plaasgevind, waaruit 'n seun, Thomas Sanderling, gebore is, wie ook 'n dirigent sou word. Sy eerste huwelik het in die skeihof geëindig na sy terugkeer na Oos-Duitsland. Sy tweede vrou was Barbara Wagner, 'n dubbelbasspeelster in die Berlyn Simfonieorkes. Hulle is in 1963 getroud,[6] en hulle huwelik het twee seuns voortgebring, die dirigent Stefan Sanderling, en die tjellis/dirigent Michael Sanderling. Hy word oorleef deur sy tweede vrou en sy drie seuns.[2]

Diskografie[wysig | wysig bron]

  • Beethoven, Simfonieë 1–9, Philharmonia Orkes, 1981.
  • Beethoven, Simfonie Nr. 6 Pastorale, WDR Sinfonieorchester Köln, 1985.
  • Beethoven, Klavierconcertos 4, 5, Emil Gilels, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1957.
  • Beethoven, Konserte vir Klavier en Orkes 1–5, Mitsuko Uchida, Beierse Radio Simfonieorkes, 1996–1999.
  • Borodin, Simfonie Nr. 2 op. 5, Sächsische Staatskapelle Dresden, 1963.
  • Brahms, Simfonieë 1–4, Sächsische Staatskapelle Dresden, 1971/72.
  • Brahms, Simfonieë 1–4, Berlyn Simfonieorkes.
  • Brahms, Konsert vir Klavier en Orkes Nr. 1 op. 15, Hélène Grimaud, Staatskapelle Berlin, 1997.
  • Brahms, Konsert vir Viool, Tjello en Orkes op. 102, Thomas Zehetmair, WDR Sinfonieorchester Köln, 1985.
  • Bruckner, Simfonie Nr. 3, Gewandhaus Simfonieorkes Leipzig, 1965.
  • Bruckner, Simfonie Nr. 3, BBC Northern Symphony Orchestra, 1978.
  • Bruckner, Simfonie Nr. 4, Beierse Radio Simfonieorkes, 1994.
  • Bruckner, Simfonie Nr. 7, Stuttgart Radio-simfonieorkes, 1999.
  • Mahler, Simfonie Nr. 4 G-Dur, Felicity Lott, BBC Northern Symphony Orchestra, 1978.
  • Mahler, Simfonie Nr. 9, Berlyn Simfonieorkes, 1981.
  • Mahler, Simfonie Nr. 9, BBC Northern Symphony Orchestra, 1982.
  • Mahler, Simfonie Nr. 9, Philharmonia Orkes, 1992.
  • Mahler, Simfonie Nr. 10, Berlyn Simfonieorkes, 1981.
  • Mahler, Das Lied von der Erde, Birgit Finnilä, Peter Schreier, Berlyn Simfonieorkes, 1985.
  • Rachmaninoff, Simfonie Nr. 1 op. 13, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1959.
  • Rachmaninoff, Simfonie Nr. 2 e-moll op. 27, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1956.
  • Rachmaninoff, Simfonie Nr. 2 e-moll op. 27, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1989.
  • Rachmaninoff, Klavierconcertos 1, 2, Sviatoslav Richter, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1945.
  • Rachmaninoff, Klavierconcertos 1–4, Peter Rösel, Berlyn Simfonieorkes, 1982/81, 1990.
  • Dmitri Sjostakowitsj, Simfonie Nr. 1 f-moll op. 10, Berlyn Simfonieorkes, 1983.
  • Sjostakowitsj Simfonie Nr. 5 op. 46, Berlyn Simfonieorkes, 1984.
  • Sjostakowitsj Simfonie Nr. 6 op. 54, Berlyn Simfonieorkes, 1979.
  • Sjostakowitsj Simfonie Nr. 8 op. 65, Berlyn Simfonieorkes, 1977.
  • Sjostakowitsj Simfonie Nr. 10 op. 93, Berlyn Simfonieorkes, 1978.
  • Sjostakowitsj Simfonie Nr. 15 op. 141, Berlyn Simfonieorkes, 1979.
  • Franz Schubert, Simfonie Nr. 8 Die Onvolledige, BBC Northern Symphony Orchestra, 1978.
  • Sibelius, Simfonieë 1–7, Berlyn Simfonieorkes, 1977, 1975, 1971, 1979, 1972, 1976, 1979.
  • Sibelius, Finlandia op. 26 Nr. 7, Berlyn Simfonieorkes, 1972.
  • Tsjaikofski, Simfonie Nr. 4 op. 36, Leningrad Filharmoniese Orkes, 1956.
  • Tsjaikofski, Simfonie Nr. 4 f-moll op. 36, Berlyn Simfonieorkes, 1978.
  • Tsjaikofski, Simfonie Nr. 5 e-moll op. 64, Berlyn Simfonieorkes, 1979.
  • Tsjaikofski, Simfonie Nr. 6 h-moll op. 74, Berlyn Simfonieorkes, 1979.
  • Tsjaikofski, Capriccio Italien op. 45, Tokio Metropolitaanse Simfonieorkes, 1983.

Publikasies[wysig | wysig bron]

  • 2002: Kurt Sanderling & Ulrich Roloff-Momin: Andere machen Geschichte, ich machte Musik. Parthas, Berlyn 2002, 431 bls., ill., discographie, ISBN 3-932529-35-9, (Biografie; in Duits)

Rolprente[wysig | wysig bron]

  • Seine Liebe zu Brahms. Kurt Sanderling unterrichtet die 4. Sinfonie. (saam met die Radio-Sinfonieorchester Stuttgart van die SWR)
  • Documentation, 60 Min., 'n rolprent deur Norbert Beilharz, eerste uitsending: 2. November 2003, Inhaltsangabe[dooie skakel] des SWR (Duits)

Notas[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Duitse Wikipedia vertaal.


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 William Grimes (20 September 2011). "Kurt Sanderling, Eastern Bloc Conductor, Dies at 98". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 September 2019. Besoek op 27 Augustus 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 David Nice (18 September 2011). "Kurt Sanderling obituary". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 September 2019. Besoek op 27 Augustus 2015.
  3. ↑ Mary Rourke (19 September 2011). "Conductor thrived behind Iron Curtain". Los Angeles Times. Besoek op 27 Augustus 2015.
  4. ↑ "Director Honorífico" (in Spaans). Madrid Symphony Orchestra. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Maart 2016. Besoek op 17 Augustus 2009.
  5. ↑ 5,0 5,1 John Fleming (21 September 2003). "Off the record, one of the masters". St Petersburg Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 27 Augustus 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 "Kurt Sanderling". Telegraph (in Engels). 19 September 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2019. Besoek op 27 Augustus 2015.
  7. ↑ Nicholas Wroe (20 Desember 2002). "Fingers on the pulse". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 September 2019. Besoek op 27 Augustus 2015.
  8. ↑ Mort du chef d'orchestre Kurt Sanderling - Lefigaro.fr (Frans), 18 September 2011
  9. ↑ YOMIURI ONLINE (Japannees), 18 September 2011
  10. ↑ Peter Uehling. "Andere machten Geschichte, er machte Musik". Berliner Zeitung. Besoek op 21 September 2011." gestorben, am Sonnabend, zwei Tage vor seinem 99. Geburtstag" (Duits), 21 September 2011

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Kulturele poste
Voorafgegaan deur
Hermann Hildebrandt 		Hoofdirigent, Konzerthausorchester Berlin
1960–1977 		Opgevolg deur
Günther Herbig
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Kurt_Sanderling&oldid=2445860"