Otjiwarongo
Otjiwarongo | |
|---|---|
 Uitsig oor Otjiwarongo | |
 Wapen | |
  Otjiwarongo | |
| Koördinate: 20°27′51″S 16°39′10″O / 20.46417°S 16.65278°OKoördinate: 20°27′51″S 16°39′10″O / 20.46417°S 16.65278°O | |
| Land |  Namibië |
| Streek | Otjozondjupa |
| Stigting | 1892 |
| Bevolking | |
| • Totaal | 22 960 |
| Tydsone | UTC+2 (SAST) |
| Areakode | 067 |
| Webwerf | http://www.otjiwarongomun.org |
Otjiwarongo is 'n dorp in Namibië in die administratiewe afdeling Otjozondjupa, 69 km suidoos van Outjo en 252 km noordwes van Windhoek met 'n geskatte bevolking in 2010 van 22 964. Dit is 'n vername sentrum vir beesboerdery. Die B1-hoofweg gaan deur die dorp.
Geskiedenis[wysig | wysig bron]
Herero's het in prekoloniale tye hier gewoon onder kaptein Kambazembi.[1] Die dorp het ontstaan uit 'n Rynse sendingstasie wat in 1891 gestig is en later uit 'n Duitse garnisoen wat van 1904 af hier gestasioneer was. 'n Verdere aansporing vir ontwikkeling het in 1907 gekom toe die smalspoorlyn die dorp bereik het. Dit het eers na die beëindiging van die Duitse bewind 'n dorpsbestuursraad (1928) gekry en verwerf munisipale status in 1939. 'n Aantal terugkerende Angola-boere, afstammelinge van die sogenaamde Dorslandtrek, het hulle sedert 1933 hier kom vestig. Die naam is Herero en beteken na bewering plek van die vet beeste of andersins mooi plek.
Geskiedenis van NG gemeente[wysig | wysig bron]
Die NG gemeente Otjiwarongo is reeds op 14 November 1902 deur 'n besoekende predikant wat vanaf Walvisbaai per oskar na Grootfontein onderweg was, onder die naam Moria naby Grootfontein gestig. Gemeentelede het aanvanklik verspreid, maar veral rondom Grootfontein gewoon, maar hulle geledere is versterk deur nuwe intrekkers veral ná Suid-Afrika Suidwes-Afrika as mandaatgebied oorgeneem het. Die hoeksteen vir die eerste kerksaal op Otjiwarongo is op 23 Februarie 1929 gelê. Die bediening van die gemeente, so groot soos die Vrystaat en die destydse Transvaal saam, was 'n haas onbegonne taak. Gemeentelede het baie gely tydens die Groot Depressie. Ontevredenes in die gemeente het in 'n stadium afgestig (die sogenaamde Immanuel-gemeente) en hulle eie saal op Kalkfeld gebou, maar na hulle nie 'n leraar kon bekom nie en hoewel baie pogings tot versoening misluk het, is die gemeente uiteindelik weer op 25 Maart 1939 onder die nuwe naam Otjiwarongo verenig. 'n Nuwe kerk en pyporrel is met die gemeente se 50-jarige bestaansvieringe in 1952 in gebruik geneem. Die gemeente Otjiwarongo-Suid is in 1963 afgestig, maar weens die ontvolking van die platteland en ander faktore in die jare negentig by die moedergemeente ingelyf.
Lugvervoer[wysig | wysig bron]
Die dorp beskik oor 'n lughawe, die Otjiwarongo-lughawe.
Besienswaardighede[wysig | wysig bron]
- Die Paresis-park bied sportvelde, 'n swembad en 'n woonwapark.
- Krokodilplaas.
- Die antieke stoomlokomotief No. 41 staan op die stasie. Dit is oorspronklik uit Duitsland gebring om erts van Tsumeb na die hawe van Swakopmund te vervoer.
Susterstede[wysig | wysig bron]
|
Buiteland |
Binneland |
Sien ook[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Cassidy, Joseph (2009). Place Names of Namibia A Historical Dictionary. Windhoek: Macmillan Education Namibia Publishers (Pty) Ltd. p. 86. ISBN 978-99916-0-654-5.
Bronne[wysig | wysig bron]
- Rosenthal, Eric (red.). Ensiklopedie van Suidelike Afrika. Londen en New York: Frederick Warne & Kie Bpk.
- Olivier, ds. P.L. (samesteller), Ons gemeentelike feesalbum. Kaapstad en Pretoria: N.G. Kerk-uitgewers, 1952.
- Mayhew, Vic (red.),Illustrated Guide to Southern Africa, Reader's Digest, Kaapstad, 1980