Eugene Ormandy
Eugene Ormandy (gebore as Jenő Blau; 18 November 1899 – 12 Maart 1985) was 'n Hongaars-Amerikaanse dirigent en violis van Joodse afkoms wat bekend was om sy assosiasie met die Philadelphia Simfonieorkes as die orkes se musikale direkteur. Die maestro se 44-jaarlange verbintenis met dié simfonieorkes is een van die langste deur enige dirigent met 'n enkele simfonie-orkes.[1] Onder Ormandy verkry die Philadelphia Simfonieorkes drie goue rekords en twee Grammy toekennings.[2]
Opnames[wysig | wysig bron]
Van 1936 tot sy dood het Ormandy honderde opnames gemaak saam met die Philadelphia Simfonieorkes, en in elke moontlike musiekgenre. Richard Freed skryf: "Ormandy het van alle dirigente seker die naaste daaraan gekom om opnames te maak van die "Voltooide Werke van wie dan ook al", waarby ingesluit moet word die komposisies wat hy ook nog drie of vier keer opgeneem het te wyte aan nuwe opnametegnieke en die voorstelling van nuwe soliste."
Eerste opname[wysig | wysig bron]
Wereldpremières van die Philadelphia Simfonieorkes en Ormandy:
- Gustav Mahler, Simfonie nr. 10. CBS, November 1965;
- Sergei Prokofiëf, Alexander Nevski, Jennie Tourel (mezzosopraan), Westminster Koor. RCA, Mei 1945;
- Prokofiëf, Simfonie nr. 6. CBS, Januarie 1950;
- Prokofiëf, Simfonie nr. 7. CBS, April 1953;
- Dmitri Sjostakowitsj, Tjelloconcerto nr. 1, Mstislav Rostropovich (tjello). CBS, November 1959.
Ormandy het ook 'n aantal opnames gemaak van werke wat die eerste keer in die VSA geskryf is soos Paul Hindemith se Mathis der Maler simfonie, Carl Orff se Catulli Carmina (wen in 1968 die Grammy vir die Beste Kooropvoering), Sjostakowitsj se simfonieë nrs. 4, 13, 14 en Simfonie nr. 15, Carl Nielsen se simfonieë 1 & 6, Anton Webern se Im Sommerwind, Krzysztof Penderecki se Utrenja, en Gustav Mahler se Simfonie nr. 10.
Andere belangrike opnames[wysig | wysig bron]
- Béla Bartók – Klavierkonsert No.3 (met György Sándor, 1946, Columbia Masterworks, opnuut uitgebring in 2002 deur Pearl)
- Claude Debussy – La damoiselle élue (1947, Sony/Masterworks Heritage, met Bidú Sayão en Rosalind Nadell
- Frederick Delius – Orkestrale werke (1961-1962, Sony, op die cd verskyn ook Brigg Fair, A Dance Rhapsody nr. 2, en On hearing the first cuckoo in spring.
- Georg Friedrich Händel - Die Messiah (1958-1959, CBS/Sony), met o.a. Eileen Farrell en Martha Lipton
- Gustav Holst – The Planets (1975, RCA)
- Franz Liszt – Klavierconcerto nr. 1 (1952, Sony/Grand Répertoire, met Claudio Arrau) (een keer opgeneem)
- Gustav Mahler – Simfonie nr. 10, Deryck Cooke - weergawe (1965, Sony/Masterworks Portrait)
- Carl Orff – Carmina Burana (1960, Sony)
- Sergei Prokofiëf – Simfonie nr. 5 (1957, Sony)
- Sergei Prokofiëf – Simfonie nr. 6 1961, Columbia Masterworks, nie op cd)
- Sergei Rachmaninoff – Simfoniese danse (1960, Sony)
- Sergei Rachmaninoff- Simfonie nr. 2 (1973, RCA)
- Maurice Ravel – Klavierconcerto vir die linkerhand (met Robert Casadesus, 1947, Sony/Masterworks Heritage)
- Jean Sibelius – Simfonie nr. 4 (1954, Sony)
- Jean Sibelius – Vier simfoniese gedigte uit Kalevala (epos) (ook bekend onder die naam Lemminkäinen Suite (1978, EMI)
- Dmitri Sjostakowitsj – Simfonie nr. 4 (1963, Sony)
- Dmitri Sjostakowitsj – Simfonie nr. 13, "Babi Yar" (met Tom Krause en die Mendelssohn Koor van Philadelphia, * 1970, RCA, cd alleen verkrygbaar in Japan)
- Dmitri Sjostakowitsj – Simfonie nr. 14 (met Phyllis Curtin en Simon Estes, 1971, RCA, cd alleen verkrygbaar in Japan)
- Dmitri Sjostakowitsj – Simfonie nr. 15 (1972, RCA)
- Richard Strauss – Ein Heldenleben (1960, Sony)
- Richard Strauss – Don Quichot met Lorne Munroe (tjello) en Carlton Cooley (viool) (1961, Sony)
- Pjotr Tsjaikofski – Vioolconcerto (P.I. Tsjaikovski) (met Itzhak Perlman, 1978, EMI)
- Pjotr Tsjaikofski – Simfonie nr. 4 (1963, Sony)
- Pjotr Tsjaikofski – Simfonie nr. 5, (1959, Sony)
- Pjotr Tsjaikofski – Simfonie nr. 6 "Pathetique" (1960, Sony)
- Pjotr Tsjaikofski – Neutekraker (ballet) (slegs dele daarvan), (1963, Sony)
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Jones, Robert L. "Ormandy, Eugene". American National Biography Online. Oxford University Press. Besoek op 12 Maart 2017.
- ↑ Townsend, Dorothy (13 Maart 1985). "Philadelphia Orchestra's Eugene Ormandy, 85, Dies". Los Angeles Times. Besoek op 1 Januarie 2014.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
- (en) Eugene Ormandy op Allmusic Geargiveer 25 Februarie 2005 op Wayback Machine
- (en) Eugene Ormandy Geargiveer 18 Julie 2011 op Wayback Machine by die Universiteit Pennsilvanië Biblioteek
Notas[wysig | wysig bron]
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal. |
Normdata  |
|
|---|