Gaan na inhoud

Perseus-sterrestelselswerm

Koördinate: Sky map 03h 19m 48.1s, +41° 30′ 42″
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Perseus-sterrestelselswerm

Waarnemings van die Chandra-X-straalsterrewag van die sentrale deel van die Perseus-sterrestelselswerm. Kleurkode: Energie (rooi 0,3-1,2 keV, groen 1,2-2 keV, blou 2-7 keV). Instrument: ACIS.
Bron: Nasa/CXC/IoA/A.Fabian e.a.
Soort Sterrestelselswerm
Sterrebeeld Perseus
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 03hh 18m[1]
Deklinasie +41° 30′[1]
Afstand (ligjaar) 240
Rooiverskuiwing 0,01790 (5 366 km/s)[1]
Helderste stelsel NGC 1275
Aantal stelsels 500 – 1 000
Ander name
Abell 426,[1] NGC 1275-sterrestelselswerm,[1] LGG 88
Portaal Portaalicoon Sterrekunde

Die Perseus-sterrestelselswerm (Abell 426) is ’n sterrestelselswerm in die sterrebeeld Perseus. Dit het ’n rooiverskuiwing van 5 366 km/s en ’n deursnee van 863′.[1] Dit is een van die naaste ryk swerms en bevat 500 tot 1 000 sterrestelsels in ’n wolk van gas.

Eienskappe

[wysig | wysig bron]

Die swerm bestaan hoofsaaklik uit gelerige elliptiese en lensvormige sterrestelsels en het ’n geskatte gesamentlike massa van 2×1015 M.

Die swerm bevat onder meer die sterk radiobron Perseus A (3C 84), wat met die reusagtige sterrestelsel NGC 1275 in die middel van die swerm verbind word. Die plasma in die middel van die swerm om NGC 1275 is ook die bron van sterk X-strale, wat die Perseus-sterrestelselswerm die helderste swerm in die X-straalband maak.

In 2003 het ’n span sterrekundiges onder leiding van dr. Andrew Fabian aan die Universiteit van Cambridge ná 53 uur van waarnemings met Chandra die diepste akoestiese toon nog in die heelal ontdek, ’n B♭.[2] ’n Mens sal nie die toon kan hoor nie, want dit is 57 oktawe laer as die middelste sleutels van ’n klavier.[2] Dit lyk of die radiogolwe uit die aktiewe kern van NGC 1275 kom.

Sien ook

[wysig | wysig bron]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Nasa/Ipac Extragalactic Database". Results for Perseus Cluster. Besoek op 28 November 2006.
  2. 2,0 2,1 Fabian A.C., et al., A Deep Chandra observation of the Perseus cluster: shocks and ripples, 2003, MNRAS, 344, L43

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]