Atlantiese hoefysterkrap

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Atlantiese hoefysterkrap
St. Lucie County Akwarium, Florida

Secure (NatureServe)[2]
Wetenskaplike klassifikasie edit
Domein: Eukaryota
Koninkryk: Animalia
Filum: Arthropoda
Subfilum: Chelicerata
Orde: Xiphosura
Familie: Limulidae
Genus: Limulus
Spesie:
L. polyphemus
Binomiale naam
Limulus polyphemus
Sinonieme
  • Monoculus polyphemus Linnaeus, 1758
  • Cancer polyphemus Linnaeus, 1758

Die Atlantiese hoefysterkrap (Limulus polyphemus) is die enigste hoefysterkrap wat in Noord-Amerika voorkom. Hulle kom veral op die strande van die Delawarebaai voor om hul eiers te lê. Die ander drie spesies kom aan die kuste van Oos-Asië voor.[3]

Hoefysterkrappe is regte lewende fossiele wat reeds sedert 450 miljoen jaar aan die oseaankuste voorkom.[3] Hulle is daarom wetenskaplik interessant en daar is baie navorsing op hulle gedoen.

Die bloed[wysig | wysig bron]

Die hoefysterkrap se bloed is helderblou en dit word dikwels afgetap vir mediese doeleindes. Dit bevat immuunselle wat baie gevoelig is vir die teenwoordigheid van bakterië. Dit word gebruik om die suiwerheid van entstowwe te toets.

Nie alle krappe oorleef egter die aftap van hulle bloed nie en die diere word ook geëet en vir visaas gebruik. Dit bedreig die spesie se voortbestaan en alternatiewe toetse is nou ontwikkel.[3]

Die oë[wysig | wysig bron]

Hoefysterkrappe het elf oë. Hulle het twee groot laterale saamgestelde oë, wat elk ongeveer 1 000 trosse fotoreseptore of ommatidia bevat. 'n Klein lens binne elke ommatidium fokus lig vanaf 'n klein stukkie visuele ruimte op elke fotoreseptorgroepering, wat deur 'n senuvesel inligting oor plaaslike veranderinge in ligintensiteit na die brein oordra. Daar is drie pare bykomende eenvoudige oë aan die bokant van die dier se eerste (anterior) hoofliggaamsgedeelte, die mediane osellêre oë en die laterale en mediane larwale oë.[4]

Die kieue[wysig | wysig bron]

Die dier se kieuboeke bevat 'n kraakbeenagtige endoskelet. Die ekstrasellulêre matriks bevat chondroïtien-4-sulfaat en reageer net soos gewerwelde kraakbeen op histochemiese toetse vir glikoosaminoglikane (GAG's).[5]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Smith, D.R.; Beekey, M.A.; Brockmann, H.J.; King, T.L.; Millard, M.J.; Zaldívar-Rae, J.A. (2016). "Limulus polyphemus". IUCN Red List of Threatened Species. 2016: e.T11987A80159830. doi:10.2305/IUCN.UK.2016-1.RLTS.T11987A80159830.en. Besoek op 19 November 2021.
  2. "Limulus polyphemus. NatureServe Explorer 2.0". explorer.natureserve.org. Besoek op 7 Julie 2023.
  3. 3,0 3,1 3,2 Katie Pavid (2020). "ANTHROPOCENE: Horseshoe crab blood: the miracle vaccine ingredient that's saved millions of lives". NHM.{{cite web}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  4. Richard Payne (2019). Phototransduction in Limulus Photoreceptors, Reference Module in Neuroscience and Biobehavioral Psychology. Elsevier. doi:10.1016/B978-0-12-809324-5.21583-6. ISBN 9780128093245.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  5. Brian K. Hall (2005). Chapter 4 - Invertebrate Cartilages, in: Bones and Cartilage. Academic Press. pp. 51–63. doi:10.1016/B978-012319060-4/50006-3. ISBN 9780123190604. {{cite book}}: Onbekende parameter |editors= geïgnoreer (hulp)AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)