Hof van Justisie van die Europese Unie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Politiek van die Europese Unie
Europese Parlement
Europese Raad
Europese Kommissie
Raad van die Europese Unie
President van die Europese Kommissie
President van die Europese raad
President van die Europese Parlement
Hof van Justisie (ECJ)
Verkiesings
Portaal Europa

Die Hof van Justisie van die Europese Unie (Engels: CJEU Court of Justice of the European Union) is 'n instelling van die Europese Unie.[1]

Die hof bestaan uit drie dele

  1. Die Europese Hof van Justisie (Engels: ECJ European Court of Justice)
  2. Die Algemene Hof (van die EU)
  3. Spesiale howe wat ingestel kan word
    Die enigste voorbeeld is die Hof vir Amptenare sake wat in 2004 ingestel is.

Die Hof van Justisie van die Europese Unie is in 1952 gestig en het die missie om seker te stel "dat die wet gehandhaaf word" "in die interpretasie en toepassing" van die Europese Verdrae.[2]

Dele van hierdie missie is:

  1. Om die wettigheid van die handelinge van die instellings van die EU na te gaan.
  2. Om te verseker dat die Lidstate die verpligtings onder die Verdrae nakom.
  3. Om die wet van die Europese Unie te interpreteer op versoek van die nasionale regbanke.

Elke lidstaat het sy eie taal/tale en regstelsel en die nasionale howe pas ook die Europese wetgewing toe. Die CJEU moet daarom die beginsel van die veeltaligheid volledig in uitvoering bring en beskik oor taalvoorsienings wat uniek in die wêreld is.[2]

Die Europese Hof van Justisie (ECJ)[wysig | wysig bron]

Hierdie hof het voor die Verdrag van Lissabon die naam Hof van Justisie van die Europese Gemeenskappe gehad.

Die hof het 'n aansienlike rol gespeel in die ontwikkeling van die Europese Unie. In hulle uitsprake het hulle dikwels die kant van die (swak) supranasionale owerhede ('Brussel') gekies en daarmee die integrasieproses 'n hupstoot gegee wat nie alle leiers van die lidstate so bedoel of gewil het nie. 'n Goeie voorbeeld is die isoglukose-hofsaak (1980) wat die posisie van die Europese Parlement teenoor die (nasionale) politici van die Europese Raad versterk het. Dit is dikwels die gevolg van die swakte van die supranasionale sentrum in Brussel teenoor die verdeeldheid van die nasionale leiers, wat ruimte geskep het vir die Hof om uitsprake te doen wat integrasie bevorder het.

Hierdie hof is daarom heelparty kere beskuldig van justisiële aktivisme, veral deur mense wat Europese integrasie teenstaan. Nasionale leiers soos die Franse president Giscard d'Estaing in die 1980s en die Duitse kanselier Helmut Kohl in die 1990s het die hof openlik bekritiseer. Ná die toetreding van baie nuwe lede in Oos-Europa het die kritiek nog sterker geword, veral ná die omstrede hofsake van die Laval-kwartet en van Mangold. Kritiek op die ECJ het 'n belangrike rol gespeel in die debat oor Brexit in die Verenigde Koninkryk.[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Moenie hierdie hof met die Europese Hof vir die Menseregte verwar nie, wat deel is van die Raad van Europa wat 47 lidstate het en nie van die EU nie.
  2. 2,0 2,1 curia; webwerf van die CJEU
  3. The European Court of Justice and legal integration: perpetual momentum? R. Danie Kelemen, Susanne K. Schmidt in The Power of the European Court of Justice Routledge, 2014, ISBN 1-317-98129-4, ISBN 978-1-317-98129-9