Aldo Ciccolini
Aldo Ciccolini (Italiaanse uitspraak: [ˈaldo tʃikkoˈlini]; 15 Augustus 1925 - 1 Februarie 2015) was 'n Italiaans-Franse pianis.
Biografie
[wysig | wysig bron]Aldo Ciccolini is in Napels gebore. Sy vader, wat die titel Markies van Macerata gedra het, het as tipograaf gewerk. Aldo Ciccolini het sy eerste lesse by Maria Vigliarolo d'Ovidio otvang, en in 1934 op 9-jarige ouderdom, met die spesiale toestemming van die direkteur Francesco Cilea, die Napelse Konservatoria betree. Daar het hy klavier by Paolo Denza, 'n leerling van Ferruccio Busoni, en harmonie en kontrapunt by Achille Longo, studeer.
Hy het op 16-jarige ouderdom met sy loopbaan begin in die Teatro San Carlo. Teen 1946 was hy egter beperk daartoe om, om sy gesin se onthalwe in kroeë te speel ten einde te oorleef. In 1949 het hy, ex-aequo (gelykop) met Ventsislav Yankov, die Marguerite Long-Jacques Thibaud-kompetisie in Parys (die ander pryswenners was onder andere Paul Badura-Skoda en Pierre Barbizet ) gewen. Hy het in 1969 'n Franse burger geword en onderrig gegee aan die Conservatoire de Paris vanaf 1970-88, waar sy studente Akiko Ebi, Jean-Yves Thibaudet, Artur Pizarro, Géry Moutier, Nicholas Angelich, André Sayasov en Jean-Luc Kandyoti ingesluit het. Ander studente was Francesco Libetta, Antonio Pompa-Baldi, Domenico Picciché, Ivan Donchev en Jean-Marc Savelli.
Ciccolini was 'n gevierde interpreteerder en voorstander van die klaviermusiek van die Franse komponiste Camille Saint-Saëns, Maurice Ravel, Claude Debussy, Charles-Valentin Alkan en Erik Satie, sowel as dié van minder prominente komponiste soos Déodat de Séverac, Jules Massenet en Alexis de Castillon.
Ciccolini was bekend daarvoor dat hy die musiek van die Spaanse komponiste Isaac Albéniz, Enrique Granados en Manuel de Falla, sowel as van Franz Liszt gespeel het. Die sopraan Elisabeth Schwarzkopf het van hom gesê: "Jy kan jou skaars 'n wonderliker speelgenoot voorstel."
Op 9 Desember 1999 het hy sy loopbaan van 50 jaar in Frankryk gevier met 'n opvoering in die Théâtre des Champs-Élysées in Parys.
Afsterwe
[wysig | wysig bron]Aldo Ciccolini het op 1 Februarie 2015 in sy woning in Parys op 89-jarige ouderdom beswyk. [1]
Opnames
[wysig | wysig bron]Ciccolini het meer as 'n honderd opnames vir EMI-Pathé Marconi en ander platemaatskappye gemaak; onder meer die volledige sonate-siklusse van Mozart en Beethoven, die volledige solo-klavierwerk van Debussy en twee afsonderlike siklusse van die volledige klavierwerke van Satie.
In 2002 is Ciccolini bekroon met die Diapason d'Or vir sy opname van die volledige soloklavierwerke van Janáček vir Abeille Music en vir die van Schumann vir Cascavelles. Sy volledige Beethoven-sonatesiklus is in 2006 weer deur die Cascavelle plate-etiket uitgegee. Hy het ook sulke ongewone repertorium opgeneem soos byvoorbeeld seleksies uit die Péchés de vieillesse van Rossini en die volledige klaviermusiek van Massenet.
Literatuur
[wysig | wysig bron]- Ingo Harden: Aldo Ciccolini, in: Ingo Harden, Gregor Willmes: Pianistenprofile: 600 Interpreten: ihre Biografie, ihr Stil, ihre Aufnahmen. Bärenreiter, Kassel 2008, ISBN 978-3-7618-1616-5, BL. 131–133.
- Alain Pâris: Klassische Musik im 20. Jahrhundert: Instrumentalisten, Sänger, Dirigenten, Orchester, Chöre. 2de uitgebreide, volledig hersiene uitgawe, München 1997, ISBN 3-423-32501-1.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Artikel oor Aldo Ciccolini op die Franse Wikipedia
- *Bellamy, Olivier. Courage and silence. Essay ingesluit in Aldo Ciccolini: Enregistrements EMI 1950–1991 EMI 2009
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "French piano virtuoso, Aldo Ciccolini, dies aged 89" (in Engels). Yahoo.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2016. Besoek op 1 Februarie 2015.
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
