Kerningenieurswese

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Kerningenieurswese is die ingenieursdissipline wat gemoeid is met die ontwerp en toepassing van stelsels wat die energie benut wat deur kernprosesse vrygestel word.[1][2] Die mees prominente toepassing van kerningenieurswese is die opwekking van elektrisiteit. Wêreldwyd genereer sowat 440 kernreaktors in 32 lande 10 persent van die wêreld se energie deur kernsplyting.[3] In die toekoms word verwag dat kernfusie nog 'n kernmiddel sal byvoeg om energie op te wek.[4] Beide reaksies maak gebruik van die kernbindingsenergie wat vrygestel word wanneer atoomnukleone óf geskei word (splyting) óf bymekaar gebring word (fusie). Die beskikbare energie word deur die bindende energiekromme gegee, en die hoeveelheid wat gegenereer word, is baie groter as dié wat deur chemiese reaksies gegenereer word. Splyting van 1 gram uraan lewer soveel energie op as om 3 ton steenkool of 600 liter brandstofolie te verbrand,[5] sonder om koolstofdioksied by die atmosfeer te voeg.[6]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Nuclear engineering, going forward". NuclearNewswire. American Nuclear Society. Besoek op 21 April 2023.
  2. "Nuclear Engineering". Britannica. Besoek op 19 April 2023.
  3. "Nuclear Power in the World Today". World Nuclear Association. Besoek op 6 April 2023.
  4. Thompson, Jess. "When Can We Expect Nuclear Fusion?". Newsweek. Besoek op 6 April 2023.
  5. "Nuclear Fission Energy". Lawrence Livermore. Besoek op 6 April 2023.
  6. "Nuclear power and the environment". EIA. U.S. Energy Information Administration. Besoek op 7 April 2023.