Santa Maria del Carmine, Florence
-Cappella_Brancacci-Adamo_Eva_Cacciata_Paradiso_terrestre-Masaccio-_Photo_Paolo_Villa_FOTO9202_tris.jpg)
Die Santa Maria del Carmine is 'n kerk van die kloosterorde van die Karmeliete wat geleë is in die Oltrarno-distrik van Florence in Toskane, Italië. Dit is bekend as die ligging van die Brancacci-kapel, wat pragtige fresko's deur Masaccio en Masolino da Panicale bevat wat uit die Renaissance dateer, en wat later deur Filippino Lippi voltooi is.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Bouwerk aan die kerk (wat opgedra is aan Beatæ Virginis Mariæ de monte Carmelo) het in 1268 'n aanvang geneem as deel van die Karmelieteklooster wat vandag nog bestaan. Van die oorspronklike gebou kan slegs enkele Romaans-Gotiese argitekturele oorblyfsels aan die kante gesien word. Die kompleks is vir die eerste keer in 1328 vergroot en weer in 1464, toe die hoof - en eetsaal bygevoeg is, alhoewel die kerk die latynse kruis en een skip/naaf-plan behou het.
Die kerk is in die 16de tot 17de eeu in die Barokstyl gerestoureer. Dit is in 1771 deur 'n brand beskadig, en in 1782 weer in die Rococo-styl herbou. Die fasade het soos baie ander Florentynse kerke onvoltooid gebly. Die brand het nie die sakristie bereik nie, en daarom het die Verhale van Sint Cecilia wat aan Lippo d'Andrea (ca. 1400) toegeskryf word, en die marmermonument van Pier Soderini deur Benedetto da Rovezzano (1511–1513) onaangeraak gebly. Die kluis van die naaf beskik oor 'n trompe-l'oeil quadratura fresko deur Domenico Stagi.
Brancacci-kapel[wysig | wysig bron]
- Die hoofartikel vir hierdie afdeling is: Brancacci-kapel.
Ook die Brancacci-kapel het die brand oorleef, en is gered danksy die tussenkoms van 'n Florentynse edelvrou wat ten sterkste gekant was teen die bedekking van die fresko's. Die kapel is die tuiste van die beroemde fresko's deur Masaccio en Masolino, wat beskou word as die eerste meesterwerke van die Italiaanse Renaissance. Masaccio se leermeester Masolino het in 1425 in opdrag van 'n welgestelde handelaar (Felice Brancacci) 'n aanvang geneem met die werk aan die kapel. Hy is gou deur sy leerling Masaccio bygestaan. Die tonele deur Masolino is St Peter Healing a Lame Man en Raising Tabitha from the Dead, St Peter Preaching, en Adam en Eva. Die werke deur Masaccio is The Tribute Money, St Peter Healing with his Shadow, The Crucifixion of St. Peter, The Baptism of the Neophytes en The Expulsion from Paradise. [1] Masaccio en Masolini se behandeling van figure in ruimte het die fresko's verhef tot die belangrikste werke wat in die vroeë Renaissance geskilder is. Die siklus is voltooi deur Filippino Lippi.
Die uitgebreide Italiaanse Rococo-plafon is uit die hand van een van die belangrikste kunstenaars uit die 18de eeu in die stad, Giovanni Domenico Ferretti.
Corsini-kapel[wysig | wysig bron]
Die Corsini, een van die rykste families in Florence gedurende die 17de tot 18de eeu, het die kapel van 1675 tot 1683 gebou om die oorblyfsels van 'n voorvaderlike familielid (Sint Andrea Corsini (1301–1374) ) te huisves - 'n Karmelietbroeder en die Biskop van Fiesole - en wat in 1629 gekanoniseer is.
Die argitek Pier Francesco Silvani het die Barokstyl daarvoor gekies, welke styl toe gewild was in Rome. Die altaar beskik oor 'n marmerreliëf wat die Glorie van Sint Andrea Corsini uitbeeld wat deur Giovanni Battista Foggini is - bo 'n God die Vader deur Marcello Marcellini.
Aan die kante van die altaar is nog twee Foggini-marmerreliëfs: een beeld Sant'Andrea descends girded with sword to lead the Florentines to victory during the Battle of Anghiari uit, en die ander herinner aan 'n Wonderbaarlike verskyning van die Maagd voor 'n jong Sant'Andrea (wat in die kerk van die klooster delle Selve afspeel).
Die fresko's in die klein koepel is in 1682 deur Luca Giordano gemaak. Die fresko's het tydens die groot kerkbrand skade opgedoen, maar is deur Stefano Fabbrini gerestoureer.[2]
Die klooster[wysig | wysig bron]
Die klooster het tydens sy lang geskiedenis onder talle rampe deurgeloop, vanaf die brand in 1771 tot die 1966 Arnoriver-vloed. Die meeste van die kunswerke is dus fragmentaries: dit sluit die Bestowal of the Carmelite Rule deur Filippo Lippi en die Laaste Avondmaal deur Alessandro Allori in, asook oorblyfsels van werke uit ander kapelle deur Pietro Nelli en Gherardo Starnina.
Die tweede eetsaal is versier met die Avondmaal in Simon die Fariseër se huis deur Giovanni Battista Vanni (ca. 1645); dit bevat ook fragmente van fresko's deur Lippo d'Andrea.
Ander teraardebestellings[wysig | wysig bron]
- Neri Corsini (1614–1678)
- Giuliano Dami
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Paul Joannides (1993) Masaccio and Masolino: A Complete Catalogue. Phaidon: Londen.
- ↑ Firenze antica, e moderna illustrate, Volume 8, by V. Follini, M. Rastrelli, (1802), bladsye 103-105.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Santa Maria del Carmine (Florence). |
- Heilige Plekke in Toskane (Italiaans en Engels)
