Annie Hofmeyr

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Annie Hofmeyr (* 2 November 1899, Germiston –† 18 Januarie 1995, Stellenbosch[1]) was ’n Afrikaanse skrywer van kultuurhistoriese werke oor die Wes-Kaap, genealogiese studies en ’n drama.

Lewe en werk[wysig | wysig bron]

Herkoms en vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Anna Margaretha Hofmeyr is op 2 November 1899 op Elsburg in Germiston gebore. Haar vader was die prokureur George Morgan Hofmeyr (1867–1928) en haar moeder Anna Elizabeth de Vos (1869–1954).[2]

As agtjarige verhuis sy saam met die gesin na Stellenbosch, waar haar vader die eerste registrateur van die destydse Victoria Kollege was en later Sekretaris van Unie-Onderwys word. Sy gaan skool aan Bloemhof Hoërskool in Stellenbosch, Pretoria Girls High School, Good Hope Seminary in Kaapstad en voltooi dan haar skoolloopbaan aan Hoër Meisieskool Bloemhof.

Verdere studie en loopbaan[wysig | wysig bron]

Vanaf 1918 studeer sy aan die Universiteit van Stellenbosch en behaal in 1921 die Sekondêre Onderwysdiploma. In 1922 en 1923 gee sy skool op Smithfield in die Vrystaat.

Daarna studeer sy in 1924 en 1925 verder in Gemeenskapswerk in Amsterdam, Nederland. By haar terugkeer is sy tot 1929 as onderwyseres verbonde aan die Jongenskool op Stellenbosch.[3]

Dan is sy tussen 1930 en 1936 ’n dosent aan die Friedenheim Kollege op Wellington,[2] waar sy die kerklike maatskaplike kursus instel en later tot graadkursus uitbrei. Hierna verhuis sy weer terug na Stellenbosch, waar sy superintendente is van die Denneoord koshuis en haar moeder versorg tot dié se dood in Januarie 1954.

Hierna sluit sy vanaf 1954 by die plaaslike biblioteek aan as assistent en beklee hierdie posisie tot met 1959. Die Stellenbosse Heemkring, wat inligting en dokumente katalogiseer en bewaar, word onder haar leiding gestig en sy is vise-voorsitster van hierdie organisasie en ook vir etlike jare bestuurslid van die plaaslike tak van die Stigting Simon van der Stel.

Latere jare en sterfte[wysig | wysig bron]

Ná baie jare diens as onderwyser, dosent en bibliotekaris tree sy in 1959 af en wend al haar tyd hierna aan skryf, hoofsaaklik aan die plaaslike geskiedenis. Vir veertig jaar bly sy in Die Laan in Stellenbosch en vanaf 1980 bly sy in Azaleahof, ’n tehuis vir bejaardes.

Sy is op 18 Januarie 1995 in Stellenbosch oorlede en skenk haar private dokumente aan die biblioteek van die Universiteit van die Oranje-Vrystaat.

Skryfwerk[wysig | wysig bron]

Historiese werke[wysig | wysig bron]

Die meulsloot is die kleurryke geskiedenis van die molenwater en die koringmeule van ou Stellenbosch. Die skryf van Die meulsloot het tot gevolg dat die munisipaliteit die verwaarlosing van hierdie sloot ernstig opneem en dit pragtig restoureer met die oorspronklike klippe.[4]

Die Laan en sy mense gaan oor een van die mooiste strate in die land, wat onder eikebome al langs die Eersterivier op die dorp loop. Die boek word ryklik geïllustreer met historiese foto’s, tekeninge en sketsplanne en interessante en insiggewende brokke sosiale geskiedenis en anekdotes word oral ingepas. Die publikasie van Die Laan en sy mense het tot gevolg dat hierdie straat nie in parkeerplek omskep word nie.

Van Riebeeckstraat, Stellenbosch (Noordekant) is ’n soortgelyke weergawe van hierdie straat.

Sy skryf ook twee familiegeskiedenisse, kompleet met geslagsregisters, in Van Erfurt na die Kaap – grepe uit die geskiedenis van die Beyers-familie en My Hofmeyr- en De Vos-familie, terwyl Kleinmond, toe en nou die geskiedenis van hierdie kusdorp weergee.

Oor ’n lang tydperk verskyn daar ook artikels van haar oor aspekte van Stellenbosch se geskiedenis in Eikestadnuus, die plaaslike weekblad.

Die geskiedenis van die Vroue Sendingbond is geskryf vir opvoering tydens die jubileum van die vroue Sendingbond wat in 1941 op Wellington gehou is en is eweneens didakties van aard.

Drama[wysig | wysig bron]

Sy skryf die drama Uit die Groot Trek spesifiek vir die Voortrekker Eeufees van 1938. Dit beeld ’n gesprek uit tussen Oupa, Ouma en hulle kleinkinders in die jaar 1890, waar Oupa en Ouma hulle herinneringe aan die Groot Trek aan die kleinkinders oorvertel. Telkens word die gesprek onderbreek en word hulle vertellings op die verhoog uitgebeeld. Die tonele wat uitgebeeld word, is die afskeid van die Kaap, die inswering van Piet Retief, ’n oggend in die laer, ’n aand in die laer en skoolgaan in die laer. Daar is dus nie dramatiese konflik nie en die drama is eerder didakties van aard.

Publikasies[wysig | wysig bron]

Werke wat uit haar pen verskyn sluit in:[5][6][3]

Jaar Publikasies
1938 Uit die Groot Trek
1941 Die geskiedenis van die Vroue Sendingbond
1967 Die meulsloot
1972 Van Erfurt na die Kaap – grepe uit die geskiedenis van die Beyers-familie
1982 Die Laan en sy mense
1985 Kleinmond, toe en nou
1990 Van Riebeeckstraat, Stellenbosch (Noordekant)
1993 My Hofmeyr- en De Vos-familie

 Bronnelys[wysig | wysig bron]

Boeke[wysig | wysig bron]

  • Dekker, G. Afrikaanse Literatuurgeskiedenis. Nasou Beperk. Kaapstad. Elfde druk, 1970.
  • HAUM. Stellenbosse Galery. HAUM-Uitgewers. Kaapstad en Pretoria, 1974.
  • Kannemeyer, J.C. Geskiedenis van die Afrikaanse literatuur 1. Academica, Pretoria en Kaapstad. Tweede druk, 1984.
  • Van Coller, H.P. (red.) Perspektief en Profiel Deel 2. J.L. van Schaik-Uitgewers. Pretoria. Eerste uitgawe, 1999.

Tydskrifte en koerante[wysig | wysig bron]

  • Anoniem. Mej. Annie steeds skrywer en navorser op 90. Die Burger, 3 November 1989.

Internet[wysig | wysig bron]

Ongepubliseerde dokumente[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]