Grigory Sokolof

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Grigory Sokolof (2015)

Grigory Lipmanovich Sokolof (Russies риго́рий Ли́пманович Соколо́в) gebore 18 April 18 1950, is 'n Russiese[1] konsertpianis. Hy is een van die mees gerespekteerde lewende pianiste[2][3][4] en word wyd bewonder as 'n pianis van onwrikbare tegniese perfeksie, visioenêre interpretasies en 'n breë repertoire; wat werke van komponiste van die Barok era soos Johann Sebastian Bach, François Couperin of Jean-Philippe Rameau, tot Arnold Schoenberg en Boris Arapov; insluit. Hy toer gereeld in Europa (uitgesluit die Verenigde Koninkryk), en woon in Italië wanneer hy nie toer nie.

Biografie[wysig | wysig bron]

Sokolof was gebore in Leningrad, nou Sint Petersburg,[5] in 'n gesin van 'n Joodse vader, Lipman Girshevich Sokolov, en 'n Russiese moeder, Galina Nikolayevna Zelenetskaya. Hy het op die ouderdom van vyf jaar die klavier begin bestudeer en by die Sint Petersburg Konservatoria (Leningrad Konservatoria) se spesiale skool vir kinders op die ouderdom van sewe jaar ingeskryf ten einde saam met Leah Zelikhman te studeer. Nadat hy gegradueer het van die skool het hy voortgegaan om te studeer by die Sint Petersburg Konservatoria saam met Moisey Khalfin.[6] Op 12 jarige ouderdom het hy sy eerste groot opvoering in Moskou by die Filharmoniese Genootskap gegee, in 'n konsert van werke deur Bach, Beethoven, Robert Schumann, Chopin, Mendelssohn, Sergei Rachmaninoff, Scriabin, Franz Liszt, Claude Debussy en Dmitri Sjostakowitsj.[7] Op die ouderdom van 16 het hy internasionale aandag begin trek toe die jurie tydens die 1966 Internasionale Tsjaikofski Klavierkompetisie onder hoof van Emil Gilels eenpariglik aan hom die goue medalje toegeken het. Dit wil voorkom asof dit dalk 'n verrassende uitslag was: "16 jaar-oue Grisha Sokolof wat uiteindelik die wenner van die kompetisie geword het; was nie ernstig opgeneem deur enigeen op daardie tydstip nie."[8]

Ten spyte van die internasionale aansien van die sukses van die Tsjaikofski Kompetisie, het Sokolof[9] se internasionale loopbaan slegs na die einde van die 1980's begin floreer. Sommige het al gespekuleer[10] dat die feit dat hy nie ontsnap het nie, en ook die feit dat die Sowjet regering slegs beperkte reis toegelaat het te blameer was. Dit word egter weerspreek deur die feit[7] dat Sokolov VSA konserttoere gegee het in 1969, 1971, 1975 en 1979, sowel as die verskeie opvoerings in ander dele van die wêreld soos Finland en Japan. "Sokolof se lewe as 'n reisende solis is nogal baie oorweldigend. Hy toer baie, in beide sy vaderland en ook oorsee."[7]

The 1980s blyk ietwat van 'n struikelblok te gewees het tot Sokolof se loopbaan in die V.S.A. "In die begin het ek baie konserte in Amerika gespeel; in 1969, '71 en, ek dink, 1975. Na dit was daar 'n breuk in die verhoudinge tussen die V.S.A. en die Sowjetunie- hulle was vervreemd deur die Sowjet-Afgaanse Oorlog. 'n Geskeduleerde toer in die V.S.A. was gekanselleer in 1980. Toe was alle kulturele ooreenkomste tussen die twee lande daarna ook gekanselleer.".[11] Bykomend hiertoe, gedurende die opbreek van die voormalige Sowjetunie, het Sokolof geen konserte gespeel buite Rusland nie.[12] Hy is egter nou 'n welbekende figuur in konsertsale regoor Europa, maar is hy nie so bekend in die VSA nie[13] Sokolof het relatief min opnames tot op datum vrygestel, en het niks vrygestel gedurende die 20 jare tussen 1995[13] en 2015 nie. Hy het egter in 2014 'n kontrak geteken met Deutsche Grammophon om opnames vry te stel van sommige van sy lewendige opnames,[14] en in 2015 het hy 'n 2-CD lewendige opname van sy Salzburg opvoering van twee sonatas deur Wolfgang Amadeus Mozart, Chopin se siklus van 24 Preludes en toegift stukke deur Skriabin, Chopin, Rameau en Bach vrygestel.

