Glasgow

City of Glasgow Skots-Gaelies: Glaschu Skots: Glesca, Glesga
Stadsprofiel van City of Glasgow
Wapen
Bynaam: The Second City of the Empire
Leuse: Let Glasgow Flourish
Ligging van Glasgow in Skotland Ligging van Glasgow in Skotland
Staat	Verenigde Koninkryk
Land	Skotland
Unitary Authority	City of Glasgow
Oppervlakte
- Totaal	67,8 myl² (175,5 km²)
Bevolking (2011)
- Totaal	598 830
- Digtheid	8 541,8/myl²;(3 298/km²)
Tydsone	MGT (UTG+0)
Poskode	G1–G80
Areakode(s)	0141
Webwerf: http://www.glasgow.gov.uk/

Glasgow (Standaardengels: [ˈɡlɑːzɡəʊ], plaaslik: [ˈɡlazɡo]; Skots: Glesga; Skots-Gaelies: Glaschu [ˈkɫ̪as̪əxu]) is die grootste stad in Skotland en die derde mees bevolkte in die Verenigde Koninkryk. Die stad is aan die Clyde-rivier in die Westelike Sentrale Laagland van Skotland geleë.

Glasgow het van 'n klein landelike nedersetting teen die Clyde tot een van die grootste seehawens in Groot-Brittanje ontwikkel. Die middeleeuse biskopsetel, waar later, in die 15de eeu, die Universiteit van Glasgow gestig is, sou uiteindelik 'n beduidende sentrum van die 18de eeuse Skotse Verligting word. Vanaf die 18de eeu was Glasgow een van die belangrikste Britse seehawens vir die transatlantiese handel met Brits-Noord-Amerika en die Britse Wes-Indiese Eilande.

Die Nywerheidsomwenteling het van Glasgow en die omliggende gebiede een van die wêreld se grootste sentrums van swaar nywerhede gemaak waar skeepsbou en mariene ingenieurswese gefloreer het. 'n Groot aantal innovatiewe en beroemde skepe is hier gebou. Gedurende die Victoriaanse en Edwardiaanse tydperk het Glasgow die trotse bynaam "Tweede Stad van die Britse Ryk" gedra. Stadsvaders en inwoners het hulself as burgers in 'n Britse asook 'n imperiale konteks beskou.

John Atkinson Grimshaw: Shipping on the Clyde. Olieverf op bord, 1881

Die huidige stadsbeeld is dan ook, ondanks die feit dat groot dele van die argitektoniese erfenis in die afgelope dekades vernietig is, 'n produk van die Victoriaanse en Edwardiaanse periode tussen 1830 en 1912 toe een van die beduidendste metropole ter wêreld teen die Clyde ontstaan het. Die kenmerkendste geboue uit hierdie tyd word tans onder Glasgow se besienswaardighede gereken: die statige marmergebou van die City Chambers, Gilbert Scott se Universiteitstoring, die heuningkleurige sandsteen-woonhuise in Woodside en hul roosrooi eweknieë in Hyndland getuig van die welvaart van dié periode wat met die demokratiese munisipale hervormings van 1833 ingelui en met die massiewe uitbreiding van stadsgrense in 1912, wat Glasgow se karakter heeltemal sou verander en waardeur dit weer by Birmingham verbygesteek het om nog eens die tweede grootste stad in die Britse Ryk te word, afgesluit is.

In die 19de en vroeë 20ste eeu het Glasgow vinnige bevolkingsgroei ervaar. Hierdie bevolkingsaanwas was slegs vir 'n klein gedeelte aan die insluiting van omliggende nedersettings te danke (die stadsgebied is tussen 1830 en 1912 altesaam elf keer uitgebrei), maar is hoofsaaklik deur toestroming uit ander dele van Skotland en Ierland veroorsaak, waarby hierdie grootskaalse immigrasie selfs die hoë natuurlike bevolkingsaanwas verdwerg het. Die grootste inwonertal ooit is in 1939 met 1 128 473 aangeteken toe Glasgow een van die grootste stede in Europa was.

Die ongekende industriële uitbreiding en bevolkingsaanwas het van Glasgow, wat deur die skrywer Daniel Defoe nog as "die mooiste stad in die Koninkryk" beskryf is, 'n nywerheidsentrum met rokende skoorstene, besoedelde riviere en uitgestrekte krotbuurte, waarin groot dele van die plaaslike werkersklas gehuisves is, gemaak. Ongeag alle sosiale moeilikhede soos misdaad, ellende, omgewingsbesoedeling en epidemiese siektes, wat met die industriële groei gepaard gegaan het, was Glasgowers in hierdie tydperk volgens historiese berigte trots op hul stad wat nie net met Birmingham, Manchester en Liverpool nie, maar selfs met Londen probeer meeding het.

Vandag is Glasgow een van die tien belangrikste finansiële sentrums in Europa waar baie van Skotland se leidende ondernemings gesetel is. Stadvernuwing in die 1960's het omvattende projekte behels waarvolgens baie inwoners in sogenaamde new towns en voorstede hervestig is. Hierdie proses het saam met die verskuiwing van stadsgrense die huidige bevolking van die Stad Glasgow tot sowat 598 830 laat daal. Die gebied van Groter Glasgow huisves tans 'n bevolking van 1,2 miljoen, terwyl in die metropolitaanse gebied en die omliggende dig bevolkte streke met altesaam 2,55 miljoen inwoners 41 persent van Skotland se totale bevolking saamgetrek is.

Glasgow sal in 2014 as gasheerstad van die Statebondspele optree en is een van die kandidaatstede vir die 3de Olimpiese Somerjeugspele in 2018.

