Arnolfo di Cambio
Arnolfo di Cambio | |
|---|---|
_(14597572560).jpg) Arnolfo di Cambio deur Vasari | |
| Gebore | Arnolfo di Lapo 1232/1240 |
| Sterf | 8 Maart 1301/1310 |
| Nasionaliteit | Italiaans |
| Beroep | Argitek en beeldhouer |
Arnolfo di Cambio (gebore in c. 1245, Colle di Val d'Elsa, Italië; sterf 1301/10, Florence) was ‘n Italiaanse beeldhouer en argitek. Sy werk beliggaam die oorgang tussen die laat-Gotiese - en Renaissance argitekturele milieus. Arnolfo het teken - en skilderkuns onder Cimabue en Nicola Pisano studeer. Hy het vanaf 1265 tot 1268 gedien as assistent tot Pisano met die bou van die preekstoel vir die Sienna Katedraal. Arnolfo het in 1277 na Rome gegaan as die student van Karel van Anjou, koning van Sisilië. Dit is moontlik dat hy aldaar die monument van Kardinaal Annibaldi in die Kerk van die heilige Giovanni in Laterano (nou afgebreek), en die graftombe van Pous Adrianus V in die Kerk van die heilige Francesco, Viterbo kon gebou het. In 1281 het hy ‘n fontein by Perugia gebou, waarvan stukke oorbly in die Nasionale Galery van Umbrië. Die volgende jaar het hy ‘n monument wat gewy is aan Kardinaal de Braye (sterf in 1282) in San Domenico by Orvieto gebou; en vervolgens altaardakke vir San Paolo Fuori le Mura (1285) en Sint Cecilia in Trastevere (1293) in Rome ontwerp. In 1296 het Arnolfo na Florence teruggekeer ten einde sy mees belangrikste opdrag van stapel te stuur, naamlik die ontwerp van die Duomo (die katedraal van Florence) en die maak van standbeelde vir die Duomo se vooraansig (nou in die Museum van die Duomo). Ander geboue wat aan Arnolfo toegeskryf word is die Palazzo Vecchio (Palazzo della Signoria), die Kerk van Santa Croce en die koorafskorting van die Badia (Benediktynse abdy).
Die strukturele en dekoratiewe eienskappe van Santa Croce en die Duomo stel ‘n eenheid, balans en ligtheid van beweging daar wat Arnolfdo se volledige bemeestering van die laat 13de eeuse Gotiese argitekturele woordeskat ten toon stel. Sy beeldhouwerke beskik oor ‘n grootse aanvoeling vir volume, wat die invloed toon van Romeinse modelle uit die antikwiteit.[1]
Geselekteerde werke[wysig | wysig bron]
Argitektuur[wysig | wysig bron]
- Ou basiliek van Santa Maria del Fiore, Florence-katedraal, 1296.[2]
- Palazzo Vecchio in Florence, 1299.[3]
Beeldhouwerk[wysig | wysig bron]
- Die heilige Petrus Gekroon binne die Petrus-basiliek word dikwels aan Arnolfo toegeskryf.[4]
- Monument aan Pous Adrianus V (1276, toegeskryf) – San Francesco, Viterbo
- Monument aan Riccardo Kardinaal Annibaldi (1276) – San Giovanni in Laterano, Rome[5]
- Standbeeld van Karel I van Anjou (1277) – Campidoglio, Rome[6]
- Fontein van die Dorstige Mense (Fontana Minore) – Perugia[7]
- Graftombe van Kardinaal Guillaume de Braye (c. 1282) – San Domenico, Orvieto[8]
- Monument van Pous Boniface VIII – die Museo dell'Opera del Duomo – Florence
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "Arnolfo di Cambio." Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2012.
- ↑ Heck, Johann Georg. The Art of Building in Ancient and Modern Times, Or, Architecture Illustrated. Vol. 1. D. Appleton. p. 182.
- ↑ Norman, Diana. Siena, Florence, and Padua: Case studies. Yale University Press. p. 43. ISBN 9780300061260.
- ↑ Thomson de Grummond, Nancy (11 Mei 2015). Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Routledge. p. 84. ISBN 9781134268542.
- ↑ Gardner, Julian (Maart 1972). "The Tomb of Cardinal Annibaldi by Arnolfo di Cambio". The Burlington Magazine. Burlington Magazine Publications Ltd. 114 (828): 136–141. JSTOR 876902.
- ↑ Abulafia, David (2000). "Charles of Anjou reassessed". Journal of Medieval History. Tandfonline. 26 (1): 93–114. doi:10.1016/S0304-4181(99)00012-3.
- ↑ Gilbert, Creighton (1972). History of Renaissance Art: Painting, Sculpture, Architecture Throughout Europe. H.N. Abrams. p. 24.
- ↑ Krén, Emil; Marx, Daniel. "Tomb of Cardinal de Braye". Web Gallery of Art (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Oktober 2019. Besoek op 26 September 2018.
