Gaan na inhoud

Steven Pinker

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Steven Pinker
Steven Pinker in 2011
Gebore
Steven Arthur Pinker

18 September 1954
NasionaliteitVerenigde State van Amerika en Kanada
BeroepTaalkundige, eksperimentele sielkundige en skrywer
Bekend virThe Language Instinct (1994), How the Mind Works (1997), The Blank Slate (2002), The Better Angels of Our Nature (2011) en Enlightenment Now (2018)

Steven Arthur Pinker (Montreal, 18 September 1954) is 'n Kanadese-Amerikaanse taalkundige, eksperimentele sielkundige en skrywer van wetenskaplike boeke vir 'n wye gehoor. Hy is bekend vir sy idees op die gebied van die kognitiewe wetenskap. Die basis van sy werk is evolusionêre sielkunde en die oortuiging dat die brein in sy funksionering vergelykbaar is met die rekenaar (die berekeningsteorie van die gees). Pinker het in 2003 klasgegee aan die Harvard-universiteit in die Verenigde State. Hy was 'n professor aan die Massachusetts Institute of Technology van 1989 tot 2003. Pinker hou van debatvoer en skryf vir verskillende media. Hy is ook wêreldwyd 'n gewilde spreker en is in die top 10 van die invloedrykste sielkundiges van ons tyd.[1]

Taalontwikkeling

[wysig | wysig bron]

Pinker is veral bekend vir sy teorie dat taal 'n instink is, 'n biologiese aanpassing wat gevorm word deur natuurlike seleksie, en nie 'n neweproduk van menslike intelligensie nie.

As eksperimentele sielkundige is hy gefokus op die interaksie tussen die brein en taalontwikkeling, soos die vermoë om beelde te skep en dit later te herken. Pinker meen dat die verskynsel van taal hoofsaaklik ontstaan het as gevolg van menslike evolusie. En die evolusie duur nog voort. Benewens die ontwikkeling van taalgeheue, soek die kind na die onderlinge samehang van die woorde. Volgens Pinker word daar byvoorbeeld byna elke nuwe generasie 'n nuwe taal gebore, gebaseer op die data wat die kleuter ontvang.[2]

Dit kontrasteer hom met Noam Chomsky en ander wat die menslike taalinstink as 'n neweproduk van ander aanpassings sien. Volgens Chomsky het almal by geboorte die vermoë om te praat en te skryf danksy ons verhoogde breinvolume, wat ons in staat stel om patrone te herken en te redeneer. Hy noem dit 'n soort universele grammatika.[3]

Pleidooi vir Verligting

[wysig | wysig bron]

In sy boek, Enlightenment Now (2018), pleit Pinker vir 'n herevaluering van die tydperk van Verligting: wetenskaplik verworwe kennis moet die beginpunt van denke wees eerder as geloof, tradisie of ideologie. Volgens hom moet verhouding die leidende beginsel wees om die mensdom en vooruitgang in die regte perspektief te plaas.[4]

Die voorwaartse beweging wat die wêreld deur die eeue heen gemaak het, het so normaal geword dat die verligting nie meer ons prestasies verdedig nie. In hierdie vakuum raak ekstremistiese magte sowel links en regs aktief. Pinker wys op populisme en godsdienstige fundamentalisme.[5]

Met harde syfers en statistieke wys Pinker dat die meeste oordeelsdagdenke en doemprofete verkeerdelik die einde van die tyd aankondig. Hy wys daarop dat wêreldwyd kindersterftes afneem, armoede minder mense raak, misdaad afneem en daarmee saam die aantal slagoffers van geweld. Na 1990 was daar 'n duidelike afname in die aantal burgeroorloë en minder sterftes weens oorlogsgeweld. Die welvaart neem toe, soos die syfers van Pinker getoon het. Nie net in Europa en die Verenigde State nie, maar ook in Asië en Afrika.

Maar daar is 'n verskil tussen feite, soos aangebied deur Steven Pinker, en die algemene populêre beskouing, waarin die beeld wat deur die massamedia geskep word 'n belangrike rol speel. Die nuus dek verkieslik nie dinge wat positief verloop of waar die lewe normaal is nie. Voorvalle en rampe voed openbare debat en dit lei, meen Pinker, tot 'n skewe siening van die werklikheid en die opvatting dat die wêreld vol risiko's en bedreigings is. Hy vermoed die makers van die nuus en politici van populistiese partye hierby baat vind. Hy voer aan op grond van die verligting om oplossings te soek vir werklike bestaande probleme.