Openbare Verklarings[wysig | wysig bron]

In Maart 2009, het Sokolof 'n beplande konsert gekanselleer in Londen as gevolg van Britse visumvereistes wat vereis dat alle nie-E.U. werkers vingerafdrukke en oogafdrukke voorsien met elke visumaansoek.(hy het ook sy 2008 konsert op skynbaar soortgelyke gronde gekanselleer). Sokolof het geprotesteer dat sulke vereistes eggos van Sowjet onderdrukking bevat.[15] Nadat die Britse musiekkritikus Norman Lebrecht die Cremona Musiekprys in 2014 ontvang het, het Sokolof, by die aanhoor daarvan dat die Cremona Musiekprys in 2015 aan hom toegeken is, geweier om die toekenning te aanvaar. Hy het sy verklaring ter verduideliking bekend gestel op sy webtuiste: "Volgens my idees van elementêre fatsoenlikheid, is dit 'n skande om in dieselfde lys van wenners van die toekenning as Lebrecht te wees."[16] Sokolov se verklaring verwys skynbaar na persoonlike opmerkings wat Lebrecht gemaak het oor Sokolov se familie.[17]

Invloede[wysig | wysig bron]

Sokolof het die volgende pianiste genoem wat hom geïnspireer het tydens sy jare van studie: "Van die wat ek gehoor het op die verhoog sal ek die graagste eers wil noem Emil Gilels. Te oordeel aan die opnames, was dit Sergei Rachmaninoff, Vladimir Sofronitski, Glenn Gould, Solomon en Dinu Lipatti. Wat betref estetika, voel ek die naaste aan Anton Rubinstein."[7]

Repertorium[wysig | wysig bron]

Die 14 CDs (2 van Bach, 2 van Beethoven, 2 van Schubert, 2 van Chopin, 1 van Brahms, en 1 van Scriabin, Rachmaninoff en Prokofiëf— almal opgeneem op die plaatetiket Opus 111, plus 'n 2-CD 2008 opvoering stel vrygestel in 2015 en 'n ander 2-CD stel geneem van opvoerings in 2013 en vrygestel in 2016, beide vrygestel deur die plaatetiket Deutsche Grammophon op CD en langspeler (LP) en 1 DVD ('n lewendige opvoering in Parys) wat tans beskikbaar is stel 'n vinnige kykie daar na wat tans deur Sokolof beskikbaar is. Daar is nou 'n tweede (DG) DVD van 'n konsert (insluitende die 'Hammerklavier' Sonata van Beethoven) wat opgeneem is in die Berlynse Filharmoniese Konsert op 5 Junie 2013. Hierdie DVD was gemaak deur Bruno Monsaingeon

