Vatikaanse Museums

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Vatikaanse Museums
'n Beeld van die museum.
Die Vatikaanse museums soos gesien vanaf die koepel van die Sint Pieterskerk
Plek Vatikaanstad
Land Vatikaanstad
Openingsjaar 1506
Geopen deur Pous Julius II
Tipe museum Kunsmuseum
Webtuiste www.museivaticani.va
Die Vatikaanse Museums vanaf die buitekant

Die Vatikaanse Museums (Italiaans: Musei Vaticani; Latyn: Musea Vaticana) is die openbare museums van die Vatikaanstad, enklawe van Rome. Hulle vertoon werke uit die enorme versameling wat deur die Katolieke Kerk en die pousdom deur die eeue versamel is, insluitend verskeie van die bekendste Romeinse beeldhouwerke en belangrikste meesterstukke van Renaissancekuns in die wêreld. Die museums bevat ongeveer 70 000 werke, waarvan 20 000 ten toon gestel word, en het tans 640 mense in diens wat in 40 verskillende administratiewe, wetenskaplike en restourasiedepartemente werk.[1]

Pous Julius II het die museums in die vroeë 16de eeu gestig.[2] Die Sixtynse kapel, met sy plafon, altaarmuur wat deur Michelangelo geskilder is en die Stanze di Raffaello (Raphael-kamers) (geskilder deur Raphael) is van die meesterstukke wat die besoeker kan besigtig op sy of haar roete deur die Vatikaanse Museums.[3]

In 2023 is die Vatikaanse Museums deur 6.8 miljoen persone besoek,[4] tweede op die lys van die mees besoekte kunsmuseums ter wêreld na die Louvre, en derde op die lys van die mees besoekte museums ter wêreld[5]

Die museums beskik oor 24 galerye, of kamers, met die Sixtynse kapel as die laaste kamer.[6]

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die Vatikaan Museums herlei hul oorsprong na 'n enkele marmerbeeldhouwerk wat in die 16de eeu gekoop is: Laocoön en sy seuns is op 14 Januarie 1506 ontdek in 'n wingerd naby die basiliek van Santa Maria Maggiore in Rome. Pous Julius II het Giuliano da Sangallo en Michelangelo, wat by die Vatikaan gewerk het, gestuur om die ontdekking te ondersoek.[7] Op hul aanbeveling het die Pous die beeldhouwerk dadelik by die eienaar van die wingerd gekoop. Die Pous het die beeldhouwerk, wat die Trojaanse priester Laocoön en sy twee seuns, Antiphantes en Thymbraeus wat deur reuse-slange aangeval word, uitbeeld, presies 'n maand na die ontdekking daarvan by die Vatikaanstad staangemaak.[8][9]

Benedictus XIV het die Museum Christianum gestig, en sommige van die versamelings het die Lateraanse Museum (Museo Lateranense) gevorm, wat Pius IX by wyse van dekreet in 1854 gestig het.

Die museums se 500ste herdenking is in Oktober 2006 gevier deur permanent die uitgrawings van 'n nekropolis by die Vatikaanse-heuwels te open vir die publiek.[10]

Op 1 January 2017 het Barbara Jatta die direkteur van die Vatikaanse Museums gewordn en sodoende vir Antonio Paolucci vervang wat sedert 2007 direkteur was.[11][12]

Pinacoteca Vaticana[wysig | wysig bron]

Toeriste in die Pinacoteca Vaticana

Die kunsgalery is in die Borgia-woonstel gehuisves totdat Pius XI beveel het dat 'n nuwe toegewyde gebou vir die kunsskatte gebou word. Die nuwe gebou, ontwerp deur Luca Beltrami, is op 27 Oktober 1932 ingewy.[13] The museum se skilderye sluit in:

  • Giotto: Stefaneschi Triptiek
  • Olivuccio di Ciccarello: Opere di Misericordia
  • Filippo Lippi: Marsuppini-kroning
  • Giovanni Bellini: Pietà
  • Melozzo da Forlì: Sixtus IV stel Platina aan as prefek van die Vatikaanse-biblioteek
  • Pietro Perugino: Decemviri Altarpiece en San Francesco al Prato Resurrection
  • Leonardo da Vinci: Die boetvaardige Hiëronymus
  • Raphael: Madonna van Foligno, Oddi Altaarstuk en Die transfigurasie
  • Titiaan: Frari Madonna
  • Antonio da Correggio: Christus in Glorie
  • Paolo Veronese: Die Visioen van die Heilige Helena
  • Caravaggio: Die Graflegging
  • Domenichino, Die laaste nagmaal van die Heilige Hiëronymus
  • Nicolas Poussin, Die Martelaarskap van die Heilige Erasmus
  • Jan Matejko: Jan III Sobieski by Wene

