Bonokas

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Deursnit deur 'n silinderkop toon sy klepmeganisme met die knobbelvormige lobbe van twee oorhoofse nokaste.

Bonokas,[1][2] algemeen afgekort as BNA of (en) OHC, is 'n enjinklepmeganisme waar die nokas van 'n binnebrandenjin binne die silinderkoppe (bo die suiers en ontbrandingskamers) geplaas is, en waardeur die kleppe op 'n meer direkte wyse aandryf word in vergelyking met oorhoofse kleppe (OHV) en stootstange.

Enkelbonokas[wysig | wysig bron]

'n Enkelbonokas-silinderkop van 'n 1987 Honda CRX Si.

Enkelbonokas (EBNA of SOHC (en) ) is 'n ontwerp waarin 'n enkele nokas binne die silinderkop geplaas is. In 'n inlynenjin, beteken dit daar is een nokas in die kop, terwyl in 'n enjin met meer as een silinderkop, soos 'n V-enjin of 'n horisontaal-gekantelde enjin (bokser of platenjin), daar twee nokaste is: een per silinderbank.

In die EBNA-ontwerp, werk die nokas direk op die kleppe, tradisioneel via bakkievormige klepligters; of via 'n tussenganger kantelarm. EBNA-silinderkoppe is oor die algemeen goedkoper om te vervaardig as dubbelbonokas (DBNA)-silinderkoppe.

Gedeelte van 'n Triomf Dolomite Sprint silinderkop. Die enkele bonokas aktiveer beide die inlaat- (direk) en uitlaatkleppe (via 'n kantelarm).

Dubbelbonokas[wysig | wysig bron]

Bo-aansig van 'n Suzuki GS550-silinderkop wat dubbele nokaste en kettinggedrewe ratte het.

'n Dubbelbonokas (DBNA of (en) DOHC) klepwerkuitleg word gekenmerk deur twee nokaste wat binne die silinderkop geleë is, waar een die inlaatkleppe en die ander die uitlaatkleppe bewerk. Hierdie ontwerp verminder klepwerktraagheid meer as wat die geval is met 'n SOHC-enjin, aangesien die kantelarms kleiner of selfs uitgeskakel word. 'n DBNA-ontwerp laat ook 'n wyer hoek toe tussen die inlaat- en uitlaatkleppe as wat EBNA-enjins doen.

Tydreëlband[wysig | wysig bron]

Tydreëlband, Nissan RB30E-enjin

Getande tydreëlbande, van rubber en kevlar gemaak, word algemeen gebruik om bonokasenjins se tyd te reël.[3][4] In vergelyking met ander nokasstelsels, het tydreëlbande lae ontwerp-, ingenieurs- en produksiekoste, lae geraas, lae massa (en gevolglik lae traagheid), lae ruimtevereistes, en geen behoefte aan smering nie.[5][6]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Hillier, V.A.W. (2012) [1966]. "2". Fundamentals of Motor Vehicle Technology. In association with: Institute of the Motor Industry (6th uitg.). Nelson Thornes Ltd. ISBN 9781408515181.
  2. Stoakes, Graham (2011). "3". Principles of Light Vehicle maintenance & repair. Heinmann Work-Based Learning. Babcock International Group and Graham Stoakes. pp. 208–209. ISBN 9780435048167.
  3. "SOHC vs DOHC valvetrains" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2009. Besoek op 21 Februarie 2017.
  4. "Dan's motorcycle 'Cam Drives'". dansmc.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 September 2019. Besoek op 29 Augustus 2012.
  5. Decker, John (Junie 1993). "Saturday Mechanic: Replacing Your Timing Belt". Popular Mechanics. 170 (6).
  6. Decker 1993, pp. 93–94.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.