Vrees van vordering

[wysig | wysig bron]

Pinker wy in sy boek Enlightenment Now 'n spesiale hoofstuk aan veiligheid, met baie aandag aan verkeersveiligheid en ander sterfkanse buiten die ouderdom. Hy wys met syfers dat baie die afgelope 50 tot 100 jaar ten goede verander het. Aan die ander kant durf baie mense nie dadelik die hedendaagse samelewing veilig en vreedsaam noem nie. Die vrees vir terroriste-aanvalle en die gevare van migrasie is meer eggo as die tye van vrede en vooruitgang waarin ons leef.[6]

Sielkundiges Daniel Kahneman en Amos Tversky noem dit die beskikbaarheidsheuristiek. Die rede vir 'n algemene gevoel van ongemak en die vrees dat die wêreld gaan eindig, kan verklaar word deur die brein se werking. As ons 'n spesifieke onderwerp, metode of besluit oorweeg, kom dinge onmiddellik in ons gedagtes op wat nog vars in ons gedagtes is. Mense heg hieraan meer waarde as aan alternatiewe wat moontlik is as met langer denke. Die mees onlangse inligting ("die jongste nuus") bepaal ons oordeel.[7] Negatiewe nuus kom makliker in die geheue as positiewe nuus. Joernaliste meen dat hulle, deur die negatiewe te noem, hul plig doen. Pinker bepleit 'n ander interpretasie van die werklike feite oor veiligheid en vooruitgang. Hy merk verder op dat hierdie haat vir vooruitgang dikwels voorkom by mense wat hulself progressief noem. Skeptisisme oor vooruitgang was in die 19de eeu skaars onder intellektuele, terwyl dit in die laaste kwart van die 20ste eeu algemeen gedink word onder hooggeleerde mense in die Westerse wêreld, meen Pinker. Hy gebruik die uitdrukking "progressophobia" hiervoor.

Bibliografie

[wysig | wysig bron]
  • The Language Instinct (1994) (Ned. vert. Peter Diderich 2014, Het taalinstinct. Uitgeverij Olympus. ISBN 9789046704592),sy standaardwerkboek, waaruit hedendaagse taalkundiges nog baie inligting put.
  • How the Mind Works (1997) (Ned. vert. Han Visserman & Henri da Silva, 2003. Hoe de menselijke geest werkt. ISBN 9025415539 ) In hierdie boek word baie kognitiewe prosesse in 'n evolusionêre aanpassingsraamwerk geplaas.
  • Words and Rules (1999)
  • The Blank Slate (2002) , oor taalkunde en sielkunde. Menslike gedrag het nie soseer deur omgewingsinvloede ontwikkel nie, maar hoofsaaklik deur evolusionêre aanpassings
  • The Best American Science and Nature Writing (als editor, 2004)
  • Hotheads (an extract from How the Mind Works, 2005)
  • The Stuff of Thought: Language as a Window into Human Nature (2007) (Ned. vert. Judith Dijs, 2009. De stof van het denken. Uitgeverij Olympus. ISBN 9789025431785)
  • The better Angels of our Nature: Why Violence Has Declined (2011)(Ons beter self, waarom mense al hoe minder geweld gebruik).
  • Enlightenment Now (2018)[8] (Ned. vert. Ralph van der Aa, 2018. Verlichting NU, 'n pleidooi vir rede, wetenskap, humanisme en vooruitgang. Uitgeverij Atlas Contact. ISBN 9789045040462)

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Inside the psychologists studio Steven Pinker: [1] Psychological Science
  2. Steven Pinker on Noam Chomsky's Universal Grammar: [2] YouTube
  3. Theorieën over taal ontkracht: [3] Trouw
  4. De kloof tussen alarmisme en de opbeurende werkelijkheid: [4] NRC
  5. Interview Pinker: [5] The Guardian
  6. Why are we all blind to all our human progress and development: [6] Blogs. Worldbank
  7. Make better decisions: [7] Medium
  8. https://www.groene.nl, De Groene, Hij die wanhoopt. Thijs Kleinpaste, 2019-02-13

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]