Versameling van moderne godsdienstige kuns[wysig | wysig bron]

Die versameling van moderne godsdienstige kuns is in 1973 bygevoeg en huisves skilderye en beeldhouwerke van kunstenaars soos Carlo Carrà, Giorgio de Chirico, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Marc Chagall, Paul Klee, Salvador Dalí en Pablo Picasso.[14]

Museums vir beeldhouwerke[wysig | wysig bron]

Die groep museums sluit verskeie beeldhoumuseums rondom die Cortile del Belvedere in. Dit is die Museo Gregoriano Profano, met klassieke beeldhouwerk, en ander soos hieronder:

Museo Pio-Clementino[wysig | wysig bron]

Die Braschi Antinous is in die Sala Rotonda (Ronde-saal) van die Pio-Clementine Museum.
Saal van diere, Pio-Clementino Museum
'n Bireme van die Romeinse vloot uitgebeeld in 'n reliëf van die tempel van Fortuna Primigenia in Praeneste (Palestrina),[15] gebou in omstreeks 120 v.C.;[16] in the Museo Pio-Clementino

Die museum kry sy naam van twee pouse: Clemens XIV, wat die museum gestig het, en Pius VI, wat dit voltooi het. Clemens XIV het met die idee vorendag gekom om 'n nuwe museum in Innocentius VIII se Belvedere-paleis te skep en het met die opknappingswerk begin.[17]

Clemens XIV het die Museo Pio-Clementino in 1771 gestig; dit het oorspronklik kunswerke van oudheid en die Renaissance bevat. Die museum en versameling is vergroot deur Clemens se opvolger Pius  VI. Vandag huisves die museum Griekse en Romeinse beeldhouwerk. Van die mees noemenswaardige galerye is:

  • Oktagonale hof (ook bekend as die Cortile delle Statue): dit was waar sommige van die eerste antieke klassieke standbeelde in die pouslike versamelings vir die eerste keer vertoon is. Van die bekendste stukke, die Apollo van die Belvedere en Laocoön en sy seuns, is sedert die vroeë 1500's hier.
  • Sala rotonda: Dit is gevorm soos 'n miniatuur Panteon, en die kamer het antieke mosaïeke op die vloere, en antieke standbeelde langs die omtrek van die gebou, insluitend 'n vergulde bronsbeeld van Hercules en die Braschi Antinoös.
  • Griekse kruisgalery (Sala a Croce Greca): met die sarkofage van Constantina en Helena van Konstantinopel, onderskeidelik die dogter en moeder van Konstantyn die Grote.
  • Galery van die standbeelde (Galleria delle Statue): soos die naam aandui, bevat dit verskeie belangrike standbeelde, insluitende die Slapende Ariadne en die borsbeeld van Menander. Dit bevat ook die Barberini Kandelare.[18]
  • Galery van die borsbeelde (Galleria dei Busti) Baie ou borsbeelde word vertoon.
  • Kabinet van die maskers (Gabinetto delle Maschere). Die naam kom van die mosaïek op die vloer van die galery, gevind in Villa Adriana, wat antieke teatermaskers toon. Standbeelde word langs die mure vertoon, insluitend die Drie Grasieë
  • Sala delle Muse: huisves die standbeeldgroep van Apollo en die nege muses, gevind in 'n Romeinse villa naby Tivoli, Lazio in 1774, sowel as standbeelde deur belangrike antieke Griekse of Romeinse beeldhouers. Die middelpunt is die Belvedère-bolyf, wat bewonder is deur Michelangelo en ander Renaissance-manne.[19]
  • Sala degli Animali: word so genoem weens die groot verskeidenheid antieke standbeelde van diere.[18]

Museo Chiaramonti[wysig | wysig bron]

Die Mars van Todi is 'n antieke Etruskiese bronsbeeld uit die laat-400's v.C.; in die Gregoriaanse Etruskiese Museum.

Hierdie museum is in die vroeë 19de eeu gestig deur Pius VII, wie se van voor sy verkiesing as Pous Chiaramonti was. Die museum bestaan uit 'n groot booggalery waarin verskeie standbeelde, sarkofage en friese uitgestal word. Die nuwe vleuel, of Braccio Nuovo, gebou deur Raffaele Stern, huisves standbeelde soos die Augustus van Prima Porta, die Spiesdraer (Doryphoros) en Die Nylrivier. Dit is gebou in die Neoklassieke styl en het 'n breë boogdak met dakvensters. Die Galleria Lapidaria vorm deel van die Museo Chiaramonti, en bevat meer as 3 000 kliptablette en inskripsies. Dit is slegs toeganklik met spesiale toestemming, gewoonlik vir die doel van akademiese studie.

