Gaan na inhoud

Martin Schulz

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Martin Schulz
Martin Schulz
Martin Schulz in 2014

Voorsitter van die Sosiaal-Demokratiese Party
Ampsbekleër
Termynaanvang
19 Maart 2017
Voorafgegaan deur Sigmar Gabriel

President van die Europese Parlement
Ampstermyn
17 Januarie 2012 – 17 Januarie 2017
Voorafgegaan deur Jerzy Buzek
Opgevolg deur Antonio Tajani

Leier van die Progressiewe Alliansie van Sosialiste en Demokrate
Ampstermyn
5 Julie 2004 – 17 Januarie 2012
Voorafgegaan deur Enrique Barón Crespo
Opgevolg deur Hannes Swoboda

Lid van die Europees Parlement
Ampstermyn
19 Julie 1994 – 10 Februarie 2017

Persoonlike besonderhede
Gebore 20 Desember 1955 (1955-12-20) (68 jaar oud)
Hehlrath, Wes-Duitsland
(nou Eschweiler, Duitsland)
Politieke party Sosiaal-Demokratiese Party
Eggenoot/-note Inge Schulz
Kind(ers) 2
Handtekening

Martin Schulz (20 Desember 1955, Hehlrath - ) is 'n Duitse politikus. Hy is die leier van die SPD (Sosiaal-Demokratiese Party) en 'n kanselierskandidaat in die verkiesings van 2017. Hy het twee termyne as president van die Europese Parlement gedien.[1]

Martin Schulz word in 1986 die jongste burgemeester van Noordryn-Wesfale en word in 1994 lid van die Europese Parlement. Hy raak bekend deurdat hy verklaar dat die Italiaanse eerste minister 'n belangekonflik het omdat hy ook 'n sake-eienaar in die mediabedryf is. Berlusconi verklaar dat Schulz in 'n fliek die rol van 'n konsentrasiekampleier sou kon vervul. In 2012 word Schulz president van die parlement en staan in dié amp tot 2017 wanneer hy vervang word deur Tajani, wat ironies genoeg uit Berlusconi se party kom. Hy is 'n baie sterk voorstander van die uitbreiding van die parlement se bevoegdhede en werk saam met die president van die Kommissie, Jean-Claude Juncker, en dié van die Europese Raad, Donald Tusk.[2] Hierdie drietal is verantwoordelik vir die "geen onderhandelings sonder kennisgewing"-politiek wat die EU se antwoord is op die Brexit-referendum in die Verenigde Koninkryk in Junie 2016.[3]

Ná sy aftrede as president van die Europese Parlement keer hy terug na die nasionale politiek van Duitsland. Dit is 'n ongewone ontwikkeling. Gewoonlik gaan nasionale politici na Brussel en nie andersom nie. Hy word verkies tot leier van die SPD en opponent van Angela Merkel in die verkiesings van 2017.[4]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. "Europese Parlement MEPs" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2018.
  2. "Telegraph 26 Maart 2017" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2020.
  3. "the parliament magazine.eu 22 September 2016" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Junie 2018.
  4. "Guardian 19 Maart 2107" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2020.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]