Mahayana

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Antieke Boeddhistiese stoepas in Borobodur, Indonesië.

Mahayana (Sanskrit: महायान, mahāyāna; mahā "groot", yāna "voertuig" of "weg") is een van die hoofstrominge in Boeddhisme. Dit het omstreeks die 1ste eeu n.C. ’n aparte Boeddhistiese beweging geword in die noordweste van Indië. In die 2de eeu het dit na China versprei. ’n Sentrale idee in die Mahayana is dié van bodhisattvas: dat alle mense verligting kan behaal en nie net Boeddha nie.

Volgens Paul Williams (1989) was die ontwikkeling van die Mahayana ’n stadige, geleidelike proses en het dit nie uit ’n skeuring ontstaan nie.[1] Mahayana- en nie-Mahayana-monnike kon sonder onenigheid in dieselfde klooster bly, solank hulle dieselfde kloosterreëls gevolg het. Volgens Ninian Smart (1989) het die Mahayana ontstaan vanweë die spanning oor die vraag of ’n individu wat homself met behulp van dhyana inspan om tot verligting te kom, nie eintlik ’n selfsugtige daad verrig nie.[2] Die probleem is opgelos met die idee van bodhisattvas, wat uit meelewing hul eie verlossing uitstel om ander te help verlos.

Die Mahayana word ook "die groot voertuig" genoem, in teenstelling met "die klein voertuig", of Theravada-Boeddhisme. Albei strominge bestaan egter naas mekaar, en daar is ook ander vorme van Boeddhisme.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Paul Williams, Mahayana Buddhism, Routledge, 1989
  2. Ninian Smart, The World's Religions, Cambridge, 1989

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]