Klimaat

Wolke en 'n reënboog oor die middestad

Ondanks sy noordelike ligging op meer of min dieselfde breedtegraad soos Moskou en Kopenhagen word Glasgow se klimaat as oseanies (Köppen Cfb) geklassifiseer. Vanweë sy ligging in die weste van Skotland, die nabyheid van die Atlantiese Oseaan en die invloed van die warm Golfstroom is Glasgow een van die meer gematigde gebiede in die land, met 'n jaarlikse gemiddeld van 9,0 °C. Dit beteken egter ook dat die verskille tussen die vier seisoene kleiner is as in ander streke van Wes-Europa.

Winters in Glasgow word deur koue en bewolkte weer, met 'n gemiddeld van 4,0 °C. Soms daal die kwik ook benede vriespunt, alhoewel daar in die tydperk sedert 2000 nouliks koue winters met sneeuvalle voorgekom het. Indien wél sneeuvalle aangeteken word, is die landskap hier net 'n kort tyd lank met 'n sneeulaag bedek.

Die lentemaande (Maart tot Mei) is gewoonlik gematig met dikwels aangename weer. Dit is die bloeitydperk vir baie van Glasgow se bome en plante. Die somermaande (Junie tot Augustus) word deur wisselvallige weerstoestande gekenmerk. Langer periodes met sonnige weer of hittegolwe kom nouliks voor, terwyl die weer dikwels bewolk en bedompig kan wees. Julie is die warmste maand met 'n gemiddelde maksimumtemperatuur van 19,0 °C.

In die najaar kan die weer koel tot gematig wees, terwyl daar steeds meer reën val. Die vroeë herfs word egter dikwels deur meer stabiele weerstoestande met enkele sonskyndae gekenmerk.

Geskiedenis

Vroeë geskiedenis

'n Beeldhouwerk by die ingang tot die Kelvingrove Kunsgalery en Museum beeld Sint Mungo as beskermheer van kuns en musiek uit

Die geskiedenis van Glasgow strek terug tot in die Steentydperk. Argeologiese uitgrawings langs die oewer van die Clyde-rivier het kano's van destydse vissersgemeenskappe onthul.

Later het Keltiese stamme hulle in die gebied gevestig. Waarskynlik het hulle handel met die Romeine gedryf wat omstreeks 80 n.C. in Cathures, soos Glasgow destyds genoem is, 'n handelspos gestig het. Die oprigting van die Antonynse Muur in 143 was 'n poging om die provinsie Britannia, die Romeins-verowerde gebied in die suide, teen aanvalle uit die noordelike Caledonia, wat deur Piktiese en Keltiese stamme bewoon is, te beskerm. Hierdie grensmuur, wat van turf gebou is en van Old Kilpatrick teen die Clyde in die weste tot by Bridgeness aan die Forth in die ooste gestrek en 'n substruktuur van paaie en forte behels het, is egter ná 'n kort tyd laat vaar.

In 380 het Sint Ninianus as Christelike sendeling besoek aan Cathures afgelê en hier volgens oorlewerings 'n begraafplaas gewy. Daar is min bekend oor hierdie vroeë Christelike tydperk voor die aankoms van Sint Kentigern in die 6de eeu. Sint Kentigern het hom in 543 as balling in Glasgow (of Glas Cu soos dit destyds bekend gestaan het, waarby dié pleknaam as "lieflike groen plek" vertaal kan word) gevestig nadat sy beweerde wonderlike kragte die afguns van kloosterbroeders in Culross gewek het.

Sint Kentigern het 'n Christelike houtkerk aan die oewer van die Molendinar Burn, 'n klein syrivier van die Clyde, opgerig. Hierdie gebou was 'n vroeë voorloper van Glasgow se huidige katedraal. Vanweë sy groot gewildheid onder die geestelike gemeenskap het Kentigern die bynaam Mungo of "die Geliefde" gekry. Hy staan sedertdien algemeen bekend as "Sint Mungo". Volgens legendes het hy in Glasgow vier wonders gedoen wat nog steeds in die stedelike wapen uitgebeeld word.

Sint Kentigern is op 13 Januarie 603 oorlede en in sy eie kerk ter ruste gelê - vlakby die plek waar later die enigste twee bekende Glasgowse martelaars van die Reformasietydperk op die brandstapel tereggestel is. Min is bekend oor die periode tussen Kentigern se afsterwe en Glasgow se verheffing tot biskopsetel in 1145.

Glasgow in die middeleeue

Provand's Lordship

Met 'n bevolking van sowat 1 500 in die laat 12de eeu was Glasgow volgens destydse standaarde reeds 'n belangrike nedersetting. In 1175 het koning William 'n oktrooi aan biskop Jocelyn en sy opvolgers toegestaan waarvolgens die status van Glasgow tot burgh of the barony verhef is - 'n voorreg waaraan ekonomiese voordele soos die oopstelling vir handel verbonde was.

Die burgh was deel van die feodale stelsel en een van 'n aantal administratiewe eenhede in die Anglo-Normandiese tydperk met sy verfynde stelsel van regte en pligte in 'n vaste hiërargie. So het die koninklike oktrooi, wat tussen 1175 en 1178 deur William die Leeu uitgereik is, 'n bepaalde regtelike status vir sowel die nedersetting asook sy inwoners verseker. Die status van burgh is gewoonlik in 'n stedelike straatrooster met stadspoorte weerspieël, en net soos ander vergelykbare nedersettings het ook Glasgow die voorreg gekry om weekliks, hier op Donderdae, mark te hou. Later, waarskynlik tussen 1189 en 1198, is koninklike toestemming vir 'n jaarlikse mark verleen wat agt dae lank vanaf 7 Julie gehou is. Boubedrywighede vir Glasgow se katedraal het in 1238 begin en die stad se groeiende rol as beduidende geestelike sentrum versinnebeeld.