Museo Gregoriano Etrusco[wysig | wysig bron]

Die binnekant van hierdie Egiptiese 'Geel Kis'-sarkofaag is gevul met ingewikkelde ikoon- en tekstuele simbole; in the Museo Gregoriano Egiziano.

Hierdie museum, wat in 1837 deur Gregorius XVI gestig is, het nege galerye en huisves Etruskiese stukke, afkomstig van argeologiese opgrawings in die grondgebied van die Pouslike Staat sowel as ander werke wat reeds gehou is in die Vatikaanstad.[20] Die versameling sluit vase, sarkofage, bronsstukke, terracotta, keramiek sowel as werke uit die Falcioni-- en Guglielmi-versamelings in.

Museo Gregoriano Egiziano[wysig | wysig bron]

Standbeeld van die Uitgestrekte Nylinwoner, 1ste–2de eeu n.C.; in die Museo Gregoriano Egiziano

Hierdie museum huisves 'n groot versameling artefakte uit Antieke Egipte en ook baie Egiptiese werke van Romeinse vervaardiging in nege kamers. Die Carlo Grassi-versameling van bronsstukke is deel van die versameling.[21] Dit sluit papirusse, sarkofage, mummies, beeldhouwerke en reproduksies van die Egiptiese Dodeboek in.[22]

Vatikaanse historiese museum[wysig | wysig bron]

Die Vatikaanse historiese museum (Italiaans: Museo storico vaticano) is in 1973 op die aandrang van Paulus VI gestig.[23]In 1987 het dit na die hoofverdieping van die Lateraanse paleis verskuif, waar dit in Maart 1991 geopen is.

Hoogtepunte[wysig | wysig bron]

Foto van 'n lang breë gang gevul met 'n skare mense in gemaklike drag. Die plafon is geboë en is keurig versier met vergulde pleisterwerk en klein helderkleurige prente. Die mure het fresko's van groot kaarte, wat elkeen 'n briljante blou agtergrond het.
Vatikaanse Galery van kaarte
Die Bramante-trappe; spiraaltrappe van die Vatikaanse Museums, ontwerp deur Giuseppe Momo in 1932
  • Die pouslike troon van rooi marmer, voorheen in die Aartsbasiliek van Sint Johannes Lateraan.
  • Romeinse beeldhouwerk, grafstene en inskripsies, insluitende die Sarkofaag van Junius Bassus uit die vroeë Christentydperk en Dogmatiese sarkofaag, en die grafskrif van Lucius Cornelius Scipio Barbatus.
  • Die Raphael-kamers met verskeie werke deur Raphael en sy werkswinkel, insluitend die meesterstuk Die skool van Athene (1509–1511).
  • Die Niccoline-kapel.
  • Die Sixtynse kapel, insluitend die Plafon van die Sixtynse kapel (galery).
  • Die Galery van kaarte: topografiese kaarte van die hele Italië, geskilder op die mure deur fra (broeder) Ignazio Danti van Perugia, in opdrag van Gregorius XIII (1572–1585). Dit bly die wêreld se grootste piktorale geografiese studie.
  • Die fresko's en ander werke in die Borgia-woonstel gebou vir die Borgia pous Alexander VI.
  • Die Bramante-trappe is 'n dubbele spiraaltrap wat ontwerp is deur Giuseppe Momo in 1932. Die trap het twee dele, 'n dubbele heliks, en het 'n vlak helling, synde 'n trap-oprit eerder as 'n ware trap.

Besoekers[wysig | wysig bron]

