Aileen Wuornos

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Aileen Wuornos
'n Polisiefoto van Wuornos.
'n Polisiefoto van Wuornos.
Gebore  (1956-02-29)29 Februarie 1956[1]
Oorlede  9 Oktober 2002 (op 46)
Rede vir dood  Dodelike inspuiting
Land  VSA
Bynaam  Sandra Kretsch
Susan Lynn Blahovec
Lee Blahovec
Cammie Marsh Greene
Lori Kristine Grody[1]
Misdaad  Reeks moorde
Misdaadbesonderhede
Plek Florida
Datum(s)  30 November 1989 – 19 November 1990
Slagoffers  7
Vonnisbesonderhede
Aangekeer  9 Januarie 1991
Vonnis  Doodstraf

Aileen Carol Wuornos (geb. as Aileen Carol Pittman, 29 Februarie 1956 – 9 Oktober 2002) was ’n Amerikaanse reeksmoordenaar wat tussen 1989 en 1990 sewe mans in Florida vermoor het. Wuornos het beweer die slagoffers het haar óf verkrag óf probeer verkrag terwyl sy as ’n prostituut gewerk het en dat dit in al die gevalle selfverdediging was. Sy is die doodstraf opgelê vir ses van die moorde en is op 9 Oktober 2002 met ’n dodelike inspuiting tereggestel.

Vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Kindertyd[wysig | wysig bron]

Aileen Carol Pittman is in Michigan gebore.[2] Haar ma, Diane Wuornos (geb. 1939), was 14 jaar oud toe sy op 3 Junie 1954 met Aileen se pa, Leo Dale Pittman, getroud is. Minder as twee jaar later, twee maande voor Aileen se geboorte, het sy van haar man geskei. Aileen se ouer broer is in Maart 1955 gebore.

Wuornos het nooit haar pa ontmoet nie. Hy was ten tye van haar geboorte in die tronk.[2] Hy was ’n skisofreen wat later aangekla is van seksmisdade teen kinders.[3] Hy het op 30 Januarie 1969 in die tronk selfmoord gepleeg.[1][4] In Januarie 1960, toe Wuornos amper vier jaar oud was, het Diane haar kinders by haar ouers, Lauri en Britta Wuornos, gelos en dié het hulle aangeneem.[4]

Teen die ouderdom van 11 het Wuornos aan seksaktiwiteite by die skool begin deelneem in ruil vir sigarette, dwelmmiddels en kos.[5] Sy het ook met haar broer seks gehad.[3] Wuornos het beweer haar oupa, wat ’n alkoholis was, het haar seksueel aangerand en geslaan toe sy ’n kind was.[3] In 1970, op 13, het sy swanger geraak[6] nadat sy deur ’n vriend van haar oupa verkrag is.[3] Sy het die kind laat aanneem.[4] ’n Paar maande later het sy die skool verlaat, min of meer die tyd toe haar ouma dood is. Haar oupa het haar uit die huis geskop toe sy 15 was, en sy het haarself begin onderhou deur as ’n prostituut te werk en in die bos naby die gesin se ou huis te woon.[4]

Vroeë misdaad[wysig | wysig bron]

Op 27 Mei 1974 is Wuornos in Colorado in hegtenis geneem vir bestuur onder die invloed, wangedrag en die afvuur van ’n .22-pistool vanuit ’n bewegende voertuig. Sy is later aangekla omdat sy nie in die hof verskyn het nie.[7]

In 1976 het Wuornos na Florida geryloop waar sy die 69-jarige Lewis Gratz Fell ontmoet het. Hulle is in dieselfde jaar getroud, maar Wuornos het gedurig in die plaaslike kroeg by rusies betrokke geraak en sy is eindelik tronk toe vir aanranding. Sy het ook vir Fell met sy eie kierie geslaan en hy het ’n beskermingsbevel teen haar gekry. Sy het na Michigan teruggekeer[8][9] waar sy op 14 Julie 1976 in hegtenis geneem is vir rusverstoring.[10] Op 17 Julie is haar broer dood aan slukdermkanker. Wuornos het $10 000 uit sy lewensversekering gekry en op 21 Julie het sy en Fell hul huwelik nietig laat verklaar ná net nege weke.[11]