'n Verdere oktrooi, wat deur koning James II in 1450 uitgereik is, het Glasgow se status aan dié van 'n royal burgh gelykgestel, alhoewel hierdie regtelike term nie spesifiek gebruik is nie. Later in dieselfde jaar is Glasgow Green as die stad se eerste openbare park aangelê. In die volgende jaar het biskop Turnbull die Universiteit van Glasgow gestig wat van dié akademiese instelling die tweede oudste van sy soort in Skotland en die vierde oudste in die Verenigde Koninkryk maak. Net teenoor die katedraal het in 1471 Provand's Lordship ontstaan, tans die oudste bewaarde huis in Glasgow.

Met die verheffing tot aartsbiskopsetel in 1492 was Glasgow in die laat 15de eeu 'n magtige en invloedryke akademiese en geestelike sentrum waarmee in Skotland nog slegs St Andrew's kon meeding.

Die 16de en 17de eeu: handelsbande met die buiteland

'n Tabakveld in Noord-Carolina, VSA

Ná die Protestantse hervorming het Glasgow se laaste Rooms-Katolieke biskop, James Beaton, in 1560 met baie van die katedraal se historiese dokumente en relikwieë na Parys gevlug. Beaton se ballingskap was die beginpunt van 'n politieke en ekonomiese ontwikkeling wat meer invloed aan Glasgow se handelaars en ambagsmanne sou verleen.

In 1639 het die Algemene Vergadering van die Skotse Kerk die Nasionale Ooreenkoms (National Covenant) in die plaaslike katedraal bevestig. Hierdie dokument, wat een jaar tevore in Edinburg onderteken is, het die proses van politieke magsverlies vir koning Charles I versnel en sou uiteindelik tot sy teregstelling tien jaar later lei. In hierdie konteks kan die Algemene Vergadering se besluite in politieke opsig as die verreikendstes beskou word wat ooit tydens 'n byeenkoms in Glasgow geneem is.

Glasgow se buitelandse handelsbande, wat in die 1530's op beskeie vlak aangeknoop is, het in 1650, toe Oliver Cromwell ná sy inval in Skotland en sy oorwinning oor Skotse magte in die slag van Dunbar 'n besoek aan die stad afgelê het, reeds gefloreer. In 1649 was Glasgow die vierde grootste burgh in Skotland, en in 1670 reeds die tweede belangrikste na Edinburg, met 'n bevolking van 14 000. Die stad se ligging was strategies gunstig omdat Edinburg, die Hoogland en Ierland van hier maklik bereik kon word. Glasgow was bowendien ryk bedeel met natuurlike hulpbronne soos steenkool en vis.

Die eerste skeepsvrag tabak het in 1674 in Glasgow se hawe aangekom en die oorgang van 'n nedersetting van plaaslike belang tot 'n internasionale handelshawe gemarkeer.

Uitbreiding van handel in die 18de eeu

Die Clyderivier in Port Glasgow

Glasgow se ligging aan die weskus het van die stad 'n uiters geskikte basis vir die handel met die Nuwe Wêreld gemaak. Die politieke unie met Engeland in 1707 was die beginpunt van 'n massiewe uitbreiding in die handel met Britse kolonies, veral in Noord-Amerika. Groot hoeveelhede tabak is uit gebiede soos Virginië ingevoer, en Glasgow se sakegemeenskap het begin om in die behoeftes van ander Europese markte te voorsien. Omstreeks 1730 het Glasgow se Tobacco Lords - invloedryke sakemanne wat hulle op die tabakhandel toegespits het - die mark oorheers om Glasgow - en Skotland - se eerste miljoenêrs te word.

Eers die Amerikaanse Rewolusie het hierdie florerende handel 'n nekslag toegedien. Die plaaslike sakegemeenskap was op hierdie tydstip egter al besig met die diversifisering van sy handelsbande. So is suiker van die Wes-Indiese Eilande ingevoer en rum gestook. Teen die einde van die 18de eeu was Glasgow reeds die grootste invoerhawe vir suiker in Brittanje.

Nuwe tegnologieë het die nywerheidsomwenteling op tou gesit. Die ingenieur John Golborne het in 1770 'n metode ontwikkel om modder uit die Clyde se rivierbed te verwyder. Hiervoor is 'n reeks spesiale hawehowe langs die oewer gebou, en slegs twee jaar later kon ook groter skepe rivier-op vaar om regstreeks in die middestad aan te lê.

James Watt, een van die baanbrekers by die ontwikkeling van die stoomenjin, het toesig oor hierdie projek gehou wat oor 'n afstand van 19 myl langs die rivieroewer gestrek het. Met die groot omwenteling in die Clyde en die bou van 'n nuwe seehawe, Port Glasgow naby Greenock, het Glasgow se "goue tydperk" van skeepsbou en swaar nywerhede begin.

Die 19de eeu: Glasgow as "Tweede Stad van die Britse Ryk"

Die Doulton-fontein net buite The People's Palace in Glasgow Green is ná die Internasionale Tentoonstelling van 1888 deur Doulton & Co, 'n vervaardiger van terracotta, aan die stad geskenk

In die vroeë 19de eeu het Glasgow se nuwe nyweraars danksy die vinnige industriële groei hul aanlegte begin uitbrei. Plaaslike ondernemings het seepfabrieke, distilleerderye, glas-, suiker- en tekstielfabrieke ingesluit. Steenkool was die belangrikste energiebron vir stoomaangedrewe katoenmeule en wewerye. Daarnaas het blekerye ontstaan asook aanlegte waar tekstiele gekleur en bedruk is.