Op die laaste Sondag van elke maand is toegang tot die Vatikaanse Museums gratis vir die publiek. Dit is baie gewild, en dit kom algemeen voor dat mense vir baie ure in die ry staan om toegang te kry. Kaartjies vir die ander dae van die week kan aanlyn of in persoon verkry word. Hierdie beeld is 'n panoramiese uitsig van 'n klein deel van die hele tou op Sondag 29 April 2007, wat vir 'n entjie in beide rigtings buite sig aanhou.
Op die laaste Sondag van elke maand is toegang tot die Vatikaanse Museums gratis vir die publiek. Dit is baie gewild, en dit kom algemeen voor dat mense vir baie ure in die ry staan om toegang te kry. Kaartjies vir die ander dae van die week kan aanlyn of in persoon verkry word. Hierdie beeld is 'n panoramiese uitsig van 'n klein deel van die hele tou op Sondag 29 April 2007, wat vir 'n entjie in beide rigtings buite sig aanhou.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ Jatta, Barbara (16 Oktober 2016). "The Vatican Museums: transformation of an organisation" (PDF). Vatican Museums. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 30 Augustus 2017. Besoek op 29 Augustus 2017.
  2. ↑ Bianchini, Riccardo (30 Augustus 2017). "Vatican Museums – Rome". Inexhibit. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Desember 2022. Besoek op 30 Augustus 2017.
  3. ↑ "Musei Vaticani and Cappella Sistina". Time Out Rome (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Mei 2023. Besoek op 17 Oktober 2021.
  4. ↑ "Vatican Museums: attendance 2022". Statista (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Januarie 2024. Besoek op 28 Januarie 2024.
  5. ↑ The Art Newspaper besoekersopname, 27 Maart 2023.
  6. ↑ "The Vatican Museums". www.romesightseeing.net. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2021. Besoek op 16 Oktober 2021.
  7. ↑ Shattuck, Kathryn (18 April 2005). "An Ancient Masterpiece or a Master's Forgery?". The New York Times (in Engels (VSA)). ISSN 0362-4331. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2021. Besoek op 17 Oktober 2021.
  8. ↑ Lapointe, Joe. "Muralist has grand plans for Cobo fresco". The Detroit News (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2021. Besoek op 17 Oktober 2021.
  9. ↑ Grovier, Kelly. "Laocoön and His Sons: The revealing detail in an ancient find". www.bbc.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2021. Besoek op 17 Oktober 2021.
  10. ↑ McMahon, Barbara (10 Oktober 2006). "Ancient Roman treasures found under Vatican car park". The Guardian. Manchester. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Maart 2024. Besoek op 29 Augustus 2017.
  11. ↑ Glatz, Carol (20 Desember 2016). "Pope names first woman to head Vatican Museums". The Catholic Herald. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Julie 2017. Besoek op 29 Augustus 2017.
  12. ↑ Rykner, Didier (7 Desember 2007). "Antonio Paolucci, the new Director of the Vatican Museums". The Art Tribune. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2018. Besoek op 28 Augustus 2017.
  13. ↑ "Pinacoteca". Vatican Museums. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Desember 2015. Besoek op 29 Augustus 2017.
  14. ↑ "The Vatican Museums". Vatikaanstad. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Junie 2017. Besoek op 28 Augustus 2017.
  15. ↑ Saddington, D. B. (2011). "Classes: the Evolution of the Roman Imperial Fleets Plate 12.2 on p. 204". In Erdkamp, Paul (red.). A Companion to the Roman Army. Malden: Wiley-Blackwell. pp. 201–217. ISBN 978-1-4051-2153-8. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 November 2022. Besoek op 22 November 2020.
  16. ↑ Coarelli, Filippo (1987). I Santuari del Lazio in età repubblicana [The Sanctuaries of Lazio in the Republican age] (in Italiaans). Carocci. pp. 35–84. ISBN 9788843006793. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Mei 2021. Besoek op 27 September 2020.
  17. ↑ Bertoldi, Susanna (2011). The Vatican Museum: Discover the history, the works of art, the collections. Vatikaanstad: Sillabe. pp. 46, 96. ISBN 978-88-8271-210-5.
  18. ↑ 18,0 18,1 "Waking the gods: how the classical world cast its spell over British art". the Guardian (in Engels). 21 Oktober 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2021. Besoek op 17 Oktober 2021.
  19. ↑ Montebello, Philippe De; Kathleen Howard (1983). "Sala delle Muse". The Vatican: Spirit and Art of Christian Rome. Metropolitan Museum of Art. pp. 178–180. ISBN 978-08-70993480.
  20. ↑ "Museo Gregoriano Etrusco". Vatican Museums. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Januarie 2021. Besoek op 5 Januarie 2021.
  21. ↑ "Gregorian Egyptian Museum". Vatican Museums. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Oktober 2014. Besoek op 21 Augustus 2014.
  22. ↑ "Monuments exhibited in Room II of the Egyptian Museum". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2011.
  23. ↑ Guide to the Vatican Museums and City. Musei Vaticani. 1986. ISBN 978-88-86921-11-4. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Maart 2024. Besoek op 9 Mei 2013.

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Vatikaanse_Museums&oldid=2670922"