Op 20 Mei 1981 is Wuornos in Edgewater, Florida, in hegtenis geneem vir gewapende roof op ’n winkel, waar sy $35 en twee pakkies sigarette gesteel het. Sy is tronk toe en is op 30 Junie 1983 vrygelaat.[12] Op 1 Mei 1984 is sy in hegtenis geneem nadat sy geld met ’n vervalste tjek probeer trek het en op 30 November 1985 is sy genoem as ’n verdagte in die diefstal van ’n rewolwer en ammunisie in Pasco County.[12]

Op 4 Januarie 1986 is Wuornos in Miami in hegtenis geneem weens motordiefstal, verset teen inhegtenisneming en regsverydeling omdat sy ’n identiteitskaart met haar tante se naam aan die polisie gewys het. Die polisie het ’n .38-rewolwer en ammunisie in die gesteelde motor gekry.[13] Op 2 Junie 1986 is sy aangehou nadat ’n man haar daarvan beskuldig het dat sy hom met ’n wapen gedreig en $200 van hom geëis het.

Omstreeks dié tyd het Wuornos vir Tyria Moore, ’n hotelbediende, in ’n gay kroeg in Daytona ontmoet. Hulle het saam ingetrek en Wuornos het hulle onderhou met haar verdienste uit prostitusie.[14]

Moorde[wysig | wysig bron]

  • Richard Mallory (51), 30 November 1989 – die eienaar van ’n elektronikawinkel in Clearwater, Florida. Wuornos se eerste slagoffer was ’n veroordeelde verkragter wat sy na bewering uit selfverdediging vermoor het. Twee dae later het die polisie Mallory se verlate voertuig gevind. Op 13 Desember is sy lyk ’n paar kilometer daarvandaan in ’n beboste gebied gekry; hy is verskeie kere geskiet.[1]
  • David Spears (43) – ’n konstruksiewerker in Winter Garden, Florida. Sy naakte lyk is op 1 Junie 1990 langs die pad gekry. Hy is ses keer geskiet.[1]
  • Charles Carskaddon (40), 31 Mei 1990 – ’n deeltydse rodeo-werker. Sy lyk is op 6 Junie 1990 in Pasco County gekry. Hy is nege keer met ’n kleinkaliberwapen geskiet.[1]
  • Peter Siems (65) – ’n afgetrede handelseeman wat Christelike werk gedoen het. In Junie 1990 het Siems van Jupiter, Florida, na New Jersey gery. Op 4 Julie 1990 is sy motor in Orange Springs, Florida, gekry. Moore en Wuornos is gesien toe hulle die motor verlaat, en Wuornos se palmafdruk is op die binneste deurhandvatsel gevind. Sy lyk is nooit gekry nie.[1]
  • Troy Burress (50) – ’n worsverkoopman van Ocala, Florida. Hy is op 31 Julie 1990 as vermis aangegee. Op 4 Augustus 1990 is sy lyk in ’n beboste gebied gevind. Hy is twee keer geskiet.[1]
  • Charles "Dick" Humphreys (56), 11 September 1990 – ’n afgetrede lugmagmajoor en voormalige polisiehoof. Sy lyk is op 12 September 1990 in Marion County, Florida, gekry. Hy was ten volle geklee en en is ses keer in die kop en lyf geskiet. Sy motor is in Suwannee County, Florida, gekry.[1]
  • Walter Jeno Antonio (62) – ’n vragmotorbestuurder, veiligheidswag en polisiereservis. Sy feitlik naakte lyk is op 19 November 1990 langs die pas gekry in Dixie County, Florida. Hy is vier keer geskiet. Sy motor is vyf dae later in Brevard County, Florida, gevind.[1]

