Cleopatra VII: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
Wie bring sulke belaglike veranderings aan?
Skakel
Lyn 19: Lyn 19:
}}
}}


'''Cleopatra VII Philopator''' ([[Grieks]]: Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ; [[69&nbsp;v.C.]] – 12 Augustus [[30&nbsp;v.C.]]), in die geskiedenis bekend as '''Cleopatra''' of '''Kleopatra''', was die laaste aktiewe [[farao]] van [[Antieke Egipte]] en was bekend vir haar skoonheid. Sy was eers die minnares van [[Julius Caesar]] en later dié van [[Marcus Antonius]]. Nadat sy en Antonius deur [[Augustus Octavianus|Octavianus]]<!-- Octavius --> se weermag verslaan is, het sy volgens oorlewering met 'n Egiptiese kobra selfmoord gepleeg.<ref name="HAT Taal-en-feitegids">HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8</ref> Sy is net vir ’n kort rukkie deur haar seun en medeheerser [[Caesarion]] oorleef. Haar naam is afgelei van die [[Antieke Griekeland|Antieke Griekse]] naam Κλεοπατρα (Cleopatra), wat beteken "glorie van die vader".<ref>{{cite web |title=Cleopatra: Meaning & History |url=http://www.behindthename.com/name/cleopatra |publisher=Behind the Name.com |accessdate=4 April 2014}}</ref><ref>{{cite web |title=Kleopatros: Meaning & History |url=http://www.behindthename.com/name/kleopatros |publisher=Behind the Name.com |accessdate=4 April 2014}}</ref>
'''Cleopatra VII Philopator''' ([[Grieks]]: Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ; [[69&nbsp;v.C.]] – 12 Augustus [[30&nbsp;v.C.]]), in die geskiedenis bekend as '''Cleopatra''' of '''Kleopatra''', was die laaste aktiewe [[farao]] van [[Antieke Egipte]] en was bekend vir haar skoonheid. Sy was eers die minnares van [[Julius Caesar]] en later dié van [[Marcus Antonius]]. Nadat sy en Antonius deur [[Augustus Octavianus|Octavianus]]<!-- Octavius --> se weermag verslaan is, het sy volgens oorlewering met 'n Egiptiese kobra selfmoord gepleeg.<ref name="HAT Taal-en-feitegids">HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8</ref> Sy is net vir ’n kort rukkie deur haar seun en medeheerser [[Ptolemeus XV Caesarion|Caesarion]] oorleef. Haar naam is afgelei van die [[Antieke Griekeland|Antieke Griekse]] naam Κλεοπατρα (Cleopatra), wat beteken "glorie van die vader".<ref>{{cite web |title=Cleopatra: Meaning & History |url=http://www.behindthename.com/name/cleopatra |publisher=Behind the Name.com |accessdate=4 April 2014}}</ref><ref>{{cite web |title=Kleopatros: Meaning & History |url=http://www.behindthename.com/name/kleopatros |publisher=Behind the Name.com |accessdate=4 April 2014}}</ref>


== Bewind ==
== Bewind ==

Wysiging soos op 15:21, 19 Junie 2018

Cleopatra VII
Cleopatra VII Thea Philopator
Borsbeeld van Cleopatra VII (Altes Museum, Berlyn).
Borsbeeld van Cleopatra VII (Altes Museum, Berlyn).
Farao van die Ptolemeïese Dinastie
Periode 51 v.C.12 Augustus 30 v.C. (21 jaar)
Voorganger Ptolemeus XII Auletes
Vader Ptolemeus XII Auletes
Moeder Cleopatra V (vermoedelik)
Gebore 69 v.C.
Alexandrië, Egipte
Oorlede 12 Augustus 30 v.C. (op 39)
Alexandrië
Cleopatra VII in Egiptiese hiërogliewe
Serech of Horusnaam
G5
wr
r
nbnfrnfrnfrH2
x
O22
Nomen of geboortenaam
G39N5
 
q
rw
iwApAd
r
tAH8
Portaal  Portaalicoon   Antieke Egipte

Cleopatra VII Philopator (Grieks: Κλεοπάτρα Φιλοπάτωρ; 69 v.C. – 12 Augustus 30 v.C.), in die geskiedenis bekend as Cleopatra of Kleopatra, was die laaste aktiewe farao van Antieke Egipte en was bekend vir haar skoonheid. Sy was eers die minnares van Julius Caesar en later dié van Marcus Antonius. Nadat sy en Antonius deur Octavianus se weermag verslaan is, het sy volgens oorlewering met 'n Egiptiese kobra selfmoord gepleeg.[1] Sy is net vir ’n kort rukkie deur haar seun en medeheerser Caesarion oorleef. Haar naam is afgelei van die Antieke Griekse naam Κλεοπατρα (Cleopatra), wat beteken "glorie van die vader".[2][3]

Bewind

Cleopatra het tot die Ptolemeïese Dinastie behoort, ’n familie van Griekse oorsprong wat ná Alexander die Grote se dood oor Egipte regeer het tydens die Hellenistiese tydperk. Sy het haar laat vereer as die Egiptiese godin Isis. Cleopatra het aanvanklik regeer saam met haar pa, Ptolemeus XII Auletes, en later saam met haar broers, Ptolemeus XIII en Ptolemeus XIV – met wie sy volgens Egiptiese tradisie getroud is. Sy het egter later die alleenheerser geword. As farao het sy ’n verhouding met Julius Caesar aangeknoop, wat haar houvas op die troon verstewig het. Sy het later haar seun by Caesar, Caesarion, as medeheerser in naam aangewys.

Sy het Caesar na Rome gevolg, maar ná sy moord in 44 v.C na Egipte teruggekeer, waar sy ’n verhouding met Marcus Antonius aangeknoop en saam met hom Caesar se wettige erfgenaam, Gaius Julius Caesar Octavianus (later bekend as Augustus), teengestaan het. By Antonius het sy drie kinders gehad: die tweeling Cleopatra Selene II en Alexander Helios, en nog ’n seun, Ptolemeus Philadelphus. Nadat hulle in die Slag van Actium deur Octavianus se magte verslaan is, het Antonius selfmoord gepleeg en Cleopatra het sy voorbeeld op 12 Augustus 30 v.C. gevolg.[4]

Sy is vir ’n kort rukkie oorleef deur haar seun Caesarion, wat deur sy ondersteuners as farao aangewys is, maar hy is kort daarna op bevel van Octavianus vermoor. Egipte het toe die Romeinse provinsie Aegyptus geword.

Nalatenskap

Cleopatra is vandag steeds ’n gewilde figuur in die Westerse kultuur. Sy leef voort in verskeie kunswerke en baie dramatiserings van haar lewe, onder meer William Shakespeare se tragedie Antonius en Cleopatra (Antony and Cleopatra) en die 1963-rolprent Cleopatra. In die meeste gevalle word sy as ’n groot skoonheid uitgebeeld en haar opeenvolgende verhoudings met van die wêreld se magtigste mans word beskou as ’n teken van haar estetiese en seksuele aantrekkingskrag.

Verwysings

  1. HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
  2. "Cleopatra: Meaning & History". Behind the Name.com. Besoek op 4 April 2014.
  3. "Kleopatros: Meaning & History". Behind the Name.com. Besoek op 4 April 2014.
  4. "Who Was Cleopatra? (bl. 2)". Smithsonian Magazine. Besoek op 22 Januarie 2008.

Bibliografie

  • Swart, Marius J.: Raar leiers. Stellenbosch: U.U.B., 1967.

Eksterne skakels