Rupert Brooke
FOREVER ENGLAND
Rupert Brooke
Engelse digter
Gebore
3 Augustus 1887
in Rugby, Warwickshire, Engeland,
Groot-Brittanje
Oorlede
23 April 1915
Egeïese See, voor die Griekse eiland Skyros
Literêre stroming
Edwardiaanse poësie
Digtersgroepe
Bloomsbury Group
Georgian Poets
Bekende werke
The Soldier (1914)
Handtekening
Rupert Chawner Brooke (* 3 Augustus 1887, † 23 April 1915) was 'n Engelse digter wat wye bekendheid verwerf het met sy idealistiese oorlogsonnette wat hy gedurende die Eerste Wêreldoorlog geskryf het, veral die gedig The Soldier wat die romantiese stemming en patriotiese gevoelens van sy Britse tydgenote aan die begin van die oorlog weerspieël. Vir 'n kort rukkie het hy die stem van sy nasie geword.
Hy was die eerste van 'n groep digters wat later as die War Poets (Oorlogsdigters) bekend sou staan (Wilfred Owen, Siegfried Sassoon, Isaac Rosenberg en ander). Weens sy ontydige dood is hy die realiteit en verskrikkings van die Groot Oorlog gespaar gebly.
Brooke het sy kort lewe ten volle geleef en hom nie net as digter nie, maar ook as geleerde, toneelskrywer, literêre kritikus, reisskrywer, politieke aktivis en soldaat bekwaam. Hy het van die bekendste persoonlikhede van sy generasie onder sy vriende getel, waaronder Virginia Woolf, Winston Churchill en W. B. Yeats. Sy persoonlike sjarme, talent, passie en energie het groot bewondering by sy tydgenote uitgelok. Vanweë sy seunsagtig aantreklike gesig het die Ierse digter W. B. Yeats hom as "die mooiste jong man in Engeland" beskryf.[1]
Brooke het in Rugby skoolgegaan waar sy pa as sportonderwyser aangestel is. Hier het hy homself sowel op akademiese asook op sportgebied onderskei - onder meer as sokker- en krieketspeler. Gedurende sy studies aan die King's College in Cambridge, waar hy in 1906 sy eksamen afgelê het, het hy in sosialistiese gedagtes begin belangstel en by die Fabian Society aangesluit waar hy later as president van die plaaslike vereniging verkies is. Vanaf 1911 is sy gedigte gepubliseer.
Brooke het 'n tyd lank in Duitsland gestudeer - een van sy befaamde gedigte, The Old Vicarage, Grantchester, het in Mei 1912 in die Berlynse Café des Westens ontstaan[2] - en deur Italië gereis, asook 'n hele jaar (tussen 1913 en 1914) in die Verenigde State, Kanada en op Suidsee-eilande deurgebring, maar sy mees geliefde verblyfplek was die landelike omgewing van Grantchester waarvoor hy in The Old Vicarage 'n ongewone loflied sing.
Ná die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog het hy by die Koninklike Britse Vloot aangesluit. Sy eerste vlootekspedisie na Antwerpen in België was allesbehalwe 'n militêre sukses nadat sy eenheid tot 'n haastige terugtog gedwing is. Sy volgende ekspedisie na die Dardanelle sou sy laaste wees.
'n Muskietbyt en 'n bloedvergiftiging wat hy as gevolg daarvan opgedoen het terwyl hy op pad na Gallipoli was, het sy ontydige afsterwe aan boord van 'n Franse hospitaalskip voor die Griekse eiland Skyros veroorsaak. Rupert Brooke is in 'n olyfbos op dié eiland ter ruste gelê.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Nigel Jones: Rupert Brooke: Life, Death & Myth. Londen: Richard Cohen Books 1999, bl. 110, 304
- ↑ "The Reader Organisation: Featured Poem, 27 April 2009. Besoek op 25 Februarie 2015". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Julie 2015. Besoek op 25 Februarie 2015.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Rupert Brooke.- The Rupert Brooke Society
- Rupert Brooke on Skyros
Normdata  |
|
|---|