Arres en vonnis[wysig | wysig bron]

Op 4 Julie 1990 het Wuornos en Moore Peter Siems se motor agtergelaat nadat hulle in ’n motorongeluk was. Getuies wat hulle in die motor gesien het, het hul name en beskrywings vir die polisie gegee, en dit het gelei tot ’n mediaveldtog om hulle op te spoor. Die polisie het ook van die slagoffers se besittings in pandjieswinkels gekry en vingerafdrukke daarop het ooreengestem met dié in die slagoffers se motors. Wuornos het ’n misdaadrekord in Florida gehad en haar vingerafdrukke was in polisielêers.[4]

Die kroeg The Last Resort in Volusia County, waar Wuornos in hegtenis geneem is.

Op 9 Januarie 1991 is Wuornos met ’n lasbrief by The Last Resort, ’n kroeg vir motorfietsryers in Volusia County, in hegtenis geneem.[15] Die polisie het Moore die volgende dag in Scranton, Pennsilvanië, gevind. Sy het ingestem om ’n bekentenis uit Wuornos te kry in ruil daarvoor dat sy nie vervolg word nie. Moore is saam met die polisie na ’n motel in Florida. Onder polisieleiding het sy verskeie telefoonoproepe na Wuornos gemaak en by haar gepleit om haar haar naam te help skoon kry. Drie dae later, op 16 Januarie 1991, het Wuornos skuld op die moorde beken. Sy het beweer die mans het haar probeer verkrag en sy het hulle uit selfverdediging vermoor.[16][17]

Op 27 Januarie 1992 is Wuornos met behulp van Moore se getuienis skuldig bevind aan die moord op Mallory. Psigiaters vir die verdediging het getuig Wuornos is geestelik onstabiel en is gediagnoseer met onder meer antisosiale persoonlikheidsteuring.[1] Sy is vier dae later tot dood veroordeel.[17][18]

Op 15 Mei 1992 het sy nog drie doodsvonnisse gekry vir die moorde op Dick Humphreys, Troy Burress en David Spears.[1] In Junie 1992 het sy skuld beken aan die moord op Charles Carskaddon en in November 1992 het sy haar vyfde doodsvonnis gekry.[1] In Februarie 1993 het Wuornos skuld beken aan die moord op Walter Jeno Antonio en sy is weer eens tot dood veroordeel. Sy is nie aangekla van die moord op Peter Siems nie, want sy lyk is nooit gevind nie. Sy het altesaam ses doodsvonnisse gekry.[1]

Wuornos is op 9 Oktober 2002 in die Florida-staatsgevangenis tereggestel. Sy is die 10de vrou wat in Amerika tereggestel is nadat die hooggeregshof die verbod op die doodstraf in 1976 opgehef het.[19]

Rolprent[wysig | wysig bron]