Die groeiende nywerheidsstad was 'n trekpleister vir immigrante wat in die 1820's uit die Skotse Hoogland verdryf is, maar ook vir Ierse vlugtelinge wat as gevolg van die Groot Hongersnood van die 1840's elders 'n nuwe heenkome moes vind. Glasgow se bevolking het van 77 000 in 1801 meer as vertiendubbel tot 800 000 teen die einde van die eeu. Die dramatiese bevolkingsaanwas het Glasgow se ekonomie van goedkoop ongeskoolde mannekrag voorsien. Maar ook ander immigrante is na die Skotse metropool gelok, soos byvoorbeeld Jode, Italianers en Oos-Europeërs wat almal 'n belangrike bydrae tot die ontwikkeling van Glasgow sou lewer.

Gedurende sy bloeitydperk het Glasgow se katoenfabrieke byna 'n derde van die plaaslike industriële mannekrag in diens gehad. Hierdie bedryf is egter net soos die tabaknywerheid deur eksterne faktore negatief beïnvloed, waaronder die Amerikaanse Burgeroorlog (1861-65) en, in die Britse konteks, deur strawwe mededinging van ander stede soos Manchester.

Nyweraars in Glasgow het hulle dus op 'n wye reeks swaar nywerhede begin toespits, waaronder skeepsbou, die vervaardiging van lokomotiewe en ingenieurswese. Hierdie bedrywe kon op Skotland se natuurlike hulpbronne soos ystererts en steenkool uit Lanarkshire steun. In die periode vanaf 1870 tot die begin van die Eerste Wêreldoorlog is byna 'n vyfde van alle skepe wêreldwyd in Glasgow se skeepswerwe gebou.

Glasgow was nou een van die welvarendste stede in Europa wat as 'n merkwaardige model vir 'n georganiseerde industriële samelewing beskou is. Groot openbare geboue, museums, kunsgalerye en biblioteke is in hierdie periode opgerig. Glasgow het oor meer parke en groen ruimtes beskik as enige vergelykbare nedersetting in Europa. Sy infrastruktuur met 'n gereguleerde telefoonstelsel asook water- en gasvoorsiening was een van die mees gesofistikeerdes van sy tyd.

Glasgow se prestasies, wat in die bynaam "Tweede Stad van die Britse Ryk" weerspieël word, is met trots in die Groot Internasionale Tentoonstellings van 1888 en 1901 gewys wat albei in Kelvingrove Park gehou is.

Sosiale vraagstukke

Loch Katrine, 'n varswatermeer in die Stirling-distrik, is in besit van Scottish Water en voorsien Glasgow en sy omgewing sedert 1859 van drinkwater

Terwyl Glasgow in die periode tussen 1870 en 1914 as een van die welvarendste en pragtigste stede in Europa beskou is, het groot dele van die plaaslike werkersklas onder 'n wye verskeidenheid sosiale probleme soos armoede, misdaad, wanvoeding en siektes gebuk gegaan. Die oneweredige verspreiding van welvaart is in Glasgow se stadsbeeld weerspieël waar deftige woonstelgeboue en villas in die West End met digbevolkte werkersklasbuurte soos dié van High Street, Saltmarket en Gallowgate in die East End gekontrasteer het waar 20 000 bewoners geen toegang tot sanitasie gehad het nie. Weens die grootskaalse verbranding van steenkool was lugbesoedeling hier 'n ernstige probleem. Net soos in ander Europese nywerheidstede het westelike winde rookgasse na die oostelike stadsdele gedra wat dikwels in rookmis gehul was.

'n Krotbuurt in Glasgow in 1871

Onhigiëniese toestande en besmette water het siektes en epidemieë veroorsaak. Ernstige tifus-epidemieë het in 1837 en 1847 uitgebreek. Naas maagkoors en tifus was bewoners as gevolg van internasionale handelsbetrekkinge ook aan die cholera-gevaar blootgestel wat geen klasgrense meer geken het nie. Die eerste cholera-epidemie in Skotland het in 1832 sowat 10 000 menselewens geëis. Sterftesyfers in stedelike omgewings het in die tydperk tussen die 1830's en laat 1850's tot vlakke toegeneem wat sedert die 17de eeu ongekend was.

Plaaslike geneeskundiges het al in 1842 die bewys gelewer dat daar 'n samehang tussen onhigiëniese toestande, gebrek aan basiese sanitasie en die uitbraak van siektes was, maar eers ná die cholera-epidemieë van 1848 en 1852 het politici aandag aan hierdie vraagstuk geskenk. Die regering het in 1855 die registrasie van geboortes, sterftes en huwelike verpligtend gemaak, en vir die eerste keer moes ook by elke sterfgeval die doodsoorsaak aangedui word.

Vir James Burn Russell, 'n plaaslike gesondheidsbeampte, was die samehang tussen onhigiëniese toestande en siektes danksy die inligting, wat hy versamel het, meteens duidelik, en hy kon die stadsvaders en huiwerige tariefbetalers daarvan oortuig dat 'n ambisieuse projek van stapel gestuur moes word om stadsbewoners van skoon drinkwater te voorsien.

Die Loch Katrine-waterprojek, wat Glasgow van drinkwater uit die Trossachs-glen in die Stirling-gebied voorsien het en deur koningin Victoria in 1859 ingewy is, was 'n eerste groot poging om die lewensgehalte van die bevolking te verhoog. Ander maatreëls het gevolg. So is van krotbuurte ontslae geraak, mishope en vullis uit die strate verwyder, gas en straatbeligting aan die bewoners voorsien en tremlyne gebou. Ontspanningsgeriewe soos parke het ontstaan, terwyl nuwe museums, biblioteke en kunsgalerye in kulturele behoeftes voorsien het. In die laaste dekade van die 19de eeu het Glasgow meer munisipale dienste en geriewe aan sy bewoners voorsien as enige ander stad van sy grootte.