  1. Concerto vir viool, klavier en perkussie
  2. Etude-Scherzo
  3. Sonatas No. 1, 2 & 5
  1. Kuns van die Fuga
  2. Engelse Suite No.2
  3. Fantasie & Fuga in A mineur, BWV 904
  4. Franse Suite No.3
  5. Goldberg Variasies
  6. Italiaanse Konsert in F majeur, BWV 971
  7. Ouverture in die Franse Styl, BWV 831
  8. Partitas Nos. 1, 2, 4 & 6
  9. Sonata "Hortus Musicus" deur Johann Adam Reincken BWV 965
  10. Toccata in E mineur, BWV 914
  11. Das Wohltemperierte Klavier Boek I
  12. Das Wohltemperierte Klavier Boek II
  13. Bach-Siloti Prelude in B mineur
  14. Bach-Brahms Chaconne vir die linkerhand BWV 1004
  15. Bach-Ferruccio Busoni "Ich ruf zu dir, Herr Jesus Christ" BWV 639
  16. Bach-Busoni "Nun freut euch, lieben Christen g’mein" BWV 734
  1. Sonatas No. 2, 3, 4, 7, 9–11, 13–17 & 27–32
  2. Diabelli Variasies
  3. Concertos No. 1 & 5
  4. Rondos Op.51 & Op.129
  5. Bagatelles Op.119
  1. Sonata No.1 in C majeur, Op.1
  2. Sonata No.3 in F mineur, Op.5
  3. 4 Ballades Op.10
  4. Klavierkonsert No.1 in D mineur, Op.15
  5. Variasies op 'n Tema van Händel Op. 24
  6. 2 Rapsodieë Op.79
  7. Klavierkonsert No.2 in B-mol majeur, Op.83
  8. 7 Fantasieë Op.116
  9. 3 Intermezzi Op.117
  10. 6 Klavierstücke Op.118
  11. 4 Klavierstücke Op.119
  1. Pavan & Galliard MB52
  2. Alman MB11
  3. Prelude MB12
  4. Clarifica me Pater (II) MB48
  5. Qui Passe MB19
  6. Mars voor die Geveg MB93
  7. Battle MB94
  8. Galliard vir Oorwinning MB95
  1. Ballade No.4 in F mineur, Op.52
  2. Concertos Nos. 1 & 2
  3. Etude Op.10 No.8
  4. Etudes Op.25
  5. Fantasie-Impromptu Op.66
  6. Fantasie Op.49
  7. Impromptus Op.29, Op.36 & Op.51
  8. Mazurkas Op.7 No.2, Op.17 No.4, Op.30 Nos. 1–4, Op.33 No.4, Op.50 Nos. 1–3, Op.63 Nos. 1–3, Op.67 No.2, Op.68 Nos. 2–4, Op.postuum
  9. Nocturne Op.15 No.1, Op.27 No.1, Op.32 Nos. 1 & 2, Op.48 Nos. 1 & 2, Op.62 Nos. 1 & 2, Op.72, Op. postuum.
  10. Polonaise-Fantasie Op.61
  11. Polonaise Op.26 No. 1 & 2, Op.40 No.2, Op.44, Op.53, Op. postuum.
  12. Prèludes Op.28
  13. Sonatas Nos. 2 & 3
  14. Waltz No.17 Op.postuum.
  1. Le Tic-Toc-Choc ou les Maillotins
      • Pièces de clavecin Boek III Ordre XIII & Ordre XVIII
  1. Des pas sur la neige (van Preludes, Boek I, No.6)
  2. Canope (van Preludes, Boek II, No.10)
  1. Prelude, Koraal & Fuga
  1. Toccata FbWV101
  2. Canzon FbWV301
  3. Fantasie FbWV201
  4. Ricercar FbWV411
  5. Capriccio FbWV508
  6. Partita FbWV610
  1. Wals No.2 in E mineur
  1. Klaviersonates Hob XVI: 23, 32, 34, 36, 37 & 44
  1. Ses Danse
  1. La Campanella
  2. Rhapsodie espagnole
  1. Concertos Nos. 21, 23 & 24[18]
  2. Sonates K.280, K.310, K.332, K.457, & K.545
  3. Fantasie K.475
  1. Concerto No.1
  2. Sonates Nos. 3, 7 & 8
  1. Concertos Nos. 2 & 3
  2. Preludes Op.2 No.3, Op.23, Op.32 No.5
  1. Suite in D de Pièces de clavecin (1724) — in sy repertoire in 2012
  2. Suite in G/g de Pièces de clavecin (1726) — in sy repertoire voor 2012
  3. "Le rappel des oiseaux" & "Tambourin" van Suite in E mineur (1724)
  4. "L’indiscrète" van die "Pièces de clavecin"
  1. Gaspard de la nuit
  2. Le Tombeau de Couperin
  3. Oiseaux tristes (van Miroirs)
  4. Prélude
  5. Sonatine
  1. Concerto No. 2
  1. Twee Stukke Op.33
  1. Allegretto D.915
  2. Hongaarse Melodie D.817
  3. Impromptus D.899 No. 1–4, D.935 No. 1-4
  4. Klavierstücke D.946 No. 1–3
  5. Moment Musicaux D.780
  6. Sonatas D.537, D.664, D.784, D.850, D.894, D.958, D.959 & D.960
  7. Wals in G majeur, D.844
  8. Wanderer Fantasie
  1. Karnaval Op.9
  2. Sonate No.1 in F-kruis mineur, Op.11
  3. Sonate No.2 in G mineur, Op.22
  4. Sonate No.3 in F mineur, Op.14
  5. Kreisleriana Op.16
  6. Fantasie Op.17
  7. Arabesque Op.18
  8. Humoresque Op.20
  9. Noveletten Op.21 Nos. 2, 7 & 8
  10. Presto passionato Op.22a
  11. 4 Klavierstücke (Scherzo, Gigue, Romance en Fughette) Op.32
  12. Variasies in E-mol op 'n Oorspronklike Tema, WoO 24, "Geister Variasies"
  1. Caresse dansée Op.57 No.2
  2. Désir Op.57 No.1
  3. Énigme Op.52 No.2
  4. Etudes Op.2 No.1, Op.8, Op.42 Nos. 4 & 5
  5. Feuillet d’album Op.45 No.1
  6. Poème fantastique Op.45 No.2
  7. Poèmes Op.32 No.2, Op.69 Nos. 1 & 2
  8. Prelude & Nocturne for Left Hand Op.9
  9. Preludes Op.11 No.4, Op.33 Nos. 1–4, Op.45 No.3, Op.49 No.2 & Op.51 No.2
  10. Sonates Nos. 1, 3, 4, 9 & 10
  11. Vers la flamme Op.72
  1. Petrouchka
  1. Concerto No.1

