Conquistador

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Helm van 'n conquistador. Museo del Carmen, Maipú (Chili).
Pedro de Valdivia stig Santiago de Chile - skildery deur Pedro Lira, 1889.

Die conquistadores (die Spaanse term vir veroweraars) was die soldate, ontdekkingsreisigers en avonturiers wat 'n groot deel van Latyns-Amerika en die Filippyne tussen die 15de en 17de eeu onder Spaanse beheer gebring het.

Nadat Christophorus Columbus die Amerikas ontdek het, het Spanje spoedig ekspedisies uitgestuur om die Nuwe Wêreld te evangeliseer. Vele van hierdie deelnemers was hidalgo's en het tot verarmde adel behoort. Deur na Latyns-Amerika te reis, het hulle gehoop om die fortuin te maak wat hulle in Europa nie kon kry nie. Baie conquistadores het uit Extremadura gekom.

Aanvanklik het baie conquistadores die inheemse bevolking van die streek op gruwelike wyse mishandel. Die Indiane is uitgemoor, misbruik en tot slawerny gebring, en hul stede is vernietig. Hierdeur het vele belangrike kulturele sentra van onder meer die Inkas en die Mayas verdwyn.

Daar was egter ook Spanjaarde wat teen hierdie misdade in opstand gekom het. As gevolg daarvan is in 1542 'n nuwe koloniale wet aangeneem, waarmee gepoog is om die Indiane in Latyns-Amerika beter te beskerm. Vir vele Indiaanse gemeenskappe het hierdie wetgewing egter te laat gekom.

Sien ook[wysig | wysig bron]