Daarnaas het laer pryse vir stapelvoedsel in die 1870's en 1890's, die verhoging van beskikbare melkvoorrade, gratis skool-etes en gesondheidsdienste wat deur verpleegsters, vroedvroue en ander gesondheidswerkers verskaf is, net soos inenting teen siektes, skoon drinkwater en meer doeltreffende rioleringstelsels ('n netwerk met 'n lengte van 50 myl is tussen 1850 en 1875 gebou) grootliks daartoe bygedra dat die sterftesyfers onder Glasgow se arm inwoners aansienlik gedaal het.

Industriële agteruitgang in die 20ste eeu

Die Finnieston-hyskraan in 2011

In Oktober 2008 het die Queen Elizabeth 2 sy laaste besoek aan die Clyde afgelê

Glasgow se geskiedenis in die dekades ná die Eerste Wêreldoorlog is dié van 'n nywerheidstad wat in die draaikolk van ongekende industriële agteruitgang en depressie vasgevang is. Clyde-built was desondanks nog steeds 'n waarborg van gehalte. So is in die 1930's twee befaamde kruisvaartskepe van die Cunard-redery, Queen Mary en Queen Elizabeth, in John Brown and Co. se skeepswerf van stapel gestuur. In 1938 het die Britse Rykstentoonstelling in Glasgow se Bellahouston Park dertien miljoen besoekers gelok.

Naas skeepsbou het ook die vervaardiging van lokomotiewe in die loop van die 20ste eeu 'n afswaaifase betree. Oorspronklik is 'n kwart van alle lokomotiewe, wat wêreldwyd in gebruik was, in Glasgow vervaardig. Baie lokomotiewe is per skip na oorsese bestemmings, waaronder Suid-Afrika, vervoer. 'n Spesiale hyskraan, wat lokomotiewe met 'n gewig van 175 ton kon lig, is in 1931 op Stobcross Quay gebou. Die Finnieston-hyskraan is vandag steeds een van Glasgow se bekendste bakens.

Kort ná die Tweede Wêreldoorlog het die Verenigde Koninkryk begin om die oorlogsverliese te vervang. Die vraag na nuwe skepe het Glasgow se industriële agteruitgang tydelik verstadig, maar vanaf die 1950's was daar steeds minder bestellings vir handels- en oorlogskepe. Glasgow se skeepswerwe kon ook nie langer met hul oorsese eweknieë en hul laer arbeidskoste meeding nie. Die laaste hoogtepunt van die plaaslike skeepsboubedryf was die stapelloop van die kruisvaartskip Queen Elizabeth 2 op 20 September 1967. Hierdie vlagskip van die Cunard-redery is deur John Brown and Co. in Clydebank naby Glasgow gebou.

In die volgende jare het Glasgow se ekonomie radikale verandering ondergaan en in die rigting van 'n diensgebaseerde ekonomie begin beweeg.

Ekonomie

Historiese ontwikkeling

Umgeni Stoomtrein se lokomotief 1486 Maureen is in Glasgow deur North British Locomotive Company vervaardig

'n ALT90-vragmotor van Albion Motors, Glasgow (1935)

Die ontwikkeling van Glasgow tot 'n akademiese en geestelike sentrum vanaf die 15de eeu het gepaard gegaan met 'n ekonomiese opswaai. Vir Glasgow se invloedryke handelaars en ambagsmanne was die Clyde-rivier al vroeg 'n belangrike waterweg wat toegang tot ander landsdele verskaf het. Maar dit was veral die stad se ligging aan die Atlantiese Oseaan wat beslissende invloed op sy ekonomiese ontwikkeling sou uitoefen. Glasgow het danksy sy seehawe tot 'n distribusiesentrum vir ingevoerde Amerikaanse tabak en katoen asook suiker uit die Karibiese Seegebied ontwikkel. Sowat 400 groot seilskepe, waavan die meeste ook in Glasgow van stapel geloop het, was in die plaaslike hawe geregistreer. Invoergoedere is van hier na ander bestemmings dwarsoor Europa vervoer.

Die oorsese handel het vir Glasgow 'n Goue Tydperk ingelui. 'n Groep welvarende koopmans, die sogenaamde Tobacco Lords, het byna die hele handel met Groot-Brittanje se Noord-Amerikaanse kolonies oorheers, maar was ook by die onmenslike slawehandel betrokke. Die ongekende toevloei van kapitaal, wat die ekonomiese ontwikkeling van Glasgow bevorder het, word vandag steeds deur talle indrukwekkende geboue en monumente uit hierdie bloeitydperk weerspieël.

Die see en die Clyde-rivier het ook 'n sentrale rol by die industriële ontwikkeling van Glasgow gespeel. Die Tobacco Lords het groot bedrae geld in die uitbou van waterweë belê. So is slik uit die Clyde se rivierbedding verwyder sodat groter skepe stroomop kon vaar. Skeepsbou was 'n florerende bedryf, waarby die aantal skeepswerwe reeds in die 19de eeu meer as 200 beloop het. Hierdie werwe het internasionale handelsbande gehandhaaf, en nog in 1928 is sowat 'n vyfde van alle skepe, wat wêreldwyd van stapel geloop het, deur Glasgowse ondernemings gebou.

Die 19de eeu sou vir Glasgow 'n tydperk van staal word. Naas skepe en skeepsmasjiene was plaaslik vervaardigde lokomotiewe gewild op die wêreldmark. Die grootste aanlegte van lokomotief-fabrieke in Europa was in 1914 in Glasgow saamgetrek. Twee aanlegte het ook vrag- en passasierswaens vervaardig, terwyl North British Locomotive Company Ltd. (NBL) sy produkte hoofsaaklik na oorsese koloniale markte, waaronder Suid-Afrika, uitgevoer het. Die vervaardiger Albion het ook begin om motors, vragmotors en busse te bou.