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Michael Church (28 Februarie 1997). "Game, set and match". The Independent (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2019. Besoek op 15 Julie 2015.
  2. ↑ "The 10 Greatest Classical Pianists of All Time". cmuse (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Januarie 2020. Besoek op 21 September 2017.
  3. ↑ "The greatest living pianist | The Spectator". The Spectator (in Engels (VSA)). 26 Maart 2011. Besoek op 16 Desember 2017.
  4. ↑ "Does Grigory Sokolof, 'The Greatest Living Pianist,' Speak To A Higher Power?". www.wbur.org (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Januarie 2020. Besoek op 16 Desember 2017.
  5. ↑ "Grigory Sokolov mit Bach, Brahms und Schumann in der Berliner Philharmonie" (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 30 November 2010.
  6. ↑ "GRIGORY SOKOLOV". NAXOS (in Portugees). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2019. Besoek op 27 September 2014.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Mark Zilberquit (1983). Russia's Great Modern Pianists. Paganiniana Publications.
  8. ↑ Vladimir Krainev quoted in Russia's Great Modern Pianists, Mark Zilberquit 1983
  9. ↑ Jean-Pierre Thiollet, 88 notes pour piano solo, "Solo nec plus ultra", Neva Editions, 2015, p.51. ISBN 978 2 3505 5192 0.
  10. ↑ International Piano September/October 2006
  11. ↑ Sokolof soos gekwoteer in "Pianist left out by the Cold War. U.S.-Russian difficulties kept Grigory Sokolof a mystery to all but those in conservatories." Karen Schaefer, The Plain Dealer, Cleveland, 4 March 1996
  12. ↑ Karen Schaefer, The Plain Dealer, Cleveland, 4 Maart 1996
  13. ↑ 13,0 13,1 Michael Kimmelman (17 April 2008). "When Fame Can't Cross the Atlantic". The New York Times. Besoek op 30 November 2010.
  14. ↑ "Grigory Sokolof signs exclusive contract with Deutsche Grammophon". Gramophone. No. December 2014.
  15. ↑ Brown, Ismene (4 Maart 2009). "Grigory Sokolov's visa woes". The Daily Telegraph (in Engels). London. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Desember 2011. Besoek op 4 Mei 2010.
  16. ↑ Martin Bernheimer (28 September 2015). "Grigory Sokolof refuses award because it has previously been won by Norman Lebrecht". Los Angeles Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 September 2019. Besoek op 13 September 2017.
  17. ↑ http://orpheuscomplex.blogspot.com/2015/09/lebrecht-sokolovand-sokolovs-wife.html. {{cite web}}: Ontbrekende of leë |title= (hulp)
  18. ↑ "Grigory Sokolov". Pianistique.com (in Engels). 18 Februarie 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Oktober 2019. Besoek op 2 Julie 2017.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Grigory_Sokolof&oldid=2435481"