Languedokies

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Languedokies
Lengadocian
Gepraat in: Vlag van Frankryk Frankryk 
Gebied: Languedoc-Roussillon
Totale sprekers:
Taalfamilie: Indo-Europees
 Romaans
  Wes-Romaans
   Galloiberies
    Galloromaans
     Oksitaans-Romaans
      Oksitaans
       Suid-Oksitaans
        Languedokies 
Skrifstelsel: Latynse alfabet 
Amptelike status
Amptelike taal in:
Gereguleer deur: Congrès Permanent de la Lenga Occitana[1]
Taalkodes
ISO 639-1: oc
ISO 639-2: oci
ISO 639-3: oci 
Dialekte van Oksitaans

Languedokies (Oksitaans: Lengadocian, Frans: Languedocien) is 'n Oksitaanse dialek wat in die suide van Frankryk gepraat word in die gebiede Languedoc, Rouergue, Quercy, Agenais en suidelike Périgord.

Die naam van die dialek is afkomstig van die historiese provinsie Languedoc. Die naam van die provinsie kom weer van die uitdrukking Langue d'Oc vir die Oksitaanse dialek groep in die Galloromaans tak van die Romaanse tale. In taalkundige opsig word Frankryk volgens die verskillende vorme van die woord "ja" in twee groot taalgebiede verdeel: Die noorde wat die woord oui vir "ja" gebruik is die gebied van die langue d'oïl ("die oïl-taal"), in die suide word die langue d'oc gepraat (oïl en oc beteken albei "ja").

Languedokies behoort saam met Provensaals tot die Suid-Oksitaanse dialekgroep. Aangesien dit die konserwatiefste van die variëteite van Oksitaans is en die spraakgebied daarvan geografies in die middel van die Oksitaanse spraakgebied lê, word die Languedokies vorm baie keer daarna as die tipiese oksitaanse vorm verwys. Languedokies is ook die basis vir die geskrewetaal standaard van Oksitaans wat in die middel van die 20ste eeu deur die Institut d'Estudis Occitans ontwikkel is en vandag meestal in streekskulturele instansies en in Okstiaanse onderrig gebruik word.

Omtrent tien persent van die bevolking van Languedoc is vlot in die taal en nog 20% verstaan dit tot 'n mate. Alle sprekers het Frans as hulle eerste of tweede taal. Languedokies word hoofsaaklik deur landelike mense ouers as 50 gebruik.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Congrès permanent de la langue occitane / Congrès permanent de la lenga occitana - Un nouvel organisme de régulation de l'occitan au service des usagers et des locuteurs". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Januarie 2012. Besoek op 15 April 2012.


Indo-Europese tale: Kentum-tale: Italiese tale
Italiese groep Oskies | Umbries | Faliskies | Latyn
Romaanse tale
Iberoromaans Aragonees | Asturies | Galicies | Katalaans | Ladino | Leonees | Portugees | Spaans
Galloromaans Langues d'oil: Frans | Gallo | Lorreins | Normandies (Auregnais | Guernésiais | Jèrriais | Sercquiais) Pikardies | Champenois | Waals | Anglo-Normandies
Oksitaans: Aranees | Auvergnat | Gaskons | Languedokies | Limousin | Provensaals
Frankoprovensaals
Galloitalies Lombardies | Monegaskies | Piëmontees | Venesiaans
Retoromaans Romansch | Ladinies | Friulaans
Italoromaans Dalmaties | Italiaans | Napolitaans
Suid-Romaans Korsikaans | Sardies (Campidanies, Galluraans, Logudories, Sassaries) | Sisiliaans
Balkanromaans Aroemeens | Istro-Roemaans | Meglenoroemaans | Roemeens
Romaanse
Kunstale
Interlingua | Interlingue | Lingua Franca Nova