Gaan na inhoud

Humboldt-pikkewyn

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Humboldt-pikkewyn
Op Islas Ballestas, Peru
Wetenskaplike klassifikasie edit
Domein: Eukaryota
Koninkryk: Animalia
Filum: Chordata
Klas: Aves
Orde: Sphenisciformes
Familie: Spheniscidae
Genus: Spheniscus
Spesie:
S. humboldti
Binomiale naam
Spheniscus humboldti
Meyen, 1834
Verspreiding van die Humboldt-pikkewyn. 80% van die wêreldbevolking woon in die beskermde gebiede van die Noord-Chileense streke III en IV

Die Humboldt-pikkewyn (Spheniscus humboldti) is 'n Suid-Amerikaanse pikkewyn wat hoofsaaklik in die Pingüino de Humboldt Nasionale Reservaat in die noorde van Chili voorkom, hoewel sy habitat die grootste deel van die kus van Peru beslaan.[2] Die naaste familielede daarvan is die Afrika-pikkewyn, die Magellaanpikkewyn en die Galápagos-pikkewyn. Die Humboldt-pikkewyn en die koue waterstroom waarin hy swem, is vernoem na die ontdekkingsreisiger Alexander von Humboldt. Die spesie word deur die IUCN as kwesbaar gelys sonder dat daar 'n bevolkingsherstelplan bestaan.[3] Die huidige bevolking bestaan ​​uit 32 000 volwasse individue en is aan die afneem.[4] Dit is 'n migrerende spesie.[4]

Humboldt-pikkewyne is mediumgrootte pikkewyne, wat 56-70 cm lank is en met 'n massa van 3,6-5,9 kg.[5][6] Dit het 'n swart kop met 'n wit rand wat agter die oog loop, rondom die swart oordekbed en ken, en by die keel aansluit. Hulle het 'n swartgrys rugkant en witterige borskant, met 'n swart borsband wat langs die sye tot by die bobeen strek. Hulle het 'n vlesige-pienk basis aan die snawel. Jeugdiges het donker koppe en geen borsband nie. Hulle het stekels op hul tong wat hulle gebruik om hul prooi vas te hou.

Humboldt-pikkewyne maak nes op eilande en rotsagtige kusstede; hulle maak gate in ghwano en gebruik soms skraapsels of grotte. In Suid-Amerika word die Humboldt-pikkewyn slegs langs die kus van die Stille Oseaan aangetref,[7] en die omvang van die Humboldt-pikkewyn oorvleuel dié van die Magellaanpikkewyn aan die sentrale Chileense kus. Dit is verspreid in Ecuador en Colombia.[8] Dit is bekend dat die Humboldt-pikkewyn in gemengde soorte kolonies met die Magellaanse pikkewyn op ten minste twee verskillende plekke in die suide van Chili woon.[9][10]

Die Humboldt-pikkewyn het die fokus van ekotoerisme oor die afgelope dekades geword.[11]

Etimologie

[wysig | wysig bron]

Beide die Humboldt-pikkewyn en die Humboldt-stroom is vernoem na Alexander von Humboldt. Dit staan ​​in Peru bekend as die "pajaro-niño", wat na "babavogel" vertaal word, vanweë hul waggelende gang en vlerklose ledemate wat uitgehou word, wat die beeld voorstel van 'n kleuter wat op die strand ploeter.[12]

Verspreiding en habitat

[wysig | wysig bron]

Die Humboldt-pikkewyn is 'n toproofdier wat endemies is aan die weskus van Suid-Amerika.[13][14]

Broeiplekke van die Humboldt-pikkewyn wissel van suidelike Chili langs die droë kusstreke van die Atacama-woestyn tot die subtropiese Isla Foca in die noorde van Peru. Die verspreidingsgebied daarvan is beperk tot die kus- en aflandige eilande wat deur die Humboldtstroom geraak word, wat 'n deurlopende voorraad voedingstowwe bied en wat 'n groot bevolking seevoëls ondersteun.[15] In Chili is die belangrikste broeikolonie by Isla Chañaral.[13]

Ekologie

[wysig | wysig bron]

Dieet

[wysig | wysig bron]

Die Humboldt-pikkewyn voed hoofsaaklik op pelagiese skoolvisse.[16] Die verbruik van koppotiges en skaaldiere wissel tussen populasies. Noordelike kolonies verbruik hoofsaaklik makreelgeep, terwyl die suidelike bevolking hoofsaaklik ansjovis, Araukaniese haring en silwerkant verbruik. Daar is seisoenale verskille in die dieet van die Humboldt-pikkewyn wat die veranderinge in die beskikbaarheid van visspesies oor seisoene weerspieël.[17]

