Hendrik die Jong Koning

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Hendrik die Jong Koning
Koning van Engeland
saam met Hendrik II

Huis Angevyne
Regeer 1170–1183
Voorganger Hendrik II
Opvolger Richard I
Eggenote Margaretha
Gebore 28 Februarie 1155
Oorlede 11 Junie 1183
Vader Hendrik II
Moeder Eleonore van Akwitanië

Hendrik, bekend as die Jong Koning (28 Februarie 1155 – 11 Junie 1183), was die tweede van vyf seuns van Hendrik II van Engeland en Eleonore van Akwitanië.

Kroning[wysig | wysig bron]

Hendrik se oudste broer, Willem, is jonk dood en Hendrik is in 1170 as mede-koning van sy pa gekroon. Omdat hy nooit koning in eie reg was nie, is hy bekend as "Hendrik die Jong Koning" en nie as Hendrik III nie. In teorie sou Hendrik die Engelse troon van sy pa geërf het, sy broer Richard sy ma se besittings, sy broer Godfried Bretagne en sy broer Jan sou Lord van Ierland geword het. Hendrik II het egter sy erflating voortdurend verander en dit het gelei tot jaloesie en aggressie onder sy seuns.

Opstand[wysig | wysig bron]

In 1173 het Hendrik II se seuns teen hom in opstand gekom om die grond te probeer bekom wat aan hulle belowe is. Hulle is ondersteun deur Frankryk en hulle ma, Eleonore van Akwitanië, vir wie Hendrik daarna vir 15 jaar onder huisarres laat plaas het. Nadat die jong Hendrik in 1183 dood is ná ’n opstand teen sy pa, het sy broer Godfried in 1186 gesterf. Sy broer Richard het sy pa op 4 Julie 1189 verslaan. Ná die verraad van Hendrik II se gunsteling-seun, Jan, het Hendrik die stryd gewonne gegee. Hy is op 7 Julie in die Kasteel van Chinon dood en is deur sy seun Richard opgevolg.

Huwelik[wysig | wysig bron]

Hendrik het in 1160 getrou met Margaretha (1158–1197), oudste dogter van Lodewyk VII van Frankryk, maar hulle het nie kinders gehad nie.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Nederlandse Wikipedia-artikel nl:Hendrik II van Maine