Gaan na inhoud

Samuel Huntington

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Samuel P. Huntington)
Samuel P. Huntington
Samuel Huntington in 2004 by die World Economic Forum
Gebore
Samuel Phillips Huntington

(1927-04-18)18 April 1927
Sterf24 Desember 2008 (op 81)
Martha's Vineyard, Massachusetts
NasionaliteitVlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Alma materHarvard-universiteit, Universiteit van Chicago, Yale-universiteit
BeroepPolitoloog
Bekend virThe Clash of Civilizations
Politieke partyDemokratiese Party
Ouer(s)Dorothy Sanborn (née Phillips) en Richard Thomas Huntington

Samuel Phillips Huntington (New York, 18 April 1927 – Martha's Vineyard, 24 Desember 2008) was 'n Amerikaanse politiekoloog. Hy was hoogleraar aan die Harvard-universiteit en verwerf bekendheid deur sy werk The Clash of Civilizations.

Biografie

[wysig | wysig bron]

Huntington is gebore op 18 April 1927 in New York. Hy was die seun van uitgewer Richard Thomas Huntington en Dorothy Sanborn, skryfster van kort verhale. Sy grootvader van moederskant was ook uitgewer: John Sanborn Phillips (1861-1949) was een van die stigters van die invloedryke politiek-literêre maandblad McClure's Magazine en later van die meer populêre The American Magazine.

Huntington studeer aan die Yale-universiteit en behaal sy einddiploma met onderskeiding op sy agttiende leeftyd. Na sy diens in die leër het hy 'n meesters graad aan die universiteit van Chicago behaal. Sy doktorsgraad behaal hy aan die universiteit van Harvard, waar hy daarna as 23 jarige klasgee in die politieke wetenskap.

Akademiese loopbaan

[wysig | wysig bron]

Van 1950-1959 was hy werksaam in Harvard, waar hy klas gegee het in bestuurskunde. In 1957 publiseer hy sy eerste belangrike boek, The Soldier and the State: The Theory and Politics of Civil-Military Relations, wat geïnspireer was deur die ontslag weens insubordinasie van generaal Douglas MacArthur teen president Harry S. Truman in 1951. Omdat die boek by verskynsel baie omstrede was, is Huntington ontslaan in 1959. Met sy vriend die politikoloog Zbigniew Brzeziński, wat ook deur Harvard uitgewerk is, vertrek hy na die Columbia-universiteit in New York, waar hy universiter hoofdosent geword het en ook die funksie het van onderdirekteur van die Instituut vir Oorlog en Vrede Studies word. In 1963 is Huntington gevra om terug te kom na Harvard om daar hoogleraar te word. Hy het ingestem tot die versoek, en bly daar aan as hoogleraar politieke wetenskap tot met sy dood. In 1965 is hy lid van die Amerikaanse Akademie vir Kuns en Wetenskap. In 1970 stig hy met die diplomaat Warren Demian Manshel die tydskrif Foreign Policy.

Sy tweede belangrike boek was Political Order in Changing Societies (1968), waarin hy die opvatting kritiseer dat ekonomiese en sosiale vooruitgang in onlangs gedekoloniseerde lande outomaties stabiele demokrasie sou oplewer.

As adviseur van die Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Sake adviseer hy, ook deur 'n invloedryke artikel in die tydskrif Foreign Affairs (1968), vir die konsentrasie van die landelike bevolking van Suid-Vietnam as metode om die Viëtkong te isoleer. Hy was ook mede-outeur van The Crisis of Democracy, oor die regeerbaarheid van demokrasieë.Dit was 'n verslag uit 1976 aan die Trilaterale Kommissie, 'n dinktenk gestig deur David Rockefeller. Onder Jimmy Carter was hy in 1977-1978 veiligheidskoordineerder van die Nasionale Veiligheidsraad, die presidentiële advieskommissie van Buitenlandse Sake.

Botsende beskawings

[wysig | wysig bron]
Kaart gebaseer op Huntington se "Botsende beskawings". Die  Westerse-, Latynse-Amerikaanse-, Japannese-, Chinese-, Hindoeïstiese-, Islamitiese-, Ortodokse- en  Afrika-kulture.

In 1993 het Huntington die artikel The Clash of Civilizations? gepubliseer in die blad Foreign Affairs. Die idees bou hy uit in die boek The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996). Huntington stel dat in die 21ste eeu die konflikte veral tussen kulture in plaas van ideologieë sou afspeel. Huntington onderskei die volgende kulture:

Terwyl daar in die Koue Oorlog ideologiese konflik tussen die kapitalistiese Weste en die kommunistiese Oos-Blok plaasgevind het, sien Huntington dit nou as konflik tussen die genoemde groot beskawings. Hierdie kulturele benadering kontrasteer die kontemporêre wêreld met die klassieke idee van soewereine state, waarin kulturele verskille verstaan moet word, en kultuur eerder as die staat aanvaar moet word as die rede vir huidige en toekomstige konflik. So, Westerse nasies sal hul dominante posisie verloor as hulle nie die onversoenbare aard van kulturele spanning erken nie. Huntington argumenteer dat hierdie na-Koue Oorlog-verskuiwing in geopolitieke organisasies en strukture van die Weste vereis om hulself kultureel te versterk deur die opsegging van sy ideaal van demokratiese universalisme en sy onophoudelike militêre ingryping. Ter beklemtoning van dié punt het Huntington in 1996 gesê: "In die opkomende wêreld van etniese konflik en burgerlike botsing het Westerse geloof in die universaliteit van die Westerse kultuur drie probleme: dit is vals, dit is immoreel, en dit is gevaarlik."

Kritici (byvoorbeeld artikels in Le Monde Diplomatique) stel dat The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order voorsien die teoretiese legitimering van Amerikaans-veroorsaakte Westerse aggressie teen China en die wêreld se Islamitiese en Ortodokse kulture. Ander kritici argumenteer dat Huntington se taksonomie vereenvoudig en arbitrêr is en nie die interne dinamika en partydige spanning binne beskawings in ag neem nie. Verder beweer kritici dat Huntington ideologiese mobilisering deur elite en onvervulde sosio-ekonomiese behoeftes van die bevolking verwaarloos as die werklike oorsaaklike faktore van konflik. Dit ignoreer ook konflikte wat nie goed pas by die kulturele grense wat deur hom geïdentifiseer is nie, en hulle reken dat sy nuwe paradigma is niks anders as realistiese denke waarin "state" vervang word deur "beskawings" nie. Huntington se invloed op die Amerikaanse beleid is vergelyk met dié van die Britse historikus Arnold J. Toynbee se omstrede godsdienstige teorieë oor Asiatiese leiers in die vroeë twintigste eeu.

Bronne

[wysig | wysig bron]
  • The Atlantic, December 2001: Robert D. Kaplan, 'Looking the World in the Eye'
  • Book of Members, 1780-2010: Chapter H. American Academy of Arts and Sciences.
  • Samuel Huntington, 81, political scientist, scholar, Harvard Gazette. News.harvard.edu.
  • Hierdie artikel is vertaal uit die Nederlandse Wikipedia

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]