Die rolprent Monster met Charlize Theron as Wuornos is in 2003 gemaak. Dit vertel haar verhaal van haar kinderdae tot met haar eerste doodsvonnis. Theron het ’n Oscar as beste aktrise gekry vir haar spel.[20]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 "Aileen Carol Wuornos" (in Portugees). The Clark County Prosecuting Attorney. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Oktober 2019. Besoek op 26 September 2008.
  2. ↑ 2,0 2,1 Macleod, Marlee (29 Februarie 1956). "Aileen Wuornos: Killer Who Preyed on Truck Drivers — A Poor Beginning — Crime Library on" (in Engels). Trutv.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Desember 2019. Besoek op 12 Junie 2012.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Silvio, Heather; McCloskey, Kathy; Ramos-Grenier, Julia (Mei–Junie 2006). "Theoretical consideration of female sexual predator serial killers in the United States". Journal of Criminal Justice. 34 (3): 251–259. doi:10.1016/j.jcrimjus.2006.03.006.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Howard, Amanda; Martin Smith (2004). River of Blood: Serial Killers and Their Victims. Universal-Publishers. p. 332. ISBN 978-1-58112-518-4.
  5. ↑ Howard, Peter (2007). Female Serial Killers: How and Why Women Become Monsters. Penguin. pp. 142–143. ISBN 0-425-21390-0.
  6. ↑ Macleod, Marlee (29 Februarie 1956). "Aileen Wuornos: Killer Who Preyed on Truck Drivers — A Poor Beginning — Crime Library on" (in Engels). Trutv.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2019. Besoek op 12 Junie 2012.
  7. ↑ Reynolds 2003, p. 116.
  8. ↑ Russell, Sue (2002). Lethal Intent. Pinnacle Books. p. 97. ISBN 0-7860-1518-7.
  9. ↑ Griffin, Ayanna M.; Dr. Bruce Arrigo. "The Phenomenon of Serial Murders and Women". McNair Dispatch: An Online Research Journal. University of North Carolina at Charlotte. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Oktober 2008. Besoek op 27 Oktober 2008.
  10. ↑ Reynolds 2003, pp. 116–117.
  11. ↑ "Notorious Crime Profiles Aileen Wuornos" (in Engels). Biography.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Augustus 2011. Besoek op 27 Oktober 2008.
  12. ↑ 12,0 12,1 Reynolds 2003, p. 117.
  13. ↑ Reynolds 2003, pp. 117–118.
  14. ↑ Ventura, Varla (2008). The Book of the Bizarre: Freaky Facts and Strange Stories. Weiser. p. 132. ISBN 978-1-57863-437-8.
  15. ↑ Kennedy, Dolores; Robert Nolin (1994). On a Killing Day: The Bizarre Story of Convicted Murderer Aileen Lee Wournos (sic). S.P.I. Books. p. 48. ISBN 1-56171-293-0.
  16. ↑ Dwyer, Kevin; Jure Fiorillo (6 November 2007). True Stories of Law & Order: SVU. Penguin Group/Berkley. pp. 53–54. ISBN 978-0-425-21735-1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2012. Besoek op 25 Oktober 2014.
  17. ↑ 17,0 17,1 "Timeline of Aileen Wuornos' Crimes". Local 6 News (in Portugees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 November 2007. Besoek op 3 Oktober 2008.
  18. ↑ Dwyer, Kevin; Jure Fiorillo (6 November 2007). True Stories of Law & Order: SVU. Penguin Group/Berkley. pp. 54–55. ISBN 978-0-425-21735-1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Februarie 2012. Besoek op 25 Oktober 2014.
  19. ↑ Hall, K, red. The Oxford Guide to the Supreme Court of the United States. pages 323–4. Oxford University Press.
  20. ↑ "Monster (2003)" (in Engels). IMDB. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 April 2020. Besoek op 3 Oktober 2008.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

  • Hickey, Eric (2010). Serial Murderers and their Victims. Wadworth. ISBN 978-0-495-60081-7.
  • Reynolds, Michael (2003). Dead Ends: The Pursuit, Conviction and Execution of Female Serial Killer Aileen Wuornos, the Damsel of Death. St. Martin's True Crime Library. ISBN 0-312-98418-9.
  • Russell, Sue (2002). Lethal Intent: The Shocking True Story of One of America's Most Notorious Female Serial Killers. Pinnacle. ISBN 0-7860-1518-7.
  • Wuornos, Aileen; Christopher, Berry-Dee (2004). Monster: My True Story. John Blake. ISBN 1-84454-237-8.
  • Wuornos, Aileen; Lisa Kester; Daphne Gottlieb (2012). Dear Dawn: Aileen Wuornos in Her Own Words. Soft Skull Press, 2012. ISBN 1-59376-290-9.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Aileen_Wuornos&oldid=2618062"