'n Tweede uiters winsgewende nywerheid, wat steeds meer ongeskoolde werkers uit die Skotse Hoogland en Ierland na Glasgow gelok het, was linnewewery. Uitbuiting was aan die orde van die dag. Terwyl mans in swaar nywerhede werksaam was, het vroue en kinders vir 'n hongerloon in steenkoolmyne en katoenspinnerye gewerk en onder onmenslike werksomstandighede gely. In die tweede helfte van die 19de eeu het vier cholera-pandemies in Glasgow opgevlam en het die lewensverwagting vir die werkersklas tot net 30 jaar gedaal.

Glasgow was desondanks sosiale misstande een van die welvarendste stede ter wêreld waar sakemans parke, museums en biblioteke aan die publiek geskenk het. Die stad het 'n trekpleister vir bekwame argitekte en kunstenaars geword. Destydse fabrieke is dikwels as pragtige geboue ontwerp. So het die Dogepaleis in Venesië as argitektoniese voorbeeld vir Templeton's Carpet Factory gedien. In 1896 was Glasgow die derde stad ter wêreld wat oor 'n moltreinnetwerk beskik het.

Al is ook Glasgow ná die Eerste Wêreldoorlog deur die algemene ekonomiese krisis en internasionale mededinging geraak, was dit steeds 'n sentrum van die staalbedryf. Sowel die Eerste asook die Tweede Wêreldoorlog het tot die opswaai van die plaaslike wapenbedryf bygedra wat tenks en skepe vir die Britse weermag en vloot verskaf het.

Na-oorlogse uitdagings en industriële agteruitgang

Suid-Afrikaanse Spoorweë se Klas 7-lokomotiewe is in Glasgow deur Neilson Company vervaardig. Hierdie stoomlokomotief word tans in Klerksdorp, Noordwes vertoon

Die dekades ná die Tweede Wêreldoorlog was 'n traumatiese periode vir Glasgow se industriële ontwikkeling. Alhoewel die stad kort ná die oorlog nog steeds aanspraak daarop kon maak dat dit die "Werkswinkel van die Britse Ryk" was en skeepswerwe en ander swaar nywerhede gefloreer het, het destyds 'n langdurige proses van industriële agteruitgang begin, al is dit verskeie kere deur kort herlewings tenminste tydelik onderbreek. Vir die meeste eienaars van ondernemings was die herinnering aan die lang depressie ná die Eerste Wêreldoorlog nog sterk genoeg om weg te skroom van groter beleggings of samesluitings met plaaslike mededingers. Terselfdertyd het die na-oorlogse heropbou van nywerhede in ander Europese lande en die Verre Ooste in die vroeë 1950's moderne aanlegte met 'n hoë produktiwiteit laat ontstaan.

Internasionale markte het bowendien vinnig begin verander, net soos die totstandkoming van nuwe nywerhede 'n veranderende vraag na nywerheidsprodukte meegebring het. Mobiliteit het toegeneem. Motors, diesel-lokomotiewe en later ook moderne langafstand-passasiersvliegtuie het die vraag na Glasgow se tradisionele nywerheidsprodukte drasties laat daal. In die laat 1960's was daar nog nouliks 'n mark vir passasierskepe, veerbote of stoomlokomotiewe. Ook die bou van konvensionele oorlogskepe is gestaak ten gunste van moderne skepe met hoogs moderne elektroniese wapenstelsels. Daar was 'n stygende vraag na vragskepe vir die massavervoer van goedere, diesellokomotiewe en stralervliegtuie. Dit was ook duidelik dat die Verenigde Koninkryk ná die onafhanklikwording van baie van sy kolonies nie meer outomaties as verskaffer vir tegnologiese goedere in aanmerking gekom het nie.

Eers vanaf die 1970's en 1980's is Glasgow se tradisionele nywerhede in 'n ernstige krisis gedompel. Talle skeepswerwe en staalaanlegte is gesluit, werkloosheidsyfers het die hoogte ingeskiet. Hele stadsbuurte het in verval geraak.

Glasgow se ekonomiese herlewing vanaf die middel van die 1980's is deur die dienstesektor bewerkstellig. Die stadsdeel West End het tot 'n finansiële sentrum gegroei waar talle banke, assuransies en ondernemings uit die inligtingsbedryf hulle hoofkwartiere gevestig het. Tussen 1998 en 2001 het die finansiële sektor met jaarliks 30 persent gegroei. Voormalige nywerheidsterreine in Glasgow se voorstede is deur handelsondernemings en die vermaaklikheidsbedryf herontwikkel. Ondanks die herstrukturering is Glasgow se vervaardigingsbedryf steeds die vierde grootste in die Verenigde Koninkryk en produseer dit sowat sestig persent van Skotland se uitvoergoedere.

Intussen speel ook die kulturele en mediabedryf, net soos toerisme, 'n belangrike ekonomiese rol. Daarnaas het Glasgow 'n gewilde gasheerstad vir konferensies en kongresse geword.

Argitektuur

Amerika in Skotland: Glasgow se middestad

Die hoofingang tot die Scottish Legal Life Assurance-gebou

Kort voor die Eerste Wêreldoorlog het Glasgow se middestad met sy roostervormige straatuitleg en veelverdieping-sakegeboue met rooi steenfasades baie op dié van Amerikaanse stede gelyk. Tussen die wêreldoorloë is hierdie indruk nog versterk deur die oprigting van steds meer wolkekrabbers aan die westelike rand van die middestad en in die Merchant City.

So het Wylie & Wright se Scottish Legal Life Assurance-gebou in Bothwell-straat met agt verdiepings, waarvoor 'n staalskelet gebruik is, in 1927 'n hele straatblok beslaan. Vier jaar later het A.G. Henderson se ontwerp vir die Bank van Skotland in Sauchiehall-straat 'n verdere sakegebou volgens Amerikaanse voorbeelde bygevoeg. James Taylor Thomson het 'n aantal pakhuise in Merchant City in die Amerikaanse styl gebou.

Maar dit was veral die argitek James Miller en sy assistent Richard Gunn wat die Amerikanerisering van Glasgow se middestad met hul ontwerpe bespoedig het, waaronder die hoofkwartier van Union Bank (later Bank van Skotland) in St. Vincent-straat. Vir hierdie gebou, wat in 1924 voltooi is, is groot Ioniese suile as stylelemente gebruik, terwyl die hoofingang deur antieke Egiptiese boukuns geïnspireer is. Ander bekende geboue van Miller sluit die elegante wit veelverdieping-hoofkwartier van Commercial Bank (1930) in West George-straat en sy innovatiewe Commercial Bank-gebou in Bothwell-straat (1924) in.

Afhangende van die perspektief, waarvanuit dit waargeneem word, toon George-plein in Glasgow sekere ooreenkomste met Chicago se City Square, terwyl strate soos Renfield en St. Vincent argitektoniese eweknieë in Seattle of Portland het.

Die tenements

Tenements in Glasgow

Glasgow se kenmerkende woonstelgeboue of tenements kon vroeër in twee kategorieë verdeel word. Geboue uit die 18de en vroeë 19de eeu, wat gewoonlik pre-tenement houses genoem word, is deur dik mure, klein vertrekke en 'n dikwels baie slegte algemene toestand gekenmerk. Daarenteen was woonstelgeboue wat later, gedurende Glasgow se industriële bloeitydperk ontstaan het, van 'n hoër gehalte as vergelykbare behuising in die nywerheidstede van vastelandse Europa of Amerika.

Dit was soliede steengeboue met ruim vertrekke, waarby die aantal verdiepings en woonstelle volgens stadsdistrik gevarieer het. Terwyl die bewoners toegang tot water in hul wonings gehad het, was toiletgeriewe gewoonlik buitenshuis waar hulle met ander huurders, dikwels vier of meer gesinne, gedeel moes word. Gemeenskaplike washuise was aan die agterkant van woongeboue geleë waar huurders hul was volgens 'n rotasiestelsel kon was. Oop ruimtes tussen geboue het sowel as droogplek vir wasgoed asook as speelterrein vir kinders, maar ook as "stortingsterreine" vir leë blikke en whisky-bottels gedien.

In Victoriaanse Engeland was politici en argitekte vasbeslote om die ongewenste gedragspatrone in die laer klasse van die samelewing teë te werk. Lord Shaftesbury se filantropiese model van woningsbou het in 1848 ook na Glasgow uitgestraal waar James Lumsden, 'n welvarende handelaar en Lord Provost, die opdrag aan argitek James Wylson gegee het om 'n woonstelgebou vir werkersklashuurders te ontwerp wat "op orde en fatsoenlikheid, en dus ook op moraliteit" gegrond sou wees.

Volgens destydse geleerdes soos die Skotse ensiklopedis John Claudius Loudon sou daar 'n kausale samehang tussen "goeie mense" en "goeie behuising" bestaan. Om alle sosiale euwels, wat op strate sigbaar was, uit te roei, is stadsrade en argitekte opgeroep om ideale behuising aan gesinne te verskaf - met woonstelle sonder loseerders en kosgangers, 'n minimum-afstand tussen gesinne en, soos in die geval van Glasgow se tenements, met 'n beperkte aantal gesinne per huisingang en traphuis. Wylson het egter nie by hierdie voorstel gehou nie, en alhoewel sy woonstelgeboue vir Lumsden volgens die Glasgow-styl met 'n gemeenskaplike traphuis ontwerp is, het hy "kommunale" elemente tot 'n minimum beperk en elke woonstel van sy eie toilet, wateraansluiting en afvalverwydering voorsien.

Die stadsraad het al in 1847 begin om eiendomme in krotbuurte vir herontwikkeling te koop, maar eers vanaf die 1870's is ernstige pogings onderneem om nuwe woonstelgeboue in daardie soort kwartiere op te rig.

Templeton On The Green

Die Templeton-fabrieksgebou in 2005

Templeton On The Green, ook bekend as Templeton Business Centre, is oorspronklik as 'n fabrieksgebou vir die tekstiel- en tapytvervaardiger James Templeton & Co ontwerp en gebou. James Templeton, 'n bekende entrepreneur, was ontevrede met die destydse industriële argitektuur. Nadat 'n aantal ontwerpe vir 'n nuwe fabrieksgebou deur die Glasgow Corporation verwerp is omdat welvarende burgers in die nabygeleë Monteith Row volgens oorlewerings protes teen die lelike uitsig oor só 'n struktuur aangeteken het, het die argitek William Leiper die opdrag gekry om 'n fabriek te ontwerp wat so uniek en pragtig sou wees dat die stadsvaders die projek dadelik sou goedkeur. Leiper het die Venesiaanse Dogepaleis as voorbeeld vir sy ontwerp gekies.

Terwyl boubedrywighede nog aan die gang was, het die fabriek se fasade, wat nie regtig vasgemaak was nie, op 1 November 1889 ineengestort. 29 vroue in aangrensende weweryskure is in dié ongeluk dood. Die fabrieksgebou is in 1892 teen 'n koste van £20 000 voltooi en vir die vervaardiging Axminster-tapyte gebruik. Die restourasie van die fasade en heropbou van weweryskure het bykomende koste van £3 000 veroorsaak. Agt jaar later het 'n brandramp in die fabriek nóg lewens geëis.

James Templeton & Co het in 1983 met A F Stoddard en Henry Widnell & Stewart saamgesmelt om Stoddard Carpets te vorm. Die Templeton-tapytfabriek is vervolgens deur die Skotse Ontwikkelingsagentskap (Scottish Development Agency) tot 'n sakegebou omgeskep. Uitbreidings, wat uit die 1930's gedateer het, is in 2005 gesloop om plek te maak vir 143 nuwe woonstelle. Dit was deel van 'n regenerasieprogram ter waarde van £22 miljoen waarvolgens die fabriek deur sy eienaars, Scottish Enterprise, vir £6,7 miljoen verkoop is.

Behuisingskrisis

Die Red Road-woonstelblokke was by hul voltooiing die hoogste residensiële geboue in Europa

Glasgow in die 21ste eeu: Die Clyde Arc-brug met moderne woonstelle in die agtergrond

Kort ná die Tweede Wêreldoorlog het Glasgow 'n behuisingskrisis in die gesig gestaar. Daar is enersyds 'n tekort aan huurwoonstelle ondervind, terwyl bestaande woonstelle dikwels in 'n slegte toestand was. Die beperkings op die bou van nuwe woonhuise gedurende die oorlog en die groot skade, wat Duitse lugaanvalle berokken het, het die probleem aansienlik verskerp. 'n Afvaardiging uit Glasgow het in 1947 'n besoek aan die Suid-Franse metropool Marseille afgelê om die argitek Le Corbusier se konsep van toringblokke te bestudeer.

Reeds in 1940 is daar in die sogenaamde Barlow-verslag voorgestel dat bewoners uit digbevolkte stedelike gebiede na omliggende gebiede verskuif word. Volgens 'n verslag, wat deur 'n Glasgowse amptenaar saamgestel is, was 700 000 bewoners van Glasgow se middestad - of 'n derde van die totale bevolking van westelike Sentraal-Skotland - in 'n gebied met 'n oppervlakte van slegs drie vierkante myl saamgetrek.

Die stadsregering het haastig begin om die woningsnood met veelverdieping-woonstelblokke te verlig. Krotbuurte is afgebreek om plek te maak vir nuwe woongeboue. Maar stadsbeplanners het min aandag aan die sosiale gevolge vir stadsbuurte en hul bewoners geskenk. Talle woonstelblokke het binnekort begin verwaarloos, en hul bewoners was aan sosiale uitsluiting blootgestel.

Tot in die 1960's en 1970's het stadsbeplanners drie maatreëls geneem om Glasgow se behuisingstekort te verlig: overspill (die hervestiging van bewoners in nuwe voorstede of new towns buite die stadsgebied), high-rise building (die bou van veelverdieping-woonstelblokke) en comprehensive development (die omvattende herontwikkeling van hele stadsbuurte).

Hele gemeenskappe is in nuwe behuisingsprojekte soos Drumchapel, Easterhouse en Castlemilk of nuut beplande nedersettings buite Glasgow se stadsgebied soos East Kilbride (1947), Cumbernauld (1950) en Livingston (1967) hervestig. Die na-oorlogse beleid van sloping is uiteindelik as kortsigtig bestempel en laat vaar.

Sedert die 1980's is baie van Glasgow se huurwoonstelle gerenoveer as gehalte-behuising, terwyl veelverdieping-woonstelblokke grotendeels deur meer leefbare stedelike behuisings vervang is. In die afgelope eeu het die eiendomsmark in Glasgow ingrypend verander. Teen die begin van die 20ste eeu het die meeste huishoudings hul woonstelle van 'n privaat eienaar gehuur, maar omstreeks 1970 was die meeste woonstelle in besit van die plaaslike owerheid.

In die vroeë 21ste eeu is 'n radikale nuwe behuisingsplan van stapel gestuur waarvolgens meer as 80 000 woonstelle, wat voorheen as council houses in besit van die owerheid was, aan die Glasgow Housing Association (GHA) oorgedra sal word - 'n nie-winsgewende sosiale eienaar.

Media

Die hoofkwartier van BBC Scotland in Pacific Quay

Die belangrikste rolspelers in die Skotse mediabedryf is in Glasgow gesetel. So het die Skotse televisie-uitsaaiers BBC Scotland en Scottish Television (STV) hier hul hoofkwartiere en word gewilde televisieprogramme in plaaslike ateljees vervaardig. STV Group plc is 'n Glasgow-gebaseerde media-konglomeraat met belange in die televisie- en advertensiebedryf. Die onafhanklike uitsaaier ITV se twee Skotse televisie-konsessies, Central Scotland en Grampian, is albei in besit van STV Group en word ook deur hulle bedryf.

Die Skotse pers publiseer 'n aantal dagblaaie in Glasgow, waaronder Evening Times, The Herald, The Sunday Herald, Sunday Mail en Daily Record. Skotse uitgawes van die Trinity Mirror en News International word in Glasgow gedruk.

'n Verskeidenheid radiostasies saai programme vanuit ateljees in Glasgow. Die belangrikste kommersiële radiostasies in die stad, Clyde 1 en Clyde 2 wat meer as 2,3 miljoen luisteraars bereik, is in besit van Bauer Radio. Ander bekende stasies soos 105.2 Smooth Radio, Real Radio en 96.3 Rock Radio, is in besit van GMG Radio. Daarnaas saai die stasie Galaxy Scotland sy programme vir Sentraal-Skotland vanuit Glasgow uit.

Naas kommersiële stasies het gemeenskapsradiodienste in Glasgow 'n sterk markposisie behaal met stasies soos Celtic Music Radio, Subcity Radio, Radio Magnetic, Sunny Govan Radio, AWAZ FM en Insight Radio.