Gidon Kremer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Gidon Kremer
Agtergrondinligting
Gebore27 Februarie 1947 (1947-02-27) (77 jaar oud)
Riga, Lettiese Sowjet Sosialistiese Republiek, Sowjetunie
GenresKlassiek

Gidon Kremer (Lets: Gidons Krēmers; * 27 Februarie 1947) is 'n Letse klassieke violis, artistieke direkteur, en stigter van Kremerata Baltica.

Lewe en loopbaan[wysig | wysig bron]

Gidon Kremer is in Riga gebore. Sy vader was Joods en 'n oorlewende van die Holocaust. Sy moeder was van Duits-Sweedse afkoms.[1]

Sy oupa Karl Brückner was 'n bekende musikoloog en violis in Riga.[2] Hy het op die ouderdom van vier die viool begin bespeel, en opleiding ontvang van sy vader en oupa wat beide professionele violiste was. Hy het voortgegaan om by die Riga Musiekskool te studeer, waar sy onderwyser hoofsaaklik Voldemar Sturestep was.

Van 1965 het Gidon Kremer saam met David Oistrakh by die Moskou Konservatoria gestudeer. In 1967 het hy derdeprys gewen by die Koningin Elisabeth Musiekkompetisie in Brussel; en in 1969 het hy die tweede prys gewen tydens die Montreal Internasionale Vioolkompetisie (gedeel met Oleh Krysa), gevolg deur eersteprys tydens die Paganini Kompetisie in Genua; en uiteindelik in 1970 weer die eerste prys tydens die Internasionale Tsjaikofski Kompetisie in Moskou.

Kremer se eerste konserttoer in die Weste was in Wene se Musikverein in die jaar 1970, waar hy saam met Thomas Schippers en die Weense Filharmoniese Orkes gespeel het. Hy het sy buiging in Duitsland gemaak tydens die Bachwoche Ansbach-fees en in 1975 saam met die Berliner Philharmoniker. Sy buiging in Londen was in 1976 saam met André Previn, gevolg deur verskynings by die Salzburgfees in 1976 en in New York en Japan in 1977.

In 1980 het hy die Sowjetunie verlaat om hom in Duitsland te vestig. In 1981 het Kremer 'n kamermusiekfees in Lockenhaus, Oostenryk gestig, met 'n gerigtheid op nuwe en ongewone programme en vir dertig jaar tot 2011 as artistieke direkteur daarvan gedien.[3]

In 1997 het Kremer die Kremerata Baltica kamermusiek orkes gestig, wat uit jong spelers van die Baltiese streek bestaan het.[1] Hy was ook een van die artistiese direkteurs van die "Art Projekt 92" fees in München en is direkteur van die Musiksommer Gstaad fees (1996/97) en Basel ("les musiques") in Switserland. In 2007-2008 het Kremer en die Kremerata Baltica saam met die klassieke musiek komedie-duo Igudesman & Joo getoer. Hy het ook tot die somer van 2011 gereelde verskynings by die Verbier-fees gemaak, waarna hy egter op openbare wyse die skynbare 'ster kultuur' aspek van die fees gekritiseer het en hom daarvan onttrek het.[4]

Hy het werke deur Astor Piazzolla (in die Hommage à Piazzolla opnames[5]), Gheorghe Enescu, Alban Berg, Dmitri Sjostakowitsj, Béla Bartók, Philip Glass, Alfred Schnittke, Victor Kissine, Mieczysław Weinberg, Arthur Lourié en John Adams gespeel. Hy het ook werke deur Leonid Desyatnikov, Alexander Raskatov, Alexander Vustin, Lera Auerbach, Pēteris Vasks, Arvo Pärt, Victoria Poleva, Valentyn Sylvestrov, en Stevan Kovacs Tickmayer opgevoer.

Van die vele komponiste wat werke aan hom gewy het sluit in Sofia Gubaidulina (Offertorium), Luigi Nono (La lontananza nostalgica utopica futura), Alfred Schnittke, Giya Kancheli, en Victor Kissine.

Sy vennote in opvoerings sluit Valery Afanassiev, Martha Argerich,[6] Mikhail Pletnev, Oleg Maisenberg, Vadim Sakharov, Mischa Maiski, Yo-Yo Ma, Clemens Hagen, Giedrė Dirvanauskaitė, Juri Bashmet, Kim Kashkashian, Thomas Zehetmair, en Tatiana Grindenko in.

Hy beskik oor 'n aansienlike oeuvre op die Deutsche Grammophon plaatetiket vir wie hy sedert 1978 opnames maak. Hy het ook opnames gemaak vir Philips Records, EMI, Decca Records, ECM[7] en Nonesuch Records.

Ter viering van Gidon Kremer se 70ste verjaardag (op 27 Februarie 2017) het Deutsche Grammophon 'n oorspronklike boksstel vrygestel genaamd "GIDON KREMER Complete Concerto Recordings on Deutsche Grammophon".[8] ECM Records het die geleentheid gemerk deur 'n nuwe plaat vry te stel van al Mieczyslaw Weinberg se kamerorkessimfonieë,[9] wat in Januarie 2017 vrygestel is en opgeneem is saam met die Kremerata Baltica.

In ander media het Kremer in 1983 die rol van Paganini gespeel in Peter Schamoni se rolprent Frühlingssinfonie ("Lentesimfonie") en was hy musikale direkteur van die rolprent Le joueur de violon deur Charles Van Damme.

Kremer is die skrywer van vier boeke wat handel oor musiek, insluitende Fragments of Childhood (Kindheitsplitter) en Letters to a Young Pianist (2013).

Eerbewyse en pryse[wysig | wysig bron]

  • Pour le Mérite for Sciences and Arts (2016, Duitsland)[10]
  • Praemium Imperiale-prys (2016, Japan)[11]
  • Grammy nominasie in 2015 vir die “Mieczysław Weinberg” opname (ECM New Series, 2014) in die kategorie van Klassieke Musiek: Beste Klassieke Kompendium [12]
  • Una Vita Nella Musica – Arthur Rubinstein-prys van Venesië in 2011
  • Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana (23 Desember 2011, Italië)
  • Lifetime Achievement Award van die Istanbul Musiekfees in 2010
  • Rolf Schock-prys vir die Musikale Kunste van Stockholm in 2008
  • Saeculum Glashütte Oorspronklike MusikFestspielPreis van Dresden in 2007[13]
  • Grammy in 2002 vir die opname “After Mozart” (Nonesuch, 2001) in die kategorie van Klassieke Musiek: Beste Klein Ensemble Opvoering[14]
  • ECHO Klassik-prys in 2002 vir die opname “After Mozart” (Nonesuch, 2001)[15]
  • IMC-UNESCO Internasionale Musiekprys (2001, spelers kategorie, gesamentlik toegeken aan Oumou Sangaré)[16]
  • Litoue se Groot Hertog Gediminas Medale (2000, Litaue)
  • Triumphprys 2000 (Moskou)
  • Letse Groot Musiektoekenning (1995, 2004, Letland)
  • Offisier van die Orde van die Drie Sterre (12 Maart 1997, Letland)[17]
  • Baltiese Byeenkoms-prys vir Literatuur, die Kunste en Wetenskap (1997)
  • Léonie Sonning Musiek-prys (1989, Denemarke)
  • Ernst von Siemens Musiek-prys (1982)
  • Internasionale Tsjaikofski Kompetisie (eersteprys, 1970, Moskou)
  • Paganini Kompetisie (eersteprys, 1969, Genua)
  • Koningin Elisabeth Musiekkompetisie (derdeprys, 1967, Brussel)

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 Charlotte Higgins (22 November 2000). "Perfect isn't good enough". The Guardian. Besoek op 28 Augustus 2007.
  2. ↑ Скрипач в четвертом поколении
  3. ↑ "Lockenhaus: Gidon Kremer zieht sich zurück". Der Standard (in Duits). 6 Mei 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2019. Besoek op 25 Desember 2014.
  4. ↑ Jeremy Eichler (12 Oktober 2011). "Having denounced star system, Gidon Kremer comes to Longy". Boston Globe (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 25 Desember 2014.
  5. ↑ Andrew Clements (6 Desember 2012). "Hommage à Piazzolla – review". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2019. Besoek op 25 Desember 2014.
  6. ↑ Andrew Clements (24 April 2009). "Schumann: Violin Sonata No 2; Kinderszenen; Bartók: Solo Violin Sonata; Violina Sonata No 1; etc: Kremer/Argerich". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2019. Besoek op 25 Desember 2014.
  7. ↑ Andrew Clements (20 Februarie 2014). "Weinberg: Sonate No 3; Trio; Sonatina; Concertino; Symphony No 10 – review". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2019. Besoek op 25 Desember 2014.
  8. ↑ "Archived copy" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 November 2017. Besoek op 28 Desember 2016.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  9. ↑ https://www.ecmrecords.com/catalogue/1478866129/mieczyslaw-weinberg-chamber-symphonies-piano-quintet-kremerata-baltica-gidon-kremer
  10. ↑ "Pour le Mérite: Gidon Kremer" (PDF). www.orden-pourlemerite.de. 2018. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 1 Augustus 2020. Besoek op 10 Mei 2018.
  11. ↑ "Violinist Krēmers receives Japan's prestigious art prize" (in Engels). eng.lsm.lv. 19 Oktober 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2016. Besoek op 12 November 2016.
  12. ↑ 57th Annual Grammy Awards
  13. ↑ http://www.nmz.de/kiz/nachrichten/saeculum-2007-wird-an-gidon-kremer-verliehen/
  14. ↑ 44ste Grammy toekennings
  15. ↑ "argiefkopie". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Julie 2017. Besoek op 9 Mei 2019.
  16. ↑ "Prize laureates 1975 - 2004". International Music Council.
  17. ↑ "Ar Triju Zvaigžņu ordeni apbalvoto personu reģistrs" (in Letties). Chancery of the Latvian president. Geargiveer vanaf die oorspronklike (doc) op 19 Augustus 2017. Besoek op 10 September 2011.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Bronne[wysig | wysig bron]

Notas[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Gidon_Kremer&oldid=2618779"