Voedingsgedrag

[wysig | wysig bron]

Die Humboldt-pikkewyn is 'n visuele jagter.[18] Humboldt-pikkewyne verlaat hul eilande om na sonopkoms te voed, en verskillende bevolkings het verskillende voedingsafstande van die kolonie af.[19] Hulle voedingsritme hang af van die ligintensiteit.[20] Hulle spandeer meer tyd om kos te soek tydens oornagtogte.[19] Daar word meestal op vis van onder af toegeslaan deur kort, vlak duike.[16]

Die voedingsgebied van Humboldt-pikkewyne is tussen 2 en 92 km vanaf Pan de Azúcar, met 90% van die jagmaak binne 35 km om die eiland en 50% binne 5 km.[17] Die maksimum jagdiepte is 54 m.[14]

Mislukte telers jag langer vir voedsel met langer en dieper duike.[21] Hulle duik ook minder gereeld as broeiende pikkewyne.

Vokalisering

[wysig | wysig bron]

Die Humboldt-pikkewyn het verskillende roepe wat hy gebruik om op verskillende maniere te kommunikeer. Die funksie van sy roepe is konsekwent onder Spheniscus-spesies.

Indien 'n individuele persoon te naby aan 'n volwasse Humboldt-pikkewyn kom, is daar 'n waarskuwingsroep wat gevolg word deur 'n pik of jaag as dit geïgnoreer word.[22] 'n Hoër digtheid van pikkewyne lei tot meer territoriale en aggressiewe gedrag, wat lei tot meer geskreeu.[22]

Die Throb is 'n sagte roep tussen die pare by die nes, wat gebruik word deur broeivoëls wanneer hul maats na die nes terugkeer. [22]

Die Haw is 'n kort roep deur jeugdiges alleen in die water en deur gepaarde voëls wanneer die een op die water is en die ander op die land.[22] Dit het 'n beduidende variasie in duur en frekwensie.

Die Bray is 'n lang roep wat gebruik word om 'n maat te lok en 'n gebied te adverteer tydens hofmaak en voor paring.[22] Dit is 'n afsonderlike roep met baie veranderlikes: lettergrepe per roep, duur, intervalle, duur van lettergrepe en frekwensie.[22] Wanneer hy roep, wys die voël sy kop opwaarts en klap sy vlerke stadig wanneer hy roep.[22]

Die Courtship Bray is soortgelyk aan die Bray, maar 'n ander houding word aanvaar en word tydens die hofmaaktydperk sinchronies deur pare gegee: die voëls staan ​​saam en wys hul nekke en kop na bo, met flippers na buite.[22]

'n Gepiep word gegee deur kuikens wat vir kos bedel.[22]

Ververing

[wysig | wysig bron]

Die meeste pikkewyne verveer tussen middel Januarie en middel Februarie, maar die inisiasie wissel met breedtegraad en gunstige toestande soos 'n oorvloed van voedsel.[23][24] Humboldt-pikkewyne is tot die land beperk totdat hulle klaar verveer het.[13] Hulle word hiperfagies gedurende die periode net voor hulle verveer.[24] Die vere gaan binne twee weke verlore en word vervang.[25]

Geslagsdimorfisme

[wysig | wysig bron]

Die geslag van die Humboldt-pikkewyn kan nie deur verskille in verekleed uitgeken word nie, aangesien dit monomorf is. Die mannetjie is swaarder en groter as die wyfie.[26] Hul geslag kan bepaal word deur die kopwydte en die lengte van die snawel; die mannetjie het 'n langer snawel as die wyfie.[26]

Hofmakery

[wysig | wysig bron]

Tydens hofmakery buig die Humboldt-pikkewyne hul koppe vir mekaar en wissel alternatiewelik onderling met mekaar.[27] In die ekstatiese paradering om 'n maat te lok, strek die voël sy kop vertikaal, laat sak sy borskas inmekaar, slaan sy vlerke toe en gee 'n luide roep wat klink soos die balk van 'n donkie.[25] Die onderlinge vertoon bestaan ​​uit die paar wat langs mekaar staan ​​en die aksies van die ekstatiese vertoning herhaal.[25]

Voortplanting

[wysig | wysig bron]

Die Humboldt-pikkewyn maak nes in los kolonies, met die meeste pare wat twee eiers van dieselfde grootte 4 dae uitmekaar lê wat 41 dae inkubasie benodig.[28][14] Hul broeirooster word aangepas na gelang van die beskikbaarheid van voedsel.[24] Hulle broei onmiddellik na ververing, wanneer voedsel volop is en die sonstraling verminder het.[24]

Die Humboldt-pikkewyn lê eiers van Maart tot Desember, maar ook met pieke in April en Augustus-September, indien individue 'n tweede broeisel het.[28][24] Die helfte van die wyfies het twee suksesvolle broeisels per jaar, en die meeste was dubbelinge.[27] As pare gedurende die eerste broeiseisoen hul eiers verloor, lê hulle binne 1-4 maande 'n nuwe broeisel.[28] Die inkubasieverskuiwings duur gemiddeld 2,5 dae voordat die een ouer oorneem en die ander toelaat om te gaan voed.[19] Daar is geen verskille in die bydrae tot die voorsiening van manlike en vroulike ouers nie.[19]

Kuikens broei gewoonlik twee dae uitmekaar uit[28] en word deur een ouer bewaak terwyl die ander voed.[14] Kuikens word net een keer per dag gevoer.[28] Kuikens word na 'n sekere ouderdom sonder toesig op die nesplek gelaat en albei ouers voed dan gelyktydig.[14]

Broeiplekke

[wysig | wysig bron]

Die historiese broeiplekke van hierdie spesie is gate in ghwano-lae.[27] Neste van die Humboldt-pikkewyn kan ook gevind word by grotte, holtes, kranse, strande en skraapsels wat deur plantegroei bedek is.[12][28] Hulle maak ook nes op enkele Peruviaanse eilande waar egte grond vir grawe gevind kan word.[27] Die meerderheid pikkewyne broei op kranse.

Migrasie

[wysig | wysig bron]

Humboldt-pikkewyne is sittend gedurende die broeiseisoen, bly naby hul neste en toon getrouheid aan die broeiplek.[14][28] Hulle kan groot afstande aflê, veral as gevolg van voedseltekorte of veranderinge in die omgewingstoestande.[29][14] Hulle migreer gereeld tussen Peru en Chili.[29]

Bedreigings

[wysig | wysig bron]

El Niño-La Niña dinamika

[wysig | wysig bron]

Die ekosisteem van die Humboldt-stroom word beïnvloed deur die El Niño-verskynsel. Gedurende El Niño word die opbou van voedingsryke bodemwater in die suidoostelike Stille Oseaan onderdruk, sowel as die oppervlaktemperatuur-anomaliewaarde (SSTA).[30][14] Massiewe sterftes, veral by jeugdiges, verlies van neste en gebrek aan voortplanting vind plaas.[30] Humboldt-pikkewyne migreer suid namate die mariene produktiwiteit afneem na aanleiding van die ansjovisvoorrade. Humboldt-pikkewyne spandeer meer tyd en energie om te voed namate die SSTA toeneem.[14]

Visserye

[wysig | wysig bron]

Die geskatte energiebehoefte van die totale Humboldt-pikkewynpopulasie gedurende broeiseisoen beloop tot 1400 ton vis.[17] Die Humboldt-pikkewyn is afhanklik van kommersieel uitgebuite spesies, insluitend ansjovis. Dit maak hulle vatbaar vir veranderinge in die beskikbaarheid van prooi as gevolg van oorbevissing.[17] Hulle is ook vatbaar vir verstrengeling in visnette.[31]

Menslike teenwoordigheid

[wysig | wysig bron]

Humboldt-pikkewyne is uiters sensitief vir menslike teenwoordigheid, met min habituasiepotensiaal. As 'n persoon op 'n afstand van 150 m van 'n broeiende Humboldt-pikkewyn kom, word 'n reaksie uitgelok, wat die grootste reaksie-afstand tot dusver vir pikkewyne gerapporteer is, wat dit die skugterste pikkewynspesie maak wat tot dusver bestudeer is.[11] Humboldt-pikkewyne benodig tot 'n halfuur om weer na normale hartklop te herstel ná menslike benadering, maar sal afneem met herhaalde besoeke. Opeenhopende spanning deur gereelde besoeke en vertraagde terugkeer van voedingsmaats lei daartoe dat die nes permanent verlaat word, wat gevolglik 'n verminderde broeisukses op terreine, wat gereeld deur mense besoek is, veroorsaak.[11]

Habitatversteuring en wilde spesies

[wysig | wysig bron]

Die bekendstelling van wildsbokke op die Puñihuil-eilande het die Humboldt-pikkewynpopulasie nadelig beïnvloed.[9] Die wildsbokke wei op die plantegroei wat die pikkewyne gebruik om hul neste op te bou. Die verbinding van die eiland met die vasteland het ook gelei tot die beweging van soogdiere na die eiland.[9]

In Sentraal-Chili wei Europese konyne en Noorse rotte op die plantegroei.[32] Noorse rotte en swart rotte vreet ook eiers. Wilde katte en honde verorber kuikens, vlugtelinge en volwasse Humboldt-pikkewyne.[32]

Industriële ontwikkeling

[wysig | wysig bron]

Sommige Humboldt-pikkewynkolonies ondervind verhoogde druk as gevolg van opkomende industriële ontwikkeling; die bou van steenkoolkragstasies en mynbou in Chili. Die grootste kolonie van Peru staan ​​voor die vooruitsig van 'n nuwe groot industriële hawe naby Punta San Juan, die grootste kolonie van die land. Oliestortings het voorheen 'n uitwerking op sommige kolonies gehad. Die kolonie van 800 voëls in Cachagua was blootgestel aan twee oliestortings in 2015-'16.[33] Oliestortings wat verband hou met hawe- en skeepvaartaktiwiteite het baie soorte pikkewyne in die suidelike halfrond beïnvloed.

Andes Iron het in 2017 voorgestel dat 'n mineraal-uitvoerhawe gebou word naby die Humboldt Penguin National Reserve in die Coquimbo-streek in Chili. Die voorstel is van die hand gewys omdat die omgewingsimpak onaanvaarbare resultate gelewer het. Die besluit is deur toeroperateurs en omgewingsbewaarders verwelkom. Oceana was een van die nieregeringsorganisasies wat hom beywer het vir die verwerping van die hawe-voorstel. [34] Andes Iron betwis die besluit, en uiteindelik word die omgewingsgoedkeuring vir die Dominga-myn en die Cruz Grande-haweprojek toegestaan. Oceana betwis sedertdien die wetsnakoming op die perseel en gaan vanaf 2020 voort om die projek afgelas te kry in 'n poging tot die beskerming van die ryk mariene biodiversiteit in die streek.[35] As dit gebou word, sal die Dominga-kompleks 'n oopgroef-kopermyn, verwerkingsaanleg, ontsoutingsaanleg en hawe insluit.[36]

Geskiedenis van bevolkingsafname

[wysig | wysig bron]

Oorbenutting van ghwano

[wysig | wysig bron]

Die historiese broeiplekke vir die Humboldt-pikkewyn was ghwano-lae wat eilande van die Peruviaanse en noordelike Chileense kuste bedek het waarin die voëls kon grawe.[27] Die ghwano, 'n ryk energiebron en inkomstebron vir die Peruviaanse regering, en eiers van die Humboldt-pikkewyn was gereeld gesog.[37][12][27] Die voëls is ook gereeld deur vissermanne en ghwano-werkers gejag vir hul olie en velle.[12] Die agteruitgang van die Humboldt-pikkewynpopulasie word toegeskryf aan die oes van ghwano in die 1800's, wat gelei het tot die vernietiging van broeiplekke en menslike versteuring.[30][12]

1982-83 El Niño verskynsel

[wysig | wysig bron]

Voor die El Niño-gebeurtenis 1982-83 is die totale aantal individue van Humboldt-pikkewyne geskat op 20 000. Die fenomeen El Niño van 1982 tot 1983 het gelei tot 'n groot afname in die Humboldt-pikkewynpopulasie. Die kombinasie van 'n omgewing wat verander is deur menslike ontwikkelinge, asook die lang duur en sterk intensiteit van die gebeurtenis daardie jaar, het gelei tot groot gevolge vir die vrugbaarheid en oorlewing van die Humboldt-pikkewyne.[30] Die gevolge was 'n afname van 65% in die Humboldt-pikkewynpopulasie, migrasie na die suide en die mislukking van die 1982-broeiers. Die oorlewende bevolking in 1984 word geraam op tussen 2 100 en 3 000 pikkewyne en is almal volwassenes.[30]

Bewaring

[wysig | wysig bron]

Humboldt-pikkewyne het in 1977 wetlike beskerming verkry deur die Peruviaanse regering en gelys in Aanhangsel I van die Konvensie vir Internasionale Handel van Bedreigde Spesies (CITES).[38] Beide Peru en Chili het die CITES ingevolge nasionale wetgewing geïmplementeer.[38] Dit word geklassifiseer as kwesbaar as gevolg van uiterste skommelinge in die bevolkingsgrootte, verspreide groepering en die grootste bedreigings vir die spesie wat nie mettertyd verbeter word nie.[38][4][39] In Augustus 2010 is beskerming verleen aan die Humboldt-pikkewyn van Chili en Peru ingevolge die Amerikaanse Wet op Bedreigde Spesies.[40] Die meeste pikkewyne broei binne beskermde gebiede.[39]

Peruviaanse wetgewing kategoriseer die spesie as bedreig en die jag, besit, vang, vervoer en uitvoer van die voël vir kommersiële doeleindes word streng verbied.[39] Chili het in 1995 'n jagverbod van dertig jaar ingestel wat jag, vervoer, besit en kommersialisering van pikkewyne verbied.[39]

In 2017 is 'n groot mynbouprojek wat deur die maatskappy Andes Iron in Chili voorgestel is, geveto omrede die moontlike impak op die pikkewyne in die omgewing,[41] alhoewel die besluit daarna omgekeer is.

Met ingang van Augustus 2018 word die spesie as kwesbaar op die IUBN-rooilys gelys, met 'n dalende bevolking van 32 000 volwassenes.[33] Klimaatsverandering, kommersiële oorbevissing van hoofprooispesies (sardientjies en ansjovis) en byvangs in kommersiële visserye dra alles by tot die afname van spesiegetalle. Rotte, wilde katte en honde-aanvalle bedreig sommige kolonies. Histories is die Humboldt-pikkewynpopulasie beïnvloed deur die onttrekking van ghwano uit hul broeikolonies, wat die beskikbare habitat vir grawe en nesmaak verminder het.

In gevangenisskap

[wysig | wysig bron]
In gevangenskap by die Brookfield-dieretuin

Benewens hul tuiswaters langs Suid-Amerika, kan Humboldt-pikkewyne in dieretuine regoor die wêreld aangetref word, waaronder Spanje, Duitsland,[42] Indië, Ierland,[43][44] Japan, die Verenigde Koninkryk,[45] die Verenigde State[46] en ander plekke.

Mr. Sea

[wysig | wysig bron]

Die oudste pikkewyn in Woodland Park-dieretuin en een van die oudste pikkewyne in Noord-Amerika, Mr. Sea, is van kant gemaak na 'n afname in sy aktiwiteit en eetlus; twee maande kort voor sy 32ste verjaardag. Die gemiddelde ouderdom vir 'n Humboldt-pikkewyn wat sy eerste jaar oorleef, is 17,6 jaar. Hy het 12 lewensvatbare kleinkinders, agterkleinkinders en agter-agterkleinkinders gehad. [47]

Ontsnapping uit 'n dieretuin in Tokio

[wysig | wysig bron]

Een van die 135 Humboldt-pikkewyne van die Tokyo Sea Life Park (Kasai Rinkai Suizokuen) het 82 dae lank in Tokiobaai gedy nadat hy blykbaar teen die 4 meter hoë muur afgeseil en daarin geslaag het om deur 'n doringdraadheining tot in die baai te kom.[48] Die pikkewyn, wat net aan sy nommer (337) bekend is, is einde Mei 2012 weer deur die dieretuinopsigters gevang.[49]

VSA ontdekking

[wysig | wysig bron]

In 1953 is 'n Humboldt-pikkewyn in die Bronx, in die VSA, gevind. Dit is nie bekend of die dier uit 'n privaatversameling ontsnap het of 'n swerwer was nie, maar die bevolking van die plaaslike dieretuin is volledig verantwoord.[50]

Opvoeding van dieselfde geslag van kleintjies

[wysig | wysig bron]

In 2009 in die Bremerhaven-dieretuin in Duitsland het twee volwasse Humboldt-pikkewyne 'n eier aangeneem wat deur sy biologiese ouers verwerp is. Nadat die eier uitgebroei het, het die twee pikkewyne die kuiken grootgemaak, beskerm, versorg en op dieselfde manier gevoer as wat heteroseksuele pikkewynpare hul eie nageslag grootmaak. 'n Verdere voorbeeld van hierdie soort gedrag is in 2014, toe Jumbs en Kermit, twee Humboldt-pikkewyne by Wingham Wildlife Park, die middelpunt van internasionale media-aandag geword het, aangesien die twee mannetjies wat 'n aantal jare tevore gebind het, toe 'n eier suksesvol uitgebroei en grootgemaak het wat aan hulle as plaasvervangende ouers gegee is nadat die moeder dit halfpad deur die inkubasie laat vaar het.

Galery

[wysig | wysig bron]
  • Bolyf
    Bolyf
  • Humboldt-pikkewyn in die Newquay-dieretuin
    Humboldt-pikkewyn in die Newquay-dieretuin
  • St Louis-dieretuin
    St Louis-dieretuin
  • 'n Paar wat "soen" by Cotswold Wildlife Park
    'n Paar wat "soen" by Cotswold Wildlife Park
  • Swem onderwater
    Swem onderwater
  • Terug
    Terug
  • By die dieretuin van Dublin
    By die dieretuin van Dublin
  • Humboldt-pikkewyn onderwater in die Bremerhaven-dieretuin.
  • Humboldt-pikkewyn tydens ververing in die Cornish Seal Sanctuary
    Humboldt-pikkewyn tydens ververing in die Cornish Seal Sanctuary
  • In die Oregon-dieretuin
    In die Oregon-dieretuin
  • Humboldt-Pikkewyn by Jijamata Udyaan, Mumbai, Indië
    Humboldt-Pikkewyn by Jijamata Udyaan, Mumbai, Indië
  • Spheniscus humboldti - MHNT
    Spheniscus humboldti - MHNT

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ BirdLife International (2013). "Spheniscus humboldti". IUCN Red List of Threatened Species. 2013. Besoek op 26 November 2013.
  2. ↑ "Changes in abundance and distribution of Humboldt Penguin. Viana et al, Marine Ornithology 42: 153–159 (2014)" (PDF).
  3. ↑ "The IUCN red list of threatened species, April 2019". IUCN Red List of Threatened Species.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 BirdLife International (9 Augustus 2018). "IUCN Red List of Threatened Species: Humboldt Penguin". IUCN Red List of Threatened Species. Besoek op 8 April 2020.
  5. ↑ "Humboldt penguin". Humboldt penguin - Philadelphia Zoo. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Februarie 2012. Besoek op 16 Oktober 2017.
  6. ↑ "Humboldt Penguin - Spheniscus humboldti: WAZA: World Association of Zoos and Aquariums". WAZA. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 April 2012. Besoek op 12 Februarie 2012.
  7. ↑ "Humboldt penguins from the International Penguin Conservation Web Site". Penguins.cl. Besoek op 12 Februarie 2012.
  8. ↑ C. Michael Hogan (2008) Magellanic Penguin, GlobalTwitcher.com, ed. N. Stromberg Geargiveer 7 Junie 2012 op Wayback Machine
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Simeone, Alejandro; Schlatter, Roberto P. (1998). "Threats to a Mixed-Species Colony of Spheniscus Penguins in Southern Chile". Colonial Waterbirds. 21 (3): 418. doi:10.2307/1521654. JSTOR 1521654.
  10. ↑ Hiriart-Bertrand, L.; Simeone, A.; Reyes-Arriagada, R.; Riquelme, V.; Pütz, K.; Lüthi, B. (2010). "Description of a mixed-species colony of Humboldt (Spheniscus humboldti) and Magallanic Penguin (S. magellanicus) at Metalqui Island, Chiloé, southern Chile". Boletín Chileno de Ornitología. 16 (1): 42–47.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Ellenberg, Ursula; Mattern, Thomas; Seddon, Philip J.; Jorquera, Guillermo Luna (1 November 2006). "Physiological and reproductive consequences of human disturbance in Humboldt penguins: The need for species-specific visitor management". Biological Conservation (in Engels). 133 (1): 95–106. doi:10.1016/j.biocon.2006.05.019. ISSN 0006-3207.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Coker, Robert E. (1919). "Habits and economic relations of the guano birds of Peru" (PDF). Proceedings of the United States National Museum. 56 (2298): 449–511. doi:10.5479/si.00963801.56-2298.449. hdl:10088/15094. ISSN 0096-3801.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Mattern, Thomas; Ellenberg, Ursula; Luna-Jorquera, Guillermo; Davis, Lloyd (1 September 2004). "Humboldt Penguin Census on Isla Chañaral, Chile: Recent Increase or Past Underestimate of Penguin Numbers?". Waterbirds. 27 (3): 268–276. doi:10.1675/1524-4695(2004)027[0368:HPCOIC]2.0.CO;2.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 14,8 Culik, B.; Hennicke, J.; Martin, T. (1 Augustus 2000). "Humboldt penguins outmanoeuvring El Nino". Journal of Experimental Biology (in Engels). 203 (15): 2311–2322. ISSN 0022-0949. PMID 10887069.
  15. ↑ Hays, Coppelia (1 Januarie 1986). "Effects of the 1982–1983 El Nino on Humboldt penguin colonies in Peru". Biological Conservation (in Engels). 36 (2): 169–180. doi:10.1016/0006-3207(86)90005-4. ISSN 0006-3207.
  16. ↑ 16,0 16,1 Wilson, Rory P.; Wilson, Marie-Pierre; Duffy, David Cameron; M, Braulio Araya; Klages, Norbert (1 Januarie 1989). "Diving behaviour and prey of the Humboldt Penguin (Spheniscus humboldti)". Journal für Ornithologie (in Engels). 130 (1): 75–79. doi:10.1007/BF01647164. ISSN 1439-0361. S2CID 38410399.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Herling, C.; Culik, B. M.; Hennicke, J. C. (Mei 2005). "Diet of the Humboldt penguin (Spheniscus humboldti) in northern and southern Chile". Marine Biology (in Engels). 147 (1): 13–25. doi:10.1007/s00227-004-1547-8. ISSN 0025-3162. S2CID 55663752.
  18. ↑ Martin, G.R.; Young, S.R. (22 Desember 1984). "The eye of the humboldt penguin, Spheniscus humboldti : visual fields and schematic optics". Proceedings of the Royal Society of London. Series B. Biological Sciences (in Engels). 223 (1231): 197–222. Bibcode:1984RSPSB.223..197M. doi:10.1098/rspb.1984.0090. ISSN 0080-4649. PMID 6151660. S2CID 24295277.
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 Williams, Tony D. (2012-08-05), "Parental Care", Physiological Adaptations for Breeding in Birds (Princeton University Press), doi:10.23943/princeton/9780691139821.003.0006, ISBN 978-0-691-13982-1 
  20. ↑ Taylor, Sabrina S; Leonard, Marty L; Boness, Daryl J; Majluf, Patricia (1 April 2002). "Foraging by Humboldt penguins (Spheniscus humboldti) during the chick-rearing period: general patterns, sex differences, and recommendations to reduce incidental catches in fishing nets". Canadian Journal of Zoology (in Engels). 80 (4): 700–707. doi:10.1139/z02-046. ISSN 0008-4301.
  21. ↑ Blay, Nicola; Côté, Isabelle M. (Desember 2001). "Optimal conditions for breeding of captive humboldt penguins (Spheniscus humboldti): A survey of British zoos". Zoo Biology. 20 (6): 545–555. doi:10.1002/zoo.10002. ISSN 0733-3188.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 22,7 22,8 Thumser, N.N.; Ficken, M.S. (1998). "Comparison of the vocal repertoires of captive Spheniscus penguins" (PDF). Marine Ornithology. 26: 41–48. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 10 April 2021. Besoek op 1 Augustus 2021.
  23. ↑ Paredes, Rosana; Zavalaga, Carlos B.; Battistini, Gabriella; Majluf, Patricia; McGill, Patricia (2003). "Status of the Humboldt Penguin in Peru, 1999-2000". Waterbirds. 26 (2): 129. doi:10.1675/1524-4695(2003)026[0129:sothpi]2.0.co;2. ISSN 1524-4695.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 Paredes, Rosana; Zavalaga, Carlos B.; Boness, Daryl J. (1 Januarie 2002). du Plessis, M. (red.). "Patterns of Egg Laying and Breeding Success in Humboldt Penguins (Spheniscus Humboldti) at Punta San Juan, Peru". The Auk (in Engels). 119 (1): 244–250. doi:10.1093/auk/119.1.244. ISSN 1938-4254.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Merritt, Kathleen; King, Nancy E. (1987). "Behavioral sex differences and activity patterns of captive humboldt penguins (Spheniscus humboldti)". Zoo Biology (in Engels). 6 (2): 129–138. doi:10.1002/zoo.1430060204. ISSN 1098-2361.
  26. ↑ 26,0 26,1 Zavalaga, C.B.; Paredes, R. (1997). "Sex determination of adult humboldt penguins using morphometric characters". Journal of Field Ornithology. 68 (1): 102–112.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 27,5 Murphy, Robert Cushman; Jaques, Francis Lee (1936). Oceanic birds of South America : a study of species of the related coasts and seas, including the American quadrant of Antarctica, based upon the Brewster-Sanford collection in the American Museum of Natural History /. Vol. v.1 (1936). New York: Macmillan Co.
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 28,6 Paredes, Rosana; Zavalaga, Carlos.B (Augustus 2001). "Nesting sites and nest types as important factors for the conservation of Humboldt penguins (Sphensicus humboldti)". Biological Conservation. 100 (2): 199–205. doi:10.1016/s0006-3207(01)00023-4. ISSN 0006-3207.
  29. ↑ 29,0 29,1 UNEP (United Nations Environment Programme). (2003). World Conservation Monitoring Centre report on the status and conservation of the Humboldt penguin Spheniscus humboldti. United Nations Environ- ment Programme World Conservation Monitoring Centre, Cambridge.
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 Hays, Coppelia (1 Januarie 1986). "Effects of the 1982–1983 El Nino on Humboldt penguin colonies in Peru". Biological Conservation (in Engels). 36 (2): 169–180. doi:10.1016/0006-3207(86)90005-4. ISSN 0006-3207.
  31. ↑ Majluf, Patricia; Babcock, Elizabeth A.; Riveros, Juan Carlos; Schreiber, Milena Arias; Alderete, William (Oktober 2002). "Catch and Bycatch of Sea Birds and Marine Mammals in the Small-Scale Fishery of Punta San Juan, Peru". Conservation Biology. 16 (5): 1333–1343. doi:10.1046/j.1523-1739.2002.00564.x. ISSN 0888-8892.
  32. ↑ 32,0 32,1 Simeone, Alejandro; Bernal, Mariano (2000). "Effects of Habitat Modification on Breeding Seabirds: A Case Study in Central Chile". Waterbirds: The International Journal of Waterbird Biology. 23 (3): 449–456. doi:10.2307/1522182. ISSN 1524-4695. JSTOR 1522182.
  33. ↑ 33,0 33,1 BirdLife International (9 Augustus 2018). "IUCN Red List of Threatened Species: Spheniscus humboldti". IUCN Red List of Threatened Species. Besoek op 10 Julie 2020.
  34. ↑ "Penguins force suspension of $2.5bn mining project". The Independent (in Engels). 13 Oktober 2017. Besoek op 10 Julie 2020.
  35. ↑ "Chilean authorities eye controversial Cruz Grande port project". Mongabay Environmental News (in Engels). 25 Maart 2020. Besoek op 10 Julie 2020.
  36. ↑ "Andes Iron and Chilean ME enter conciliation process over $2.5-billion project". MINING.COM (in Engels (VSA)). 12 Februarie 2018. Besoek op 10 Julie 2020.
  37. ↑ Paredes, Rosana; Zavalaga, Carlos B.; Battistini, Gabriella; Majluf, Patricia; McGill, Patricia (2003). "Status of the Humboldt Penguin in Peru, 1999-2000". Waterbirds. 26 (2): 129. doi:10.1675/1524-4695(2003)026[0129:sothpi]2.0.co;2. ISSN 1524-4695.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 Paredes, Rosana; Zavalaga, Carlos B.; Battistini, Gabriella; Majluf, Patricia; McGill, Patricia (2003). "Status of the Humboldt Penguin in Peru, 1999-2000". Waterbirds. 26 (2): 129. doi:10.1675/1524-4695(2003)026[0129:sothpi]2.0.co;2. ISSN 1524-4695.
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 Valdés-Velasquez, Armando; de la Puente, Santiago; busalleu, alonso; cardeña, marco; Majluf, Patricia; Simeone, Alejandro (2013-01-01), "Humboldt Penguin (Spheniscus humboldti)", Penguins: Natural History and Conservation: pp. 20, ISBN 978-0-295-99284-6, https://www.researchgate.net/publication/304626790, besoek op 2020-04-16 
  40. ↑ Five Penguins Win U.S. Endangered Species Act Protection Turtle Island Restoration Network
  41. ↑ Farrell, Jeff (13 Oktober 2017). "Penguins put $2.5 billion mining project in Chile on ice". The Independent. Besoek op 16 Oktober 2017.
  42. ↑ "Humboldt-pinguin". luisenpark.de. Luisenpark. Besoek op 16 Oktober 2017.
  43. ↑ "Humboldt penguin - Fota Wildlife Park". fotawildlife.ie. Fota Wildlife Park. Besoek op 16 Oktober 2017.
  44. ↑ "Humboldt penguin". dublinzoo.ie. Dublin Zoo. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2017. Besoek op 16 Oktober 2017.
  45. ↑ "Humboldt penguins". chesterzoo.org. Besoek op 16 Oktober 2017.[dooie skakel]
  46. ↑ "Taylor Family Humboldt Penguin Exhibit". milwaukeezoo.org. Besoek op 16 Oktober 2017.
  47. ↑ "Farewell, Mr. Sea: Our beloved, oldest penguin passes away". Besoek op 23 November 2020.
  48. ↑ Fugitive penguin 337 spotted alive in Tokyo Bay, Reuters, 17 Mei 2012
  49. ↑ "Tokyo keepers catch fugitive Penguin 337". BBC News. 25 Mei 2012. Besoek op 4 Maart 2017.
  50. ↑ "Bronx Man Finds Penguin on Doorstep (1953)". The Troy Record. 11 Junie 1953. p. 31. Besoek op 9 Mei 2020.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Humboldt-pikkewyn